ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ του μακρινού 1957 ο Ξενοφών Ζολώτας μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της Παγκόσμιας Τράπεζας, πέτυχε κάτι που φαινόταν ακατόρθωτο: Αν και όλη η ομιλία του ήταν στην ..
Αγγλική γλώσσα, χρησιμοποίησε σχεδόν αποκλειστικά ελληνογενείς λέξεις, όπως:
“anathema”, “dynamism”, “thesaurus”, “plethora”, “ethnos”, “phenomenon”, “gnomon”, “ecumenical”, “democratic”, “logomachy” κλπ.
Η πράξη αυτή του Ξ. Ζολώτα προκάλεσε το γενικό θαυμασμό (εντός και εκτός Ελλάδας) και έκανε την ομιλία του αυτή να μείνει στην ιστορία
-
ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ του 2014, ο Σταύρος Θεοδωράκης πραγματοποιεί προεκλογικές ομιλίες, αναφερόμενος κυρίως στις “αιτίες που μας έφεραν ως εδώ”. Το ανεπανάληπτο κατόρθωμα του Σταύρου Θεοδωράκη είναι οτι, στις ομιλίες του αυτές, έχει καταφέρει να μην χρησιμοποιήσει καμμια εκ των παρακάτω λέξεων και φράσεων:
“ΠΑΣΟΚ”, “Παπανδρέου”, “Σημίτης”, “Βενιζέλος”, “Άκης”, “Τσοχατζόπουλος”, “Μαντέλης”, “Τσουκάτος”, “Πανταγιάς”, “Παπακωνσταντίνου”, “Στουρνάρας”, “Παπαντωνίου”, “Λαλιώτης”, “Πάγκαλος”, “Μπόμπολας”, “Λαμπράκης”, “Ψυχάρης”, “αλλαγή”, “εκσυγχρονισμός”, “Χρηματιστήριο”, “Μέγκα Τσάνελ”, “για τον Σοσιαλισμό παλεύουμε όλοι” κλπ.
Πρόκειται για ένα ένα σχεδόν ισάξιο και περίπου ανάλογα ακατόρθωτο επίτευγμα με εκείνο του Ξενοφώντος Ζολώτα.
