Στο παρακάτω κείμενο του Κ. Στούπα στο Capital.gr αποτυπώνεται η κεντρική ιδέα του ότι το έγκλημα πάει να διορθωθεί με μεγαλύτερο έγκλημα :
Την δεκαετία που πέρασε και αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ελληνικής χρεοκοπίας, ο ΟΣΕ φόρτωσε το κρατικό χρέος με 10 δισ. ευρώ χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι Έλληνες είχαν άριστες σιδηροδρομικές υπηρεσίες. Τουναντίον, οι σιδηροδρομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα συγκρίνονται με αφρικανικής χώρας.
10 δισ. ζημιές που καλύφθηκαν από το δημόσιο χρέος σημαίνει πως κάθε Έλληνας πλήρωσε από 1.000 ευρώ (4.000 κάθε τετραμελής οικογένεια) για να συντηρηθεί ο ΟΣΕ, ασχέτως αν η πλειοψηφία των Ελλήνων μπορεί να μην έχει ταξιδέψει ποτέ με τρένο.
Αν ο ΟΣΕ το 2008 απασχολούσε συνολικά περί τις 7.000 άτομα τότε σε κάθε ένα από αυτά αντιστοίχησαν τη δεκαετία που πέρασε μόνο από τις ζημιές περί το 1,4 εκατ. ευρώ…
Ήταν τέτοιο το ενδιαφέρον του κρατικού μονοπωλίου των σιδηροδρόμων για την προσφορά στην κοινωνία και την οικονομία που τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας (κρατικά μονοπώλια και αυτά) δεν είχαν καν σιδηροδρομική σύνδεση.
Ο ΟΣΕ, όπως και τα άλλα κρατικά μονοπώλια, χρησίμευε για να διορίζονται σε διοικητικές θέσεις διάφοροι υποψήφιοι βουλευτές που απέτυχαν να εκλεγούν και να προσλαμβάνονται σε θέσεις αργομισθίας διάφοροι αφισοκολλητές των κομμάτων.
Χρησιμεύουν ακόμη για να πουλάνε διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις κρατικοί προμηθευτές προϊόντα και υπηρεσίες, υπερτιμολογημένα με κριτήριο τις μίζες που θα μοιράσουν και όχι τις ανάγκες της κρατική εταιρείας.
Η ιδιωτικοποίηση τέτοιων εταιρειών πρέπει να γίνεται όχι από ιδεολογική αγκύλωση, αλλά γιατί:
Πρέπει να σταματήσει ο φορολογούμενος να πληρώνει με την υπερφορολόγηση τις ζημιές της κρατικής εταιρείας.
Να μην πληρώσει ο φορολογούμενος τις επενδύσεις που θα χρειαστεί να γίνουν για να υπάρξουν αξιοπρεπείς σιδηροδρομικές υπηρεσίες.
Να μην πληρώνει ο βοσκός της Πίνδου που δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ τρένο φόρους για υπηρεσίες που δεν θα έχει ποτέ.
Να σταματήσουν να διορίζονται οι ανεπάγγελτοι πολιτευτές σε διοικητικές θέσεις στο δημόσιο και έτσι να μένουν δια βίου ανεπάγγελτοι και ανίκανοι να χειριστούν με αποτελεσματικότητα ευθύνης δημόσιες θέσεις.
Να υπάρξει αποτελεσματική διαχείριση διαθεσίμων πόρων σε συνδυασμό με την προσφορά υψηλών υπηρεσιών στην κοινωνία και την οικονομία, όπως η αγορά και ο ελεύθερος ανταγωνισμός έχει αποδείξει πως μπορεί να πετύχει στον πολιτισμένο κόσμο…
Η περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά το οποίο από ασήμαντο οικονομικά, αναβαθμίζεται κάθε χρόνο με προοπτική να γίνει το μεγαλύτερο της Μεσογείου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όσο δεν υπήρχε ιδιωτικός τομέας στο λιμάνι, οι προνομιούχοι που διορίζονταν εκεί απολαμβάνοντας μισθούς υπερβολικούς σε σύγκριση με άλλους τομείς, συχνά έκλειναν το λιμάνι καταστρέφοντας εισαγωγείς και εξαγωγείς.
Η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, της ΔΕΗ και του ΟΣΕ αποτελούν στρατηγικής σημασίας κινήσεις για την προσέλκυση επενδύσεων και σε άλλους τομείς για τους οποίους σήμερα τα κρατικά μονοπώλια αποτελούν αποτρεπτικές παρουσίες.
Οι μόνοι που επωφελούνται από την ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων είναι οι πελάτες του πολιτικού συστήματος που χρεοκόπησε τη χώρα.
Πηγή:www.capital.gr
Η άποψή μας είναι ότι ο δημόσιος πλούτος δεν ανήκε κατ΄ουσίαν στον Ελληνικό λαό αλλά σε ένα νοσηρό σύστημα με κύριους άξονες τους εργαζομένους σε αυτές και το πολιτικό σύστημα . Τα πιράνχας άμεσα ή έμμεσα κατάκλεψαν μέσω διαφθοράς , απαράδεκτων αμοιβών , κακής διαχείρισης , παράνομων προμηθειών , τον ΟΣΕ, την ΔΕΗ, τα λιμάνια .Τις απαξιώθηκαν ως επιχειρήσεις με τεράστιες ζημιές και γερασμένες υποδομές .
Εδώ γίνεται το τεράστιο λάθος το οποίο πρεσβεύει ο Στούπας . Το επιχείρημα να πάρουμε την Δημόσια Περιουσία από το νοσηρό παρελθόν και να το παραδόσουμε σε ιδιώτες και μάλιστα ξένους , είναι ένα έγκλημα που διορθώνει άλλο έγκλημα.
Είναι σαν μια επιχείρηση να την κλέβει ο υπάλληλος Ταμίας της και ο επιχειρηματίας αντί να τον αντικαταστήσει την κλείνει.
Έτσι παραδίδεται ο Δημόσιος πλούτος από στον άχρηστο στον κερδοσκόπο , δηλαδή έγκλημα στο έγκλημα.
