Αν ήταν ήρωας
του σινεμά ο Βενιζέλος, ποιος μπορεί να ήταν; - Κωμικό, δε τον λες – Για Ταρζάν,
φοβάται η μαιμού – Για Κάπτεν Κερκ, δεν χωρά στην τηλεμεταφορά – Για ιππότης,
δεν χωρά στην πανοπλία – Οπότε; - Απαντάμε τεκμηριωμένα στο δύσκολο αυτό ερώτημα
Γράφει ο Θάνος Τάκης
Σε χθεσινά αλιεύματα
από το διαδίκτυο, εντοπίσαμε και αυτή την ιδιαίτερη αναφορά:
«Ο Βενιζέλος μοιάζει με τον ψυχοπαθή
κακό στα χολιγουντιανά θρίλερ. Εκεί που έχει στριμωχτεί μεταξύ κρημνού και
ρεύματος, πιάνεται από κάποια αδιόρατη αδυναμία του αντιπάλου και ξεγλιστράει.
Εκεί που τρώει πέντε σφαίρες και νομίζεις ότι ψόφησε, ξανασηκώνεται και πιάνει
πρώτος το πιστόλι. Έχει και τέτοιο βλέμμα εδώ που τα λέμε. Θα του άξιζε το
Όσκαρ Καλύτερου Κακού».
Διαφωνώ για
την αναφορά σε σφαίρες. Τα βέλη, ή καλύτερα, τα σπαθιά, του πάνε περισσότερο. Θα
υποθέσω ότι γνωρίζετε την ιστορία του Ρομπέν των Δασών. Άρα, θα θυμάστε ότι σε
πολλές ιστορίες αντίπαλος του Ρομπέν ήταν ο δεσποτικός Σερίφης του Νότιγχαμ, ένας
ληστρικός κυβερνήτης, ο οποίος διέπραττε συνεχώς και ευρέως κατάχρηση εξουσίας,
οικειοποιούμενος εκτάσεις γης, κυνηγώντας αδίκως τους φτωχούς και θέτοντας
υπέρογκη φορολογία στους υπηκόους του. Ερμηνεύοντας τον νόμο κατά την επιθυμία
του, δήθεν πονηρός και πάντοτε καπάτσος, ελέω θέσεως, ουσιαστικά περιγράφεται
ως ο εκπρόσωπος της ιεραρχίας, της απροκάλυπτης κατάχρησης εξουσίας και της
νομιμοποιημένης ταξικής ανισότητας. Κι ενώ ήταν, κατά τεκμήριο ευφυής, ποτέ δεν
κατάφερε και πολλά πράγματα, έμεινε δε στην ιστορία, ως ανεπαρκής. Ίσως και
χασογκόλης, καθώς όλο περικύκλωνε αλλά ποτέ δεν έβαλε στο χέρι τον Ρομπέν.
Αν υπήρχε
σημερινός σημερινός αντίστοιχός του, αυτός θα μπορούσε να είναι ένα μόνον, πρόσωπο.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτός ο ρόλος του ταιριάζει! Δεν μπορεί, θα διακρίνετε
την ομοιότητα. Την οποία ενισχύει η παρουσίαση από τον ΣΥΡΙΖΑ, των (όπως συνήθως)
εσπευσμένων δηλώσεών του, περί των ευρωεκλογών του 2009.
Τότε, και μόλις
είχαν γίνει γνωστά μόνο τα exit polls, ο ορμητικός Βενιζέλος διαπίστωνε τη δυσαρμονία
μεταξύ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της τότε κυβέρνησης Καραμανλή και της
ετυμηγορίας του ελληνικού λαού, που είχε δώσει την πρώτη θέση στο ΠΑΣΟΚ. «Εκ των πραγμάτων», τόνιζε, «τίθεται ζήτημα εκλογών» και χαρακτήριζε
‘τυπικό στοιχείο’ την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία τής τότε κυβέρνησης.
Τότε, με τα
αποτελέσματα των ευρωεκλογών, έβλεπε νίκη του ΠΑΣΟΚ, «όπως και εάν διαβάσει κανείς τα αριθμητικά δεδομένα».
Τότε έβλεπε
συντριπτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, καθώς το είχε χάσει με διαφορά 4,3% και υπολοιπόταν
κατά 223.000 ψήφους. Την Κυριακή 25 Μαΐου 2014, η διαφορά ήταν 3,9% και 221.000
ψήφους. Τώρα, η σχεδόν ταυτόσημη διαφορά δεν συνιστά συντριπτική ήττα, Ευάγγελε;
Τότε, το
2009, έλεγε ότι «εκ των πραγμάτων τίθεται
ζήτημα πρόωρων εκλογών», καθώς η κυβέρνηση δεν διέθετε την «ουσιαστική νομιμοποίηση».
Τώρα, την
αντίστοιχη πρόταση περί πρόωρων εθνικών εκλογών που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, για
τους ίδιους λόγους, την χαρακτήρισε αντισυνταγματική κατά την συνάντησή του με
τον Κάρολο Παπούλια, ενώ μεταξύ άλλων είπε ότι έφερε τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας σε δύσκολη θέση.
Και γιατί είναι αντισυνταγματική το
2014 ενώ δεν ήταν το 2009;
Εξηγεί, χωρίς
φυσικά να πείθει ούτε δεκαπεντάχρονη μπαλαρίνα (με εμπειρία στις πιρουέτες), ότι
«με αυτό που έκανε ο κ. Τσίπρας παραποιεί
το κοινοβουλευτικό πολίτευμα της χώρας και το Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο
προβλέπει με πολύ σαφή τρόπο στο άρθρο 41 πότε και πώς διαλύεται η Βουλή. Άρα,
η αντικοινοβουλευτική ερμηνεία του Συντάγματος είναι μια συμπεριφορά που
έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το Σύνταγμα και φυσικά δείχνει ότι δεν υπάρχει
θεσμική συνέπεια και σοβαρότητα στις ενέργειες του».
Κάποιοι
σχολιάζουν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος αδικεί συχνά τον εαυτό του επειδή πέφτει
θύμα του Εγώ του. Υπερεκτιμά τον εαυτό του και την υψηλή, για εκείνους, ευφυΐα
του, πέφτοντας συχνά σε λάθη που δεν θα τα έκαναν ούτε αρχάριοι της πολιτικής.
Προσωπικά,
καλύπτομαι από μια ιδιαίτερα εύστοχη παρατήρηση υψηλόβαθμου στελέχους του
ΠΑΣΟΚ: ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποτελεί επιτομή του όρου «Άγονη Ευφυΐα». Διότι όλοι παραδέχονται την υψηλή ευφυΐα του, αλλά κανείς
δεν μπορεί να καταλάβει πού χρησιμεύει.
Ο κ. Βενιζέλος
νομίζει ότι η Ιστορία τού χρωστά την αναγνώριση που δεν βρίσκει στον λαό.
Κανείς δεν
του απαγορεύει να αλλάξει λαό, φυσικά. Θεωρώ αυτονόητο, ότι οι Έλληνες, θα τον
στηρίξουν ολόθερμα σε μια τέτοια περίπτωση. Άνετα, χρεώνονται και το εισιτήριο.
Αρκεί να είναι
μονής διαδρομής...
