του Γεωργίου Δημητράκη*
Η ιστορία αποτελεί την μνήμη της ανθρωπότητας, και με την μνήμη μπορούν να γεννηθούν νέες ιδέες και δημιουργήματα, αλλά και συνειδήσεις, πολιτισμοί εις τους ..
αιώνες. Η σωστή γνώση και ο βαθύς σεβασμός της ιστορίας προστατεύει τα έθνη και την ανθρωπότητα από τις συγχύσεις και τις δυνάμεις του σκότους και της καταστροφής. Δυστυχώς όμως η αποδόμηση της σημασίας της ιστορίας εις το πολιτικό γίγνεσθαι, κάτι το πολύ σύνηθες και εις την σύγχρονη εποχή, στρέφεται εναντίον του υποσυνείδητου του κόσμου, αλλά και κατά της παγκόσμιας ειρήνης.
Πολλά είναι τα παραδείγματα της ανιστόρητης συμπεριφοράς και των ολέθριων λαθών της διεθνούς πολιτικής που πλήρωσαν όμως με βαρύ τίμημα οι λαοί, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Η κρίση που ξεκίνησε εις την Κριμαία και λίγο μετά επεκτάθηκε και εις την Ανατολική Ουκρανία, με τους εκεί Ρωσόφιλους, έχει ένα πολύ πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο. Η βούληση μίας μικρής μουσουλμανικής μειονότητας μόλις 45% του πληθυσμού σε ένα κρατίδιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για αυτονομία έναντι της πλειοψηφίας των 2 υπολοίπων μειονοτήτων των Σέρβων (35%) και των Κροατών (15%) πού ήθελαν την διατήρηση της κρατικής αυτής οντότητας.
Οι ΗΠΑ, κατόπιν πιέσεως των μουσουλμανικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών της Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής, απεφάσισαν να στηρίξουν την ίδρυση ενός μουσουλμανικού κρατιδίου εις την καρδιά της Ευρώπης, παρά την θέληση της κυρίαρχης δύναμης της περιοχής, δηλαδή της Σερβίας. Η οποία ήθελε την διατήρηση του status quo, και την προστασία της σερβικής και κροατικής μειονότητας εις την μεικτή κρατική οντότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Η άρνηση και η αντίσταση της Σερβίας εις τις αμερικανικές πιέσεις είχε ως δυσάρεστες συνέπειες τις βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των 2 κυρίαρχων μειονοτήτων, με τις γνωστές σε όλους βαρβαρότητες και φρικαλεότητες, οι οποίες έκαναν τον γύρο του κόσμου. Βέβαια σε αυτό το παιχνίδι των συγκρούσεων μεταξύ των 2 μειονοτήτων είχαν βάλει, αναμφισβήτητα όπως συνήθως συμβαίνει, το δακτυλάκι τους και οι Μυστικές Υπηρεσίες, οι οποίες φρόντισαν να διασπείρουν το θανατηφόρο μίσος ακόμη και μέσα σε οικογένειες, τα μέλη των οποίων αποτελούνταν από ετερόθρησκους δηλαδή από μουσουλμάνους και χριστιανούς ορθόδοξους ή καθολικούς.
Όμως οι ΗΠΑ, παρά την θέληση των λαών της Ευρώπης, έσυραν τους ηγέτες της Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εις την μεγαλύτερη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στρατιωτική επιχείρηση εντός της Ευρώπης, με τον ανηλεή, βάρβαρο 78-ήμερο βομβαρδισμό της Σερβίας, που κατέστρεψε κυριολεκτικά την χώρα και προκάλεσε ζημίες άνω των 100 δις δολαρίων. Εις την επιχείρηση εναντίον μίας ευρωπαϊκής χώρας, χωρίς καν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, συμμετείχαν 12 ευρωπαϊκές χώρες ως μέλη του ΝΑΤΟ!
Εις την διεθνή διπλωματία φαίνεται ότι οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να αναγνωρίσουν το ολέθριο λάθος πού έχουν κάνει εις την περίπτωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, να συμπαρασταθούν με βίαιο τρόπο και με στρατιωτική επιχείρηση μία μικρή μειονότητα εις την ίδρυση μία δικής τους κρατικής οντότητας. Όμως λογικό είναι, εις την παρούσα κρίση της Κριμαίας και της Ανατολικής Ουκρανίας η Ρωσία εκμεταλλεύεται αυτό το ολέθριο λάθος των ΗΠΑ για να στηρίξει τώρα την προσάρτηση όπως π.χ. της Κριμαίας ή την αυτονομία περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας, εις τις οποίες υπερτερούν Ρωσόφιλοι πληθυσμοί. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να αντισταθούν εις τα στρατηγικά και γεωπολιτικά σχέδια της Ρωσίας, πιέζοντας μάλιστα την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως το Βερολίνο. Με τις γνωστές απειλές και κυρώσεις κατά των οικονομικών συμφερόντων της Ρωσίας και με την παράλληλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ εις της χώρες της Βαλτικής.
Οι λόγοι της σφοδρής αλλά αλαζονικής αντίδρασης των ΗΠΑ κατά της βούλησης της Ρωσίας να στηρίξει τώρα τους Ρωσόφιλους της Κριμαίας και της Ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίοι πληθυσμιακώς υπερτερούν εις το πολλαπλάσιο εκείνης της μικρής μειονότητας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την οποία οι ΗΠΑ τιμώρησαν την Σερβία με ένα καταστροφικό πόλεμο, είναι οι κάτωθι:
Με την Ουκρανία και την Κριμαία οι ΗΠΑ θέλουν να αποφύγουν την επανάληψη του ολέθριου λάθους των εις την Βοσνία. Δηλαδή την μετάδοση, μέσω δημοψηφισμάτων, του ιού της αυτονομίας/απόσχισης σε άλλες μειονότητες όπως π.χ. των Βάσκων της Βορείου Ισπανίας, των Βαλλώνων του Βελγίου, του Νότιου Τιρόλου της Βόρειας Ιταλίας, της Σκωτίας κ.α., και με το ντόμινο αυτό σε αυτήν την ίδια επικράτεια των ΗΠΑ. Εις τις οποίες, ως γνωστόν, σε πολλές Πολιτείες υπερτερούν πληθυσμιακώς οι μειονότητες των Έγχρωμων Αμερικανών και Λατινοαμερικανών. Ένας θανάσιμος κίνδυνος για της κρατική οντότητα των ΗΠΑ.
Με την εγκατάσταση στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εις την Ανατολική Ευρώπη και προ των συνόρων της Ρωσίας οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποτρέψουν την συμμαχία μεταξύ της τεράστιας σε τεχνογνωσία Γερμανίας και με την σε τεράστια σε έκταση, αλλά και σε αστείρευτους τεράστιους ορυκτούς πλούτους Ρωσία. Μία γεωπολιτική σκέψη του Γερμανού Κάρολου Χάουσχοφερ για την παγκόσμια κυριαρχία με την δημιουργία του άξονα Βερολίνο-Παρίσι-Μόσχα, η ιδέα της οποίας ευρίσκει αντιμέτωπο την γεωπολιτική σκέψη του Άγγλου Χάλφορντ Μάκιντερ με το αγγλοσαξονικό άξονα Ουάσιγκτον-Λονδίνο-Τελ Αβίβ.
Όμως αυτή η σφήνα των ΗΠΑ μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας, με την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων και πυραύλων σε χώρες που συνορεύουν με την Ρωσία δημιουργεί νέους κινδύνους για την Ευρώπη και την παγκόσμια ειρήνη.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
.png)
