Με βάση τις συγκεκριμένες εκτιμήσεις, θα χρειαστεί μία συνολική αύξηση του πραγματικού ελληνικού ΑΕΠ κατά 80,6% ή, εναλλακτικά, μία αύξηση 3% ετησίως για τα επόμενα 20 χρόνια, προκειμένου ο αριθμός των ανέργων να μειωθεί στα επίπεδα που βρισκόταν το 2008, πριν η ελληνική οικονομία εισέλθει σε ύφεση.
Είναι η ελληνική ανεργία αντιστρέψιμη;
Οι συνέπειες της ύφεσης και η πιθανότητα μίας άνεργης ανάκαμψης
Τα μέλη της Ερευνητικής Ομάδας για την Πολιτική Οικονομία (Ε.Ο.Π.Ο.) του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Ιωάννης Βαρδαλαχάκης Υπ. Διδάκτορας, Δρ. Εμμανουήλ Τραχανάς και Δρ. Περσεφόνη Τσαλίκη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Α.Π.Θ., εκπόνησαν έρευνα με τίτλο «Είναι η ελληνική ανεργία αντιστρέψιμη; Οι συνέπειες της ύφεσης και η πιθανότητα μίας άνεργης ανάκαμψης», η οποία μπορεί να βρεθεί αναρτημένη στον ιστότοπο:
Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν τριμηνιαία στοιχεία της χρονικής περιόδου 2000-2013 για το Ελληνικό ΑΕΠ και τον αριθμό των ανέργων και εξετάστηκε η επίδραση των θετικών και αρνητικών μεταβολών του ΑΕΠ στην ανεργία. Τα αποτελέσματα της οικονομετρικής εκτίμησης κατέδειξαν την ύπαρξη έντονης ασυμμετρίας και ότι μία μείωση του ΑΕΠ κατά 1% προκαλεί αύξηση του αριθμού των ανέργων κατά 3,46%, ενώ αντίθετα μία αύξησή του κατά 1% προκαλεί μείωση της ανεργίας μόλις κατά 1,05%. Με βάση τις συγκεκριμένες εκτιμήσεις, θα χρειαστεί μία συνολική αύξηση του πραγματικού ελληνικού ΑΕΠ κατά 80,6% ή, εναλλακτικά, μία αύξηση 3% ετησίως για τα επόμενα 20 χρόνια, προκειμένου ο αριθμός των ανέργων να μειωθεί στα επίπεδα που βρισκόταν το 2008, πριν η ελληνική οικονομία εισέλθει σε ύφεση.
Η έντονη αυτή ασυμμετρία, η οποία είναι σύμφωνη με τα αποτελέσματα πλήθους ανάλογων ερευνών σε μεγάλο αριθμό χωρών, υποδηλώνει ότι η διατήρηση της ανεργίας σε χαμηλά επίπεδα περνάει μέσα από την αποφυγή μίας οικονομικής ύφεσης ή, στο βαθμό που κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, μέσα από τη μη υιοθέτηση πολιτικών που θα την επιταχύνουν. Υπό αυτό το πρίσμα, οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες του Νότου της Ευρωζώνης φαίνεται να έχουν ένα κοινωνικά δυσβάσταχτο κόστος σε όρους ανεργίας.
Επιπλέον, οι αντίθετες τάσεις που εμφανίζουν οι μεταβολές του επιπέδου των μισθών και της ανεργίας θέτουν σε σοβαρή αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα των μισθολογικών περικοπών ως μέτρου ανάσχεσης της ανεργίας. Πέραν της σκοπιμότητας, τίθεται υπό αμφισβήτηση και το εφικτό της μείωσης της ανεργίας κάτω από 10% σε ένα ορατό χρονικό ορίζοντα, το οποίο έχει τεθεί ως προαπαιτούμενο για την άρση του παγώματος μισθών που επεβλήθη με την ψήφιση του Δεύτερου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής. Σε κάθε περίπτωση η αποκλιμάκωση της ανεργίαςστη χώρα μας απαιτεί μία ισχυρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη, καθώς μία ανεμική μεγέθυνση δεν αναμένεται να έχει σημαντική επίδραση στη μείωση της ανεργίας.
Εκ μέρους της Ε.Ο.Π.Ο.,
Δρ. Περσεφόνη Τσαλίκη
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
54124, Θεσσαλονίκη
