Ο δεινόσαυρος, ηλικίας 125 εκατομμυρίων ετών, που βαφτίστηκε Changyuraptor yangi, ανήκει στην τάξη των μικροραπτόρων, των ερπετών με μικρά πόδια και ουρά που είχαν φτερά και έμοιαζαν με τεράστια κοτόπουλα με τρομαχτική οδοντοφυΐα. Παρά τα πούπουλα και την ανατομία τους που θυμίζει εκείνην των πουλιών, οι επιστήμονες εξακολουθούν να διαφωνούν ζωηρά για το κατά πόσο οι μικροράπτορες είχαν την ικανότητα να πετούν.
Ο σκελετός του Τσανγκιουράπτορ γιανγκί (το όνομά του σημαίνει στην κυριολεξία "άρπαγας με μακριά φτερά") βρέθηκε στο Τζεχόλ της επαρχίας Λιαονίνγκ, στη βορειοανατολική Κίνα. Είχε μήκος περίπου 1,3 μέτρο από την άρκη της μύτης του μέχρι τη βάση της ουράς. Τα φτερά που κοσμούσαν την ουρά του αποτελούσαν σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού μήκους του ερπετού."Αυτά τα ασυνήθιστα φτερά, μήκους 30 εκατοστών, είναι μακράν τα μεγαλύτερα που έχουν βρεθεί ποτέ σε φτερωτούς δεινοσαύρους", διαβεβαίωσε ο Λούις Τσιάπι, παλαιοντολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λος Άντζελες που συμμετείχε στην έρευνα για την εξακρίβωση του είδους των απολιθωμάτων.
Από τις αναλύσεις της οστικής μάζας του ζώου διαπιστώθηκε ότι ήταν ενήλικο και ζύγιζε περίπου 4,5 κιλά, γεγονός που σημαίνει ότι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους δεινοσαύρους "με τέσσερα φτερά", όπως αποκαλούνται τα ερπετά αυτά επειδή είχαν πούπουλα και στα τέσσερα πόδια τους. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτοί οι δεινόσαυροι μπορούσαν να πετάξουν, έστω και αδέξια, για να κυνηγήσουν τα θύματά τους.
Οι ερευνητές, αν και εμφανίζονται επιφυλακτικοί ως προς τις πτητικές ικανότητες του Τσανγκιουράπτορα εκτιμούν ότι η επιβλητική ουρά του ενδεχομένως να του επέτρεπε να ελέγχει καλύτερα τον τρόπο προσγείωσης του στο έδαφος."Αυτό το καινούριο απολίθωμα υπογραμμίζει το γεγονός ότι στους δεινοσαύρους η πτήση δεν περιοριζόταν μόνο στα πολύ μικρά ζώα. Θα χρειαστούν πολλά ακόμη στοιχεία για να μας λυθούν όλες οι απορίες για το πώς πετούσαν, όμως ο Τσανγκιουράπτορας", κατέληξε ο Τσιάπι.
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
