Οι εντιμότατοι κ.κ. Μιχελάκης και Ραγκούσης

Προ ημερών άκουσα εμβρόντητος ότι στη νήσο Νίσυρο, όπου κατοικούν 800 Έλληνες πολίτες εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, ενεγράφησαν 160 πολίτες της ΕΕ και δη Ρουμάνοι και Βούλγαροι

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

[Εκατοστή ογδοηκοστή ένατη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή ογδοηκοστή πρώτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή εικοστή έκτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούμε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].

Προ ημερών άκουσα εμβρόντητος ότι στη νήσο Νίσυρο, όπου κατοικούν 800 Έλληνες πολίτες εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, ενεγράφησαν 160 πολίτες της ΕΕ και δη Ρουμάνοι και Βούλγαροι έτοιμοι να έλθουν στην Ελλάδα, να ψηφίσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να φύγουν. Ο καταγγελλόμενος για το ανοσιούργημα αυτό απερχόμενος Δήμαρχος δικαιολόγησε τις εγγραφές επικαλούμενος Οδηγία της ΕΕ και σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών.

Θεώρησα αδιανόητο το ενδεχόμενο αυτό και ανέτρεξα εις τα Γραφάς. Η Οδηγία υπ’ αρ. 80 του 1994 σαφώς ορίζει ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αυτοδιοικητικές εκλογές παντός κράτους-μέλους έχει κάθε πολίτης άλλου κράτους-μέλους [κράτους καταγωγής] εφ’ όσον είναι κάτοικος του κράτους-μέλους [κράτους κατοικίας], όπου διεξάγονται οι εκλογές. Στην ουσία η Οδηγία εφαρμόζει την αρχή της ισότητος [= μη διακρίσεων] για όλους τους πολίτες της ΕΕ υπό την έννοια ότι ο πολίτης κράτους-μέλους που είναι κάτοικος άλλου κράτους-μέλους θα έχει το δικαίωμα του εκλέγειν στο κράτος-μέλος της κατοικίας του υπό τους ίδιους όρους με τον πολίτη της ΕΕ που έχει την ιθαγένεια του κράτους-μέλους, όπου διεξάγονται οι εκλογές.

Ανέτρεξα και στην από 25.11.2013 [ αρ. πρωτ. 47412] Εγκύκλιο του υπουργού Εσωτερικών, όπου διάβασα ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι έχει ο πολίτης της ΕΕ που έχει την ιθαγένεια άλλους κράτους μέλους, εφ’ όσον διαμένει στην Ελλάδα. Άλλο πράγμα, όμως, η «κατοικία» και άλλο πράγμα η «διαμονή». Κατοικία είναι ο τόπος που έχει ορίσει ο πολίτης ως το μόνιμο κέντρο των βιοτικών και επαγγελματικών σχέσεών του. Διαμονή είναι η προσωρινή παρουσία του πολίτη σε κάποιο τόπο. Και τούτο παρά το γεγονός ότι το ΠΔ 133/1997, με το οποίο ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο η εν λόγω Οδηγία, κάνει λόγο για κατοίκους Ελλάδος υπηκόους άλλων κρατών-μελών. Και τούτο μολονότι το ίδιο διάταγμα ορίζει ότι κάθε εκλογεύς, Έλλην ή μη, προσκομίζει για την εγγραφή του βεβαίωση του οικείου Αστυνομικού Τμήματος περί της κατοικίας του, περί της εγγραφής του σε κάποιο δημοτολόγιο κ.λπ.

Επίσης, η Οδηγία ορίζει ότι η εγγραφή των πολιτών άλλου κράτους-μέλους στους καταλόγους γίνεται υπό τους ίδιους όρους που γίνεται η εγγραφή των πολιτών του κράτους-μέλους, όπου θα διεξαχθούν οι εκλογές. Όταν, λοιπόν, η ελληνική νομοθεσία απαιτεί από κάθε Έλληνα να αποδεικνύει την κατοικία του προκειμένου να μεταφέρει σε άλλο Δήμο το εκλογικό του δικαίωμα, με ποια δικαιολογητικά εγγράφονται στους ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους πολίτες άλλου κράτους-μέλους που δεν αποδεικνύουν ότι διαθέτουν κατοικία στην Ελλάδα; Ακόμη και για ν’ ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό πλέον σου ζητούν κάποια στοιχεία [λογαριασμός ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.], ώστε να είναι βέβαιη η τράπεζα για τον τόπο κατοικία σου και τη διεύθυνσή σου. Η ως άνω εγκύκλιος του υπουργείου, όμως, απαιτεί απλώς την επίδειξη ταυτότητος και ορίζει ρητώς ότι «δεν απαιτείται κανένα άλλο δικαιολογητικό». Αυτό το κατανοώ, όταν πρόκειται για συμμετοχή στις ευρωεκλογές, αλλά η εγκύκλιος δεν κάνει διάκριση μεταξύ ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών, πράγμα που επιτρέπει στον Δήμαρχο Νισύρου να λέει ότι εφαρμόζει την εγκύκλιο.

Ο Δήμαρχος Νισύρου, μάλιστα, είπε ότι το ίδιο συμβαίνει και συνέβη το 2010 και σε άλλα νησιά, αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Προσέθεσε δε ότι κάποιος προσέφυγε το 2010 στο εκλογοδικείο Ρόδου, το οποίο απέρριψε την προσφυγή ως μη νόμιμη και αόριστη. Αυτό δεν μου λέει τίποτε. Αν η προσφυγή ήταν αόριστη και το δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία, δεν σημαίνει ότι νομιμοποίησε μια παράνομη κατάσταση.

Τελικά είμαστε για γέλια. Άλλα να γράφει η κοινοτική νομοθεσία και η ελληνική νομοθεσία και άλλα να ορίζουν οι εγκύκλιοι εφαρμογής της νομοθεσίας. Για τα ψηφαλάκια ρε γαμώ το. Αρκεί να εκλεγούμε και δεν έχει σημασία το πώς. Ελέω υπουργού Εσωτερικών. Αν δε το ίδιο συνέβη το 2010, τί έχει να πει επ’ αυτού ο κ. Ραγκούσης;

Πάντως, θα μπορούσαν οι κατά τόπους αρμόδιοι εισαγγελείς να ζητήσουν από τους Δήμους να τους παραδώσουν τον κατάλογο των εγγεγραμμένων πολιτών της ΕΕ και να καλέσουν όλους αυτούς τους πολίτες να υποδείξουν την κατοικία τους, τον τρόπο βιοπορισμού τους κ.λπ. [άρθρο 164 ΠΚ «΄Οποιος ψηφίζει χωρίς να έχει το δικαίωμα σε κάποια από τις εκλογές του άρθρου 161 ή ψηφίζει κατ` επανάληψη ή δίνει πολλαπλή ψήφο ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο και με πρόθεση προκαλεί την παραγωγή μη γνήσιου αποτελέσματος της εκλογής, ή όποιος νοθεύει το γνήσιο αποτέλεσμά της, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών»]. Κι’ επειδή οι εισαγγελείς είναι υπερφορτωμένοι με όλες τις λαμογιές που σκάνε κάθε μέρα, γιατί δεν επιλαμβάνονται οι κ.κ. Έφοροι; Αυτοί μπορούν να καλέσουν τους εν λόγω πολίτες της ΕΕ που ψήφισαν και να τους ρωτήσουν πού ζουν, με τί λεφτά ζουν, γιατί δεν υπέβαλαν δήλωση φόρου εισοδήματος κ.λπ. Λέω εγώ τώρα πάλι ο ανεγκέφαλος.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Φίλος του γιατρού Γωγούση

Υ.Γ. Ερωτηματικά: την 11.04.2014 βγαίνουμε στις αγορές, τουτέστιν είμεθα βέβαιοι ότι οι τράπεζες θα μας δανείσουν, επειδή πλέον η οικονομία μας είναι αξιόπιστη και οι τράπεζες είναι βέβαιες ότι θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τα δάνεια που θα μας δώσουν. Δεν μπορώ να φαντασθώ ότι η κυβέρνηση απεφάσισε να βγει στις αγορές χωρίς να έχει εξασφαλίσει την επιτυχή κατάληξη του εγχειρήματος. Ανακύπτουν, όμως, ορισμένα ερωτήματα: α] Μέχρι τώρα που μας έλεγαν οι κυβερνώντες ότι δεν πρέπει να ζούμε με δανεικά, τί εννοούσαν; β] Το δάνειο των € 3 δισ. που θα πάρουμε, σε τί θα το χρησιμοποιήσουμε; Δεν θα πρέπει να ξέρουμε, ώστε να μη βρεθούμε μια μέρα να χρωστάμε άλλα € 500 δισ. χωρίς να γνωρίζουμε πού και ποιοί τα έφαγαν και να βγει αφ’ ενός ένας μαλάκας να μας πει απλώς «τα φάγαμε όλοι μαζί» αφ’ ετέρου ένας πανεπιστημιακός βουλευτής της Αριστεράς και της Προόδου να μας διαβεβαιώσει ότι το χρέος είναι κατά 95% φυσιολογικό χωρίς και αυτός να μας εξηγεί που πήγε αυτό το 95%; γ] Αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και το μοιράζουμε, τί ανάγκη χρημάτων έχουμε, ώστε να δανειζόμαστε; δ] αφού είμαστε πλέον τόσο αξιόπιστοι, γιατί τα ομόλογα που θα εκδώσουμε θα διέπονται από το αγγλικό δίκαιο;