Παρασύρθηκα κι εγώ από την πρόσκληση του κ. Σταύρου Θεοδωράκη «στείλτε μας τις ιδέες μας να τις ενσωματώσουμε στο πρόγραμμά μας». Του τις έστειλα ιδίοις χερσίν, αλλά
Γράφει ο Χρήστος Μαγγούτας
Παρασύρθηκα κι εγώ από την πρόσκληση του κ. Σταύρου Θεοδωράκη «στείλτε μας τις ιδέες μας να τις ενσωματώσουμε στο πρόγραμμά μας». Του τις έστειλα ιδίοις χερσίν, αλλά πρέπει να τονίσω ότι δεν είναι δικές μου ιδέες, αλλά αυτές που ακούω επί χρόνια από αναγνώστες, φίλους και εχθρούς, και ουσιαστικά μόνο αυτές με τις οποίες συμφωνούν σχεδόν όλοι οι Έλληνες, γιατί είναι πάνω και πέρα από τα κόμματα.
Να διενεργήσει έλεγχο σε κάθε Έλληνα που τις τρεις τελευταίες δεκαετίες απέκτησε περιουσία δυσανάλογη με το δηλωθέν και φορολογηθέν εισόδημα. (συμπεριλαμβανομένων και των εγγύτερων συγγενών) και να ζητήσει κατάσχεση του υπερβάλλοντος.
Να καταργήσει τα προνόμια, τις ασυλίες, τις παραγραφές, τις ατέλειες κλπ των βουλευτών.
Να εξετάσει και να κατονομάσει ποιοι ζήτησαν τα δάνεια που χρωστάμε, για ποιο λόγο, και σε ποιους δόθηκαν τα ποσά αυτά.
Να ζητήσει να σταματήσει το ξεπούλημα της ελληνικής γης και των φυσικών της πόρων, μέχρι να βγει η Ελλάδα από το ζυγό, γιατί αν έχεις τη λαιμαργιά στο σβέρκο, τα δίνεις όσο κι όσο.
Πόσοι συμφωνούν μ’ αυτά; Πιθανώς το 80% του λαού. Αλλά ξέρω έναν που διαφωνεί, τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη. Κι έχω δικαίωμα ως Έλληνας πολίτης να πονηρευτώ μετά από τις νίλες που πάθαμε και γύρισαν την Ελλάδα πίσω κατά 50 χρόνια κατά το Ρώυτερ και πολλούς οικονομολόγους. Και θα παίξω το ρόλο του συνηγόρου του διαβόλου: γιατί ο κ. Θεοδωράκης δε θέλει αυτό το 80% ;
Μήπως, γιατί αν εφαρμοστούν αυτά, η πλειοψηφία των πολιτικών «που τους ξέρει προσωπικά» θα βρεθεί στη φυλακή ή έστω θα δει μέγα μέρος της περιουσίας να κατάσχεται γιατί είναι αδικαιολόγητη;
Μήπως θα βγουν στη φόρα τα δάνεια των τραπεζών προς τα αφεντικά του, τα ΜΜΕ, που ανέρχονται σε πολλά δις, που δηλώνουν αδυναμία να τα αποπληρώσουν και τα πληρώνει με δάνεια ο λαός για να έχουν οι τράπεζες «ρευστότητα»;
Μήπως βγουν στη φόρα χαριστικές συμβάσεις με εργολάβους που αποτελούν βασικούς χρηματοδότες των ΜΜΕ όπου εργαζόταν ο κ. Θεοδωράκης;
Μήπως, αν εφαρμοστεί νόμος που θα καταργεί τις ασυλίες, και τις παραγραφές των βουλευτών, ο πολιτικός στο μέλλον θα τρέμει να υπογράψει τέτοια σύμβαση γιατί θα σημαίνει ότι για πολλά χρόνια θα έχει τον κίνδυνο να βρεθεί στη φυλακή, άρα τέρμα οι μίζες, οι χαριστικές συμβάσεις, οι επιδοτήσεις των εργολάβων προς ΜΜΕ;
Μήπως αν μιλήσει για το ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας, τα βάζει με το κεφάλαιο, το οποίο στήριξε, έστω έμμεσα, την ανέλιξη του;
Δεν είμαι κακόπιστος αλλά ούτε και αφελής. Και αναρωτιέμαι: τι καινούργιο προσφέρει το «Ποτάμι» που δεν το είχαμε ως τώρα; Εντάξει: λέει ότι κανένας παλιός πολιτικός δε θα είναι υποψήφιος στο συνδυασμό του. Αλλά αν δεν κόψεις τις ασυλίες, τα προνόμια, τις παραγραφές τους, σε λίγο και οι δικοί σου πολιτικοί θα είναι το ίδιο αισχροί όσο και οι προηγούμενοι, όπως θα έλεγε ο Πλάτων.
Κι εδώ παίρνει τη σκυτάλη ο άπιστος Θωμάς, που όλοι έχουμε ή πρέπει να έχουμε μέσα μας: Μήπως το «Ποτάμι» δε θέλει να δημιουργήσει μια νέα πολιτική κατάσταση, αλλά να προστατέψει την παλιά; Μήπως δεν είναι ποτάμι, αλλά παραπόταμος για να γλιτώσει το κατεστημένο αβρόχοις ποσί την οργή του λαού για το κατάντημα της χώρας; Μήπως το «Ποτάμι» είναι ουσιαστικά παραπόταμος στο Δέλτα της κωμικοτραγικής Δημοκρατίας της Ελλάδας μας, ένα συγχωροχάρτι για να γλιτώσουν αυτοί που την κατέστρεψαν;
Και όταν λέω να πάρει θέση δεν εννοώ να το πει μια φορά σε μια κωμόπολη για να δείχνει το βιντεοκλίπ και να λέει «ιδού εγώ το είπα». Να το λέει κάθε μέρα στη Βουλή, όπως έλεγε ο Κάτων ο Πρεσβύτερος σε κάθε ομιλία του στη Σύγκλητο ακόμα κι αν το θέμα ήταν η τιμή των ψαριών της Σαρδηνίας: Cartago delenda est, που στις μέρες μας μπορεί ελεύθερα να μεταφραστεί ως «Οι καταστροφείς της Ελλάδας πρέπει να τιμωρηθούν».
Έλπισα, αλλά απογοητεύτηκα. Δε θα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης που θα το πει αυτό.
Και το μοιραίο συνεχίζει να έρχεται καταπάνω μας σαν το τέλος αρχαίας τραγωδίας, ήτοι «των χειρών λύσας την Ελλάδα, του τραχήλου δέδεκεν».
