Του Σωτήριου Καλαμίτση
[Εκατοστή ενενηκοστή τρίτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της
μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή ογδοηκοστή πέμπτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή τριακοστή από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Οι παληοί θυμόμαστε τη Συμβουλευτική Επιτροπή που ίδρυσε ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος το 1970 εν είδει Μικρής Βουλής με αρμοδιότητα την έκφραση γνώμης επί σχεδίων νομοθετικών διαταγμάτων, τα οποία προωθούσε η κυβέρνησή του [ελλείψει Βουλής εκδίδονταν νομοθετικά διατάγματα και όχι νόμοι].
Ήταν ένα βήμα προς τον λεγόμενο «εκδημοκρατισμό» ή «επαναφορά της Δημοκρατίας».
Σιγά-σιγά σχεδίαζε το καθεστώς να καταργήσει τον στρατιωτικό νόμο και να επιτρέψει τη λειτουργία πολιτικών κομμάτων με τρόπο που, φυσικά, δεν θα έθετε σε κίνδυνο την εξουσία του κόμματος που θα ίδρυε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος.
Τα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής υποδεικνύονταν από οργανώσεις επαγγελματικές και συνδικάτα, οι διοικήσεις των οποίων ήταν φυσικά διορισμένες από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο.
Από τον κατάλογο των υποψηφίων μελών που είχαν υποδείξει οι οργανώσεις διάλεξε 46 ο Παπαδόπουλος, προσέθεσε δέκα δικούς του [όλοι ήταν δικοί του, αλλά οι 10 ήταν κατάδικοί του και ποτέ κατάδικοι (στιγμιαίον το έγκλημα γαρ)] εκτός καταλόγου [κάτι σαν τους βουλευτές επικρατείας να ‘ούμ’] και ιδού η Επιτροπή.
Απολύτως δημοκρατικά.
Στη συνέχεια διάφορα σχέδια διαταγμάτων προωθούνταν στην Επιτροπή, η οποία γνωμάτευε συμβουλευτικά, όπερ έστι μεθερμηνευόμενον ότι αν η Επιτροπή διαφωνούσε, τελικά το διάταγμα εκδιδόταν, όπως το είχεν εκπονήσει ο συντάκτης.
Απλά και δημοκρατικά πράγματα.
«Πήραμε τη γνώμη σας, ευχαριστούμε, και τη βάλαμε εκεί που ξέρετε».
Όπως συμβαίνει με κάθε γνωμοδοτικό όργανο επί Δημοκρατίας, όταν ο νόμος ορίζει [και έτσι συνήθως ορίζει] ότι ο υπουργός αποφασίζει μετά από γνώμη της τάδε Επιτροπής και όχι μετά από «σύμφωνη γνώμη» της Επιτροπής.
Σιγά μη δεσμεύεται η υπουργάρα από γνωμοδοτήσεις ειδικών επιστημόνων. Τώρα έχουμε Δημοκρατία και μάλιστα πλέρια. Υπάρχει μία πλειοψηφία από αντιπροσώπους του Έθνους εκλεγμένους σε άψογες εκλογικές διαδικασίες χωρίς καμμία παρέμβαση, χωρίς πλύση εγκεφάλου, χωρίς εξαπάτηση, χωρίς δολώματα, εκβιασμούς και απειλές.
Αυτή η πλειοψηφία δεν διαβάζει τί έχουν ετοιμάσει οι συντάκτες επαφιέμενη στους εγκεφάλους της Δημόσιας Διοίκησης που ξέρουν καλλίτερα απ’ όλους τί είναι καλό και τί είναι κακό για τον λαό.
Το είπε, άλλωστε, και ο Βορίδης.
Κι’ όποιος αδιάβαστος καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο, λαμβάνει την άγουσαν προς τα αποδυτήρια μέχρι να περάσει ο αναγκαίος πανδαμάτωρ χρόνος, να ξεχαστούν τα ανομήματά του και η ανταρσία του, ώστε έχοντας προπονηθεί επαρκώς στη μοναξιά του εξωφυλαρούχα, να επιστρέψει στον πάγκο με την ουρά στα σκέλια και τις ευλογίες του προέδρου της ομάδος, άντε και του προπονητή [λέγε με Μπαλτάκο], ακόμη δε και του μασέρ [μασάζ δεν κάνουν στους «αντάρτες» βουλευτές;] για να συνεχίσει να σουτάρει στα ανυπεράσπιστα δίχτυα του λαού μετά από τις ψηλοκρεμαστές πάσες της τρόικας.
Αλήθεια, όποιος βρει τις διαφορές μεταξύ της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Βουλής θα κερδίσει μισό κιλό λουκουμόσκονη. Και μη μου πείτε ότι υπάρχει μια τεράστια διαφορά, ήτοι ότι τώρα τη Βουλή την εκλέγει ο λαός, διότι δεν θα σας πιστέψω.
Ο λαός εκλέγει αντιπροσώπους, ενώ εδώ έχουμε ιδιοτελή μέλη ενός σώματος, το οποίο κάνει τα πάντα, προκειμένου να μη χάσει τον λουφέ.
Αν, όμως, μου πείτε ότι σήμερα τηρούνται κάποια προσχήματα, θα συμφωνήσω μαζί σας.
Αν δεν απατώμαι, όμως, η Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει ως θεμέλιο το πρόσχημα.
Παρακαλούνται οι νεότεροι να εντρυφήσουν, ενόψει της επετείου της 21ης Απριλίου, σε υλικό της εποχής, για να πληροφορηθούν τί ήταν η Συμβουλευτική Επιτροπή και ποία τα μέλη της.
Θα εκπλαγούν διαπιστώνοντας ότι πολλά εξ αυτών είναι πρόγονοι σημερινών πολιτικών ή ασχολούμενων με τα κοινά [χρήματα]. Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη.
Σωστόν. Οικογενειακή φύτρα όμως;
Ας εντρυφήσουν και σε δημοσιεύματα της εποχής περί πολιτικών του προ τη 21ης Απριλίου καθεστώτος που συνομιλούσαν με τους χουντικούς, ……. θυσιάζοντες εαυτούς για να επαναφέρουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και όχι τις μούρες τους στο πολιτικό προσκήνιο.
Για το καλό μας πάντοτε, όπως το υπηρετούν και σήμερα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
Υ.Γ. Εν τέλει βγήκαμε στις αγορές ανήμερα της επετείου της εξόδου του Μεσολογγίου.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Έτσι, τα σχετικά ερωτηματικά επανέρχονται:
α] Μέχρι τώρα που μας έλεγαν οι κυβερνώντες ότι δεν πρέπει να ζούμε με δανεικά, τί εννοούσαν;
β] Το δάνειο των € 3 δισ. που θα πάρουμε, σε τί θα το χρησιμοποιήσουμε; Δεν θα πρέπει να ξέρουμε, ώστε να μη βρεθούμε μια μέρα να χρωστάμε άλλα € 500 δισ. χωρίς να γνωρίζουμε πού και ποιοί τα έφαγαν και να βγει αφ’ ενός ένας μαλάκας να μας πει απλώς «τα φάγαμε όλοι μαζί» αφ’ ετέρου ένας πανεπιστημιακός βουλευτής της Αριστεράς και της Προόδου να μας διαβεβαιώσει ότι το χρέος είναι κατά 95% φυσιολογικό χωρίς και αυτός να μας εξηγεί που πήγε αυτό το 95%;
γ] Αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και το μοιράζουμε, τί ανάγκη χρημάτων έχουμε, ώστε να δανειζόμαστε;
δ] αφού είμαστε πλέον τόσο αξιόπιστοι, γιατί τα ομόλογα που θα εκδώσουμε θα διέπονται από το αγγλικό δίκαιο;
[Εκατοστή ενενηκοστή τρίτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της
μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή ογδοηκοστή πέμπτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή τριακοστή από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Οι παληοί θυμόμαστε τη Συμβουλευτική Επιτροπή που ίδρυσε ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος το 1970 εν είδει Μικρής Βουλής με αρμοδιότητα την έκφραση γνώμης επί σχεδίων νομοθετικών διαταγμάτων, τα οποία προωθούσε η κυβέρνησή του [ελλείψει Βουλής εκδίδονταν νομοθετικά διατάγματα και όχι νόμοι].
Ήταν ένα βήμα προς τον λεγόμενο «εκδημοκρατισμό» ή «επαναφορά της Δημοκρατίας».
Σιγά-σιγά σχεδίαζε το καθεστώς να καταργήσει τον στρατιωτικό νόμο και να επιτρέψει τη λειτουργία πολιτικών κομμάτων με τρόπο που, φυσικά, δεν θα έθετε σε κίνδυνο την εξουσία του κόμματος που θα ίδρυε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος.
Τα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής υποδεικνύονταν από οργανώσεις επαγγελματικές και συνδικάτα, οι διοικήσεις των οποίων ήταν φυσικά διορισμένες από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο.
Από τον κατάλογο των υποψηφίων μελών που είχαν υποδείξει οι οργανώσεις διάλεξε 46 ο Παπαδόπουλος, προσέθεσε δέκα δικούς του [όλοι ήταν δικοί του, αλλά οι 10 ήταν κατάδικοί του και ποτέ κατάδικοι (στιγμιαίον το έγκλημα γαρ)] εκτός καταλόγου [κάτι σαν τους βουλευτές επικρατείας να ‘ούμ’] και ιδού η Επιτροπή.
Απολύτως δημοκρατικά.
Στη συνέχεια διάφορα σχέδια διαταγμάτων προωθούνταν στην Επιτροπή, η οποία γνωμάτευε συμβουλευτικά, όπερ έστι μεθερμηνευόμενον ότι αν η Επιτροπή διαφωνούσε, τελικά το διάταγμα εκδιδόταν, όπως το είχεν εκπονήσει ο συντάκτης.
Απλά και δημοκρατικά πράγματα.
«Πήραμε τη γνώμη σας, ευχαριστούμε, και τη βάλαμε εκεί που ξέρετε».
Όπως συμβαίνει με κάθε γνωμοδοτικό όργανο επί Δημοκρατίας, όταν ο νόμος ορίζει [και έτσι συνήθως ορίζει] ότι ο υπουργός αποφασίζει μετά από γνώμη της τάδε Επιτροπής και όχι μετά από «σύμφωνη γνώμη» της Επιτροπής.
Σιγά μη δεσμεύεται η υπουργάρα από γνωμοδοτήσεις ειδικών επιστημόνων. Τώρα έχουμε Δημοκρατία και μάλιστα πλέρια. Υπάρχει μία πλειοψηφία από αντιπροσώπους του Έθνους εκλεγμένους σε άψογες εκλογικές διαδικασίες χωρίς καμμία παρέμβαση, χωρίς πλύση εγκεφάλου, χωρίς εξαπάτηση, χωρίς δολώματα, εκβιασμούς και απειλές.
Αυτή η πλειοψηφία δεν διαβάζει τί έχουν ετοιμάσει οι συντάκτες επαφιέμενη στους εγκεφάλους της Δημόσιας Διοίκησης που ξέρουν καλλίτερα απ’ όλους τί είναι καλό και τί είναι κακό για τον λαό.
Το είπε, άλλωστε, και ο Βορίδης.
Κι’ όποιος αδιάβαστος καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο, λαμβάνει την άγουσαν προς τα αποδυτήρια μέχρι να περάσει ο αναγκαίος πανδαμάτωρ χρόνος, να ξεχαστούν τα ανομήματά του και η ανταρσία του, ώστε έχοντας προπονηθεί επαρκώς στη μοναξιά του εξωφυλαρούχα, να επιστρέψει στον πάγκο με την ουρά στα σκέλια και τις ευλογίες του προέδρου της ομάδος, άντε και του προπονητή [λέγε με Μπαλτάκο], ακόμη δε και του μασέρ [μασάζ δεν κάνουν στους «αντάρτες» βουλευτές;] για να συνεχίσει να σουτάρει στα ανυπεράσπιστα δίχτυα του λαού μετά από τις ψηλοκρεμαστές πάσες της τρόικας.
Αλήθεια, όποιος βρει τις διαφορές μεταξύ της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Βουλής θα κερδίσει μισό κιλό λουκουμόσκονη. Και μη μου πείτε ότι υπάρχει μια τεράστια διαφορά, ήτοι ότι τώρα τη Βουλή την εκλέγει ο λαός, διότι δεν θα σας πιστέψω.
Ο λαός εκλέγει αντιπροσώπους, ενώ εδώ έχουμε ιδιοτελή μέλη ενός σώματος, το οποίο κάνει τα πάντα, προκειμένου να μη χάσει τον λουφέ.
Αν, όμως, μου πείτε ότι σήμερα τηρούνται κάποια προσχήματα, θα συμφωνήσω μαζί σας.
Αν δεν απατώμαι, όμως, η Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει ως θεμέλιο το πρόσχημα.
Παρακαλούνται οι νεότεροι να εντρυφήσουν, ενόψει της επετείου της 21ης Απριλίου, σε υλικό της εποχής, για να πληροφορηθούν τί ήταν η Συμβουλευτική Επιτροπή και ποία τα μέλη της.
Θα εκπλαγούν διαπιστώνοντας ότι πολλά εξ αυτών είναι πρόγονοι σημερινών πολιτικών ή ασχολούμενων με τα κοινά [χρήματα]. Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη.
Σωστόν. Οικογενειακή φύτρα όμως;
Ας εντρυφήσουν και σε δημοσιεύματα της εποχής περί πολιτικών του προ τη 21ης Απριλίου καθεστώτος που συνομιλούσαν με τους χουντικούς, ……. θυσιάζοντες εαυτούς για να επαναφέρουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και όχι τις μούρες τους στο πολιτικό προσκήνιο.
Για το καλό μας πάντοτε, όπως το υπηρετούν και σήμερα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
Υ.Γ. Εν τέλει βγήκαμε στις αγορές ανήμερα της επετείου της εξόδου του Μεσολογγίου.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Έτσι, τα σχετικά ερωτηματικά επανέρχονται:
α] Μέχρι τώρα που μας έλεγαν οι κυβερνώντες ότι δεν πρέπει να ζούμε με δανεικά, τί εννοούσαν;
β] Το δάνειο των € 3 δισ. που θα πάρουμε, σε τί θα το χρησιμοποιήσουμε; Δεν θα πρέπει να ξέρουμε, ώστε να μη βρεθούμε μια μέρα να χρωστάμε άλλα € 500 δισ. χωρίς να γνωρίζουμε πού και ποιοί τα έφαγαν και να βγει αφ’ ενός ένας μαλάκας να μας πει απλώς «τα φάγαμε όλοι μαζί» αφ’ ετέρου ένας πανεπιστημιακός βουλευτής της Αριστεράς και της Προόδου να μας διαβεβαιώσει ότι το χρέος είναι κατά 95% φυσιολογικό χωρίς και αυτός να μας εξηγεί που πήγε αυτό το 95%;
γ] Αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και το μοιράζουμε, τί ανάγκη χρημάτων έχουμε, ώστε να δανειζόμαστε;
δ] αφού είμαστε πλέον τόσο αξιόπιστοι, γιατί τα ομόλογα που θα εκδώσουμε θα διέπονται από το αγγλικό δίκαιο;
