1.Ο Υπουργός Γ. Σουφλιάς, συνεχίζοντας την φαύλη παράδοση των προκατόχων του, αποφάσισε την πραγματοποίηση του έργου με μοναδικό κριτήριο την τσέπη των εργολάβων –ενώ ...
υπήρχαν αδιάσειστα επιχειρήματα περί της μη βιωσιμότητάς του, κυρίως γιατί ο αρχαιολογικός πλούτος της πόλης και οι ιδιαιτερότητες του υπεδάφους του θα εκτόξευαν το κόστος κατασκευής και θα καθυστερούσαν πολύ την ολοκλήρωσή της. Ωστόσο, τότε η Πολιτεία προχώρησε στο έργο, για να αντισταθμίσει έστω και επικοινωνιακά την εγκατάλειψη της συμπρωτεύουσας (και της υπόλοιπης ελληνικής περιφέρειας) που προέκυψε ως απόρροια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας.
Σε μια πραγματική δημοκρατία, ο συγκεκριμένος υπουργός θα ήταν υπόλογος γι’ αυτή του την απόφαση –πόσο μάλλον όταν έχει επιβαρύνει περαιτέρω την πόλη με την περιπέτεια της υποθαλάσσιας αρτηρίας, αλλά και όλη τη χώρα με τις εξ ίσου εγκληματικές αποφάσεις του για τους αυτοκινητοδρόμους, τα υπέρογκα διόδια κ.ο.κ.
2.Η πολιτεία, αφότου βρέθηκε μπροστά στο τετελεσμένο της διεξαγωγής του έργου θα έπρεπε να υιοθετήσει μια διαφορετική νοοτροπία για την πραγματοποίησή του, που θα μείωνε το κόστος για τους κατοίκους και τον φορολογούμενο και θα πολλαπλασίαζε τα οφέλη για το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία. Ο γενικός συντονισμός του έργου θα έπρεπε να μείνει στα χέρια της πολιτείας, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του έπρεπε να κατασκευαστεί αξιοποιώντας την εμπειρία των δημόσιων τεχνικών υπηρεσιών που έκλεισαν σωρηδόν ή απαξιώθηκαν ολοκληρωτικά από το 2005 κι ύστερα –ενώ σε πολλά κομμάτια του ήταν εφικτό να αξιοποιηθεί και το δυναμικό άλλων κοινωνικών φορέων: Το πανεπιστήμιο, θα μπορούσε να εμπλακεί σε διάφορες φάσεις της κατασκευής του, με απίστευτα οφέλη για τις αρμόδιες σχολές, καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι θα αποκόμιζαν μια τόσο σημαντική εμπειρία που θα εκτίνασσε την ελκυστικότητα και την αίγλη τους στο παγκόσμιο ακαδημαϊκό στερέωμα. Το αποτέλεσμα αυτής της λογικής, θα ήταν μια σημαντική εξοικονόμηση του κόστους –ενώ τώρα πληρώνουμε τις κλασικές παθογένειες που συνοδεύουν τις μεγάλες εργολαβίες (υπερτιμολογήσεις-υπερβάσεις). Αντίθετα, αυτή η εναλλακτική πρόταση διαχείρισης θα αξιοποιούσε την διαδικασία κατασκευής του έργου, για να διαμορφώσει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, να ενισχύσει τους δημόσιους και τους κοινωνικούς θεσμούς με πολύτιμες εμπειρίες. Κι ακόμα, θα έγινε τη δυνατότητα σε μικρές και μεσαίες καινοτόμες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα να εμπλακούν στην κατασκευή του –με συμβάσεις συγκεκριμένου έργου, που θα απέτρεπαν τη ρεμούλα και την κατασπατάληση.
3. Η κατασκευή του ΜΕΤΡΟ είχε απίστευτο κοινωνικό κόστος, το οποίο δεν προσμετρείται και μεταβιβάζεται στην ίδια την πόλη: Κόστισε 1 ανθρώπινη ζωή, από εργατικό ατύχημα, γιατί οι εταιρείες παραμελούν τα μέτρα ασφαλείας για να συμπιέσουν το κόστος. Οδήγησε ένα σημαντικό μέρος των καταστημάτων του κέντρου σε περιθωριοποίηση ή κλείσιμο, λόγω της απώλειας πρόσβασης σε αυτά. Όξυνε σε απίστευτο βαθμό την κυκλοφοριακή συμφόρηση της πόλης. Δημιούργησε εν τέλει μια αβίωτη κατάσταση για τους πολίτες, τους εργαζόμενους, τους καταστηματάρχες.
4.Η συμπεριφορά της Εταιρείας, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες όπου εκβίασε ανοιχτά την περαιτέρω εκταμίευση 500εκ. σταματώντας τις εργασίες, αποτελεί σκάνδαλο γελοιοποίησης της ίδιας της πολιτείας. Δεν είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός καυχιόταν για την διανομή του υποτιθέμενου πλεονάσματος 500 εκ. στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ένας βαρώνος-επιχειρηματίας να εμπαίζει την ελληνική πολιτεία απαιτώντας άλλα τόσα (!!!) για την εταιρεία του.
5.Η εικόνα μιας πολιτείας, και μιας ολάκερης κοινωνίας που βρίσκονται όμηροι στα χέρια ενός βαρώνου-εργολάβου, ο οποίος σε βάθος δεκαετίας αναλαμβάνει και εκτελεί υπερτιμολογημένα, αμφίβολης αποτελεσματικότητας έργα (Υποθαλάσσια, Διόδια, Κερατέα, Σκουριές, Μετρό) με απίστευτες περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες, ξεσηκώνοντας τις τοπικές κοινωνίες είναι ενδεικτική της οικτρής κατάστασης φαυλότητας και διαπλοκής στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρη η χώρα.
Υστερόγραφο: Αν αποφασίζαμε την κατασκευή ΤΡΑΜ αντί για Μετρό, τώρα θα συζητούσαμε για τον εκσυγχρονισμό του –και όχι βέβαια για ένα σύγχρονο «γιοφύρι της ΑΡΤΑΣ». Το κυκλοφοριακό της πόλης χαντακώθηκε σε βάθος χρόνου από δύο εγκληματικές αποφάσεις, ίσως πρωτοφανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχουν να κάνουν με την υπόθεση ΤΡΑΜ: α) Το ξήλωμά του από τον Κ. Καραμανλή β) Την απόφαση του Γ. Σουφλιά να κατασκευάσει Μετρό αντί για ΤΡΑΜ.
Μένουμε Θεσσαλονίκη: Ούτε φυγή - Ούτε υποταγή
Ψηφοδέλτιο νέων για το Δήμο Θεσσαλονίκης
.jpeg)
