Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Δεν περνάει μέρα χωρίς να μου κάνει παρέα ο τρισμέγιστος Σωκράτης. Ο καλός Θεός με αξίωσε να δω και τούτο: τον αναπληρωτή πρωθυπουργό να καλεί σε παρα-υπουργικό συμβούλιο τους υπουργούς τού κώματός του που μετέχουν στην κυβέρνηση και για ξεκάρφωμα να καλεί και...
τους βουλευτές του κώματος.
Στο περιθώριο του παρα-υπουργικού συμβουλίου ο υπουργός Παιδείας ξεσπάθωσε κατά της απόλυσης υπαλλήλων των ΑΕΙ που είχε δρομολογήσει ο προκάτοχός του. Έγινε τέτοιος χαμός που αναγκάστηκε ο αναπληρούμενος πρωθυπουργός να παρέμβει μαζί με τον αναπληρωτή του για να λύσουν τον Γόρδιο δεσμό. Για να μην τους απολύσουμε, θα τους ξαναπροσλάβουμε, απεφάνθησαν. Και μετά με βρίζουν μερικοί που λέω ότι τα δύο κώματα συνουσίας στέκονται στα πόδια τους χάρη στις ψήφους των οικογενειών των δημοσίων υπαλλήλων [ο γνωστός μαθηματικός τύπος: 600.000 Χ 3 = 1.800.000 + 500.000 συνταξιούχοι ευγενών Ταμείων (των οποίων η σύνταξη μειώθηκε από € 5.000 σε € 4.000) = 2.300.000 + 200.000 δορυφορούντες μαλάκες = 2.500.000 ψηφαλάκια].
Τέσσερα χρόνια κυοφορούνται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με καθημερινές αναφορές στα ΜΜΕ για τούτο το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Πρέπει να απολυθούν μερικές χιλιάδες μέχρι το 2012, μέχρι το 2013, μέχρι το 2014, μέχρι το 2015, μέχρι το 2016 κ.ο.κ., αλλ’ ουδείς απολύεται. Ούτε οι επίορκοι που ήταν 7.000, 5.000, 2.000, 700. Για τις καθαρίστριες δεν τίθεται θέμα επαναπρόσληψης. Και τούτο, διότι ο Άρειος Πάγος απεφάνθη ότι δεν μπορούν τα δικαστήρια να κρίνουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Ορθόν. Όταν, όμως, η πολιτική αυτή αντιτίθεται σε βασικές διατάξεις του Συντάγματος; Αν, πάντως, πρόκειται για οικονομική πολιτική, η οποία θίγει τις αποδοχές των δικαστών, τότε ασφαλώς και μπορούν οι δικαστές να κρίνουν την οικονομική πολιτική, επειδή το Σύνταγμα και οι νόμοι του κωλοχανείου που λειτουργεί στο άκρον της χερσονήσου του Αίμου επιφυλάσσουν στους δικαστές αποδοχές όχι απλώς αξιοπρεπείς, αλλά ανάλογες του υψηλού λειτουργήματός των. Για τις καθαρίστριες δεν ορίζει κάτι το Σύνταγμα. Αφ’ ενός διότι αυτές δεν ασκούν λειτούργημα αφ’ ετέρου διότι δεν είναι αναγκαίο να λαμβάνουν αποδοχές ανθρωπίνως και στοιχειωδώς αξιοπρεπείς, ούτε καν ανάλογες των προσόντων τους, πόσω μάλλον δεν υπάρχει νόμος που να ορίζει ότι πρέπει να έχουν αποδοχές. Η ευρωβουλευτής κυρία Κούνεβα έκανε κάποια δήλωση και μου διέφυγε; Πάντως, ο σωσίας του μουσικοσυνθέτη Στέφανου Κορκολή υπουργός Οικονομικών δήλωσε άγνοια του θέματος. Αλήθεια, αυτό το παλληκάρι πού ζούσε μέχρι να ορκισθεί υπουργός;
Επίσης, το κυβερνητικό κατάστημα του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε από το ισόγειο στον πρώτο όροφο του γαλάζιου mall, ανεκάλυψε δια της κ. Χριστοφιλοπούλου ότι πρέπει η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί πολύ σκληρά το θέμα των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Ανεκάλυψε, μάλιστα, προς μεγίστη έκπληξή της, ότι σε πολλές Υπηρεσίες υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, ενώ σε άλλες παρατηρούνται ελλείψεις προσωπικού, οπότε γιατί να μη μεταφερθεί το πλεονάζον προσωπικό εκεί όπου ελλείπει προσωπικό; Κοίτα ρε διανόημα υψιπέδου! Δηλαδή η μεγάλη μεταρρύθμιση που φέρει το όνομα «σε ουδεμία Υπηρεσία υπεράριθμο προσωπικό» δεν πραγματοποιήθηκε ακόμη;
Συγχρόνως επετράπη η ομαδική απόλυση 45 χαλυβουργών, ώστε οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα να γίνουν 1.500.045. Κανείς υπουργός δεν πάτησε πόδι γι’ αυτούς. Με ποιόν, άλλωστε, να διαπραγματευθεί η κυβέρνηση την απόλυσή τους; Αφού είναι γνωστόν ότι ο ιδιώτης εργοδότης είναι τρεις φορές σκληρότερος από το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε που μπροστά του φαντάζουν παιδούλες.
[Αυτή τη στιγμή έχασα τον ειρμό μου, διότι ακούω και βλέπω ένα παστόκο (Τσίγκας Αθανάσιος) να διερωτάται πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μην αλλάξει το κράτος. Αλλά δεν άκουσα κανέναν να του λέει «θέλω να αλλάξει, αλλά δεν θα το αλλάξεις εσύ, διότι όχι μόνον είσαι ανίκανος, αλλά δεν θέλεις κιόλας»].
Ο υπουργός Παιδείας, λοιπόν, επανέκαμψε στο υπουργικό σκηνικό με νέες ιδέες. Τα πήρε στο κρανίο μόλις του είπαν ότι πρέπει να υπογράψει απόφαση για να αρχίσει η σχολική χρονιά τρεις ημέρες νωρίτερα [8 αντί 11 Σεπτεμβρίου] και του πετάχτηκαν έξω οι φλέβες. Όχι ρε, τα σχολεία θα ανοίξουν στις 11, όπως πάντα. Πιστοί στις παραδόσεις. Έτσι, έλυσε και αυτό το μείζον ζήτημα που απασχολούσε την ελληνική κοινωνία όσο τίποτε άλλο, αλλά και τις απολυμένες καθαρίστριες σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.
Εν τέλει το ΣτΕ απεφάνθη με 7μελή σύνθεση ότι επιτρέπεται στο Δημόσιο να κατάσχει τους τραπεζικούς λογαριασμούς μου χωρίς προειδοποίηση, ενώ προ μηνών είχε αποφανθεί με 5μελή σύνθεση ότι κάτι τέτοιο δεν είναι επιτρεπτόν. Ορθή και η κρίση της 7μελούς. Γιατί εγώ, άλλωστε, να αποτελέσω εξαίρεση, όταν τα ίδια και χειρότερα παθαίνουν οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεργολάβοι, αλλά και τα μέλη του club Lagarde;
Και τότε ήλθε το καλλίτερο. Η Ντόρα και ο Ισίδωρος δεξιώθηκαν στο σπίτι τους τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν παρευρεθέντος του πατρός τής Ντόρας και τέως πρωθυπουργού μου. Εκεί με κυρίευσε η ζήλεια, για να μην πω ο φθόνος. Θα αποδεχόταν, άραγε, ο Αζέρος Πρόεδρος μία δική μου πρόσκληση για δείπνο; Αλλά τί λέω εγώ ο αιθεροβάμων. Τί δουλίτσα θα μπορούσα εγώ να κλείσω με τον Πρόεδρο; Ή μήπως διαθέτω βούλευμα απαλλακτικό, επειδή ξέχασα να δηλώσω $ 1.000.000 στο «πόθεν έσχες» μου; Ούτε, βέβαια, υπήρξα μέγας δωρητής του αχάριστου ελληνικού λαού, στον οποίο δώρισα συλλογή αρχαιοτήτων αγνώστου «πόθεν έσχες».
Έγραφα κι’ εγώ τόσον καιρό ότι η Δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιό μου ως πολίτη. Ωραία ατάκα, η οποία μεταφέρεται από γενεάς εις γενεάν. Την πιπίλαγα με την εντύπωση ότι διαθέτω πολλά καταφύγια, τα οποία δεν είναι αρκούντως προστατευτικά, εξ ου και η Δικαιοσύνη είναι το έσχατο μεν, αλλά σίγουρα προστατευτικό μέσο με τους συμπαγείς τοίχους πάχους δύο μέτρων, το οποίο τίποτε δεν μπορεί να το διαπεράσει και στο οποίο εισέρχομαι ασθμαίνων και καταδιωκόμενος, αλλά με εδραία την πεποίθηση ότι θα προστατευθώ αποτελεσματικά από τον δυνάστη-κράτος ή τον κακό συμπολίτη μου. Δεν είχα, όμως, συνειδητοποιήσει ότι και αυτό, όπως όλα τα καταφύγια, βρίσκεται στο υπόγειο του mall και το κλειδί της καταπακτής το κρατάνε στο ρετιρέ, όπου και τα γραφεία της διεύθυνσης.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιο φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
