24 Ιουν 2014

Κινέζος πρωθυπουργός: «Αν η Ελλάδα πουλήσει στραγάλια, θ’ αγοράσουμε».

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Αν ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ και ο Έλληνας ομόλογός του είχαν σελίδα στο facebook, θα διαβάζαμε τώρα:
«Ο Αντώνης και ο Λι είναι πια φίλοι». Τόσο στενές είναι οι σχέσεις των δύο ανδρών και κατ’ επέκταση των δύο χωρών. [Προσπαθώ να φαντασθώ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου να υποδέχονται τον Κινέζο πρωθυπουργό και να κάνουν τα καραγκιοζιλίκια του Αντώνη και δεν μπορώ].

Τα ΜΜΕ διατυμπάνισαν για μία ακόμη φορά τις συμβάσεις που υπεγράφησαν κατά την εδώ επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν οι κινεζικές τράπεζες τη ναυπήγηση πλοίων κατά παραγγελία Ελλήνων εφοπλιστών. Τα ίδια είχαμε ακούσει και κατά την περυσινή επίσκεψη του Αντώνη στην Κίνα. Αν πρόκειται για εφοπλιστές και ναυπήγηση πλοίων σε κινεζικά ή νοτιοκορεάτικα ναυπηγεία, κατουριόμαστε από τη χαρά μας. Για τα δικά μας ναυπηγεία ούτε μισή κουβέντα. Δεν είναι ανταγωνιστικά. Τελεία και παύλα. Ούτε ασχολούμαστε με το πώς θα γίνουν ανταγωνιστικά. Άλλη μία τελεία και παύλα. Μετά κάνουμε όνειρα και παρακαλάμε το Θεό να έλθουν 20.000.000 Κινέζοι τουρίστες, για να βουλιάξει ο τόπος και να ξεσκιστούμε στην ανάπτυξη. Για πολλοστή, επίσης, φορά άκουσα το θυμόσοφον: «Αν κάθε Κινέζος έτρωγε μια κουταλιά λάδι ή έπινε ένα ποτήρι κρασί την ημέρα, θα είχαμε ξεπουλήσει».

Εκείνο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, όμως, ήταν η δήλωση του Κινέζου πρωθυπουργού πως αν η Ελλάς βγει στις αγορές εκδίδοντας ομόλογα, η Κίνα θα αγοράσει. Σαφής ψήφος εμπιστοσύνης της Κίνας προς την ελληνική κυβέρνηση. Αν η Κίνα ψηφίζει Αντώνη Βενιζέλο, τύφλα νάχει ο ελληνικός λαός.

Κάτι με έτρωγε, λοιπόν, στο άκουσμα αυτών των ειδήσεων και άρχισα να ψάχνω. Ιδού ολίγα ευρήματα:

1. Τετρακόσιοι επενδυτές του δημόσιου τομέα έχουν επενδύσει 29,1 ΤΡΙΣεκατομμύρια δολάρια σε 162 χώρες. Πρόκειται για 157 κεντρικές τράπεζες [13,2 ΤΡΙΣ.], 156 ασφαλιστικά Ταμεία [9,4 ΤΡΙΣ.] και 87 επενδυτικούς οργανισμούς [6,5 ΤΡΙΣ.]. Αυτοί κατέχουν το 40% του παγκόσμιου προϊόντος.
2.Η Κινεζική Κρατική Διοίκηση Συναλλάγματος, η οποία ανήκει στη Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας, έχει επενδύσει 3,9 ΤΡΙΣ. δολάρια, δηλαδή το 1/8 περίπου του συνόλου των επενδύσεων παγκοσμίως. Αρκεί να συγκρίνει κανείς την επένδυση αυτή με την αντίστοιχη επένδυση της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας που ανέρχεται σε 480 δισ. δολάρια για να καταλάβει το μέγεθος. Δηλαδή: το 1/400 των επενδυτών αυτών κατέχει το 1/8 των επενδύσεων. Βάρδα μη φταρνιστεί!

Ο καθηγητής Ιστορίας, στο Πανεπιστήμιο Georgetown, Carroll Quigley έγραψε προ 50 ετών στο βιβλίο του «Tragedy and Hope» [1966] ότι στόχος των κεντρικών τραπεζών «δεν ήταν άλλος από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου ιδιωτικού συστήματος οικονομικού ελέγχου ικανού να κυριαρχεί επί του πολιτικού συστήματος κάθε χώρας και ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομίας ….. με ένα φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες όλου του κόσμου δρώσες συντονισμένα επί τη βάσει μυστικών συμφωνιών … και δη κεντρικές τράπεζες που οι ίδιες αποτελούν ιδιωτικές εταιρείες.». Αυτό, όμως, δεν ισχύει για τη Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας, η οποία δεν αποτελεί ιδιωτική εταιρεία, εξ ου και συνιστά σοβαρό κίνδυνο για την ηγεμονία του δολαρίου.

Αν, λοιπόν, αποφασίσει η χώρα μας να βγει στις αγορές για να δανεισθεί € 3 δισ., τί είναι για την Κίνα η κάλυψη του συνόλου αυτού του ποσού; Είναι μόλις το ένα χιλιοστό εκατοστό εξηκοστό έκτο των επενδύσεων της Κίνας σε ξένα ομόλογα. Σαν να ζητάς € 1 δανεικό από κάποιον που διαθέτει € 1.166. Κάτι που θυμίζει το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε την εποχή του Μάο: οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες ενημέρωσαν τον Μάο ότι έχουν φθάσει στο Πεκίνο και Έλληνες αξιωματούχοι για τον εορτασμό των γενεθλίων του. Ο Μάο τους ρωτάει: «Πόσοι είναι αυτοί οι Έλληνες;». «10.000.000» του απαντούν. «Και σε ποιο ξενοδοχείο μένουν;» ρωτάει ο Μεγάλος Τιμονιέρης.

Βέβαια, οι Κινέζοι δεν θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, όπως εμείς αγοράζουμε στραγάλια, για την ψυχή του Μάο. Κάποια αξιόλογα ανταλλάγματα θα έχουν πάρει. Κάποιες «δουλίτσες» θα έχουν κλείσει που λέει και ο Τράγκας. Ο Γκίκας το είπε λίγο διαφορετικά: «Δεν υπάρχει δωρεάν φαγητό», χωρίς να διευκρινίσει ποιός τρώει και ποιός πληρώνει.

Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη