Αν και η ιστορία αυτής της χώρας είναι από τις ενδοξότερες στον πλανήτη, όπως αναγνωρίζουν όλοι, αν και ο εθνικός μας ύμνος είναι ένα αριστούργημα, πραγματικός ύμνος στην Ελευθερία, οι Έλληνες ντρέπονται ή ίσως, φοβούνται (!) να τον ψάλλουν. Μετά από τόσα χρόνια προπαγάνδας εναντίον ..
κάθε τι ελληνικού, μέσα στην Ελλάδα, από Έλληνες (κάτι που σε άλλες χώρες θα οδηγούσε σε ποινές ισοβίων ή εκτέλεσης), οι Έλληνες διστάζουν να δείξουν τον στοιχειώδη έστω σεβασμό σε σύμβολα του έθνους. Άλλωστε, οι κατακριτές, αυτοί οι ηλίθιοι δηλαδή που "ξινίζουν" με κάθε τι που θυμίζει ότι κι εμείς είμαστε κάποιο έθνος, καραδοκούν. Κι έχουν βήμα παντού ! Σε εφημερίδες, διαδίκτυο, κανάλια, παντού. Είναι πανέτοιμοι να ορμήσουν εναντίον όποιου ψάλλει περήφανα τον εθνικό ύμνο. Δεν ήταν πάντα έτσι, η κατάσταση επιδεινώθηκε τραγικά επί Πρωθυπουργίας του ....πατριώτη Σαμαρά, όπου κάθε ...υποψία ελληνικότητας και αγάπης στο έθνος (κάτι που δείχνουν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί ας πούμε, ένα εκατομμύριο φορές πιό έντονα από μας), συνδέεται ντε και καλά με την πολιτική και κάποια παράταξη και πιό ειδικά, με τη "δεξιά", από ΄κει αυθαίρετα με την ακροδεξιά, από ΄κει με τη Χρυσή Αυγή και από ΄κει με τον ναζισμό, τον φασισμό, τα κρεματόρια του Άουσβιτς και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων.
Κινδυνεύει -επί Σαμαρά έγινε αυτό- όποιος πει ότι "η Ελλάδα έχει ωραίο καιρό το καλοκαίρι", να δει τον εαυτό του στα μανταλάκια της New York Post, της Le Monde και του Guradian, ως πατριώτης, άρα εθνικιστής, άρα ακροδεξιός, άρα χρυσαυγίτης, άρα κρύβει σίγουρα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου του φωτογραφία του Χίτλερ, άρα τα βράδια κάνει τελετές για να αναστήσει τον Χίμλερ.
Τώρα, πώς καταφέραμε, κάθε απόπειρα να πει μια καλή κουβέντα κάποιος για την πατρίδα του και την ιστορία της, να τον συνδέει ένα πανίσχυρο σύστημα με τον ...Χίτλερ, αυτό μόνο ο Αντώνης Σαμαράς και η ιστορία, μερικές δεκαετίες μετά, μπορούν να το εξηγήσουν.
Αθήνα 8/6/2014, Εθνικός ύμνος ΦΥΡΟΜ (έθνος με ιστορία 22 ετών) και μετά Ελλάδας (έθνος με ιστορία 7.000 ετών). Δείτε τη διαφορά, στους παίκτες.
