Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όταν σπούδαζα στις ΗΠΑ συνάντησα για πρώτη φορά τον όρο «Immigration law». Παραξενεύτηκα, αλλά εντός δευτερολέπτων συνειδητοποίησα ότι οι ΗΠΑ είναι μία χώρα μεταναστών από γενέσεώς της μέχρι και σήμερα. Οι μόνοι που την «πλήρωσαν» είναι οι αυτόχθονες, οι αποκαλούμενοι...
Ινδιάνοι, που απωθήθηκαν μέχρι και σε καταυλισμούς για να στηθεί το αμερικανικό όνειρο. Οι Ινδιάνοι, οι οποίοι αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία σε ένα «έθνος» μεταναστών. Συνεπώς, έπρεπε οι ΗΠΑ να διαθέτουν ειδική νομοθεσία για τη ρύθμιση των ζητημάτων εισόδου, απασχόλησης, εγκατάστασης, πολιτογράφησης κ.λπ. αλλοδαπών. Από τη στιγμή που επαναπατρίσθηκα δεν ξανάκουσα τον όρο αυτό. Μέχρι που ανοίξαμε τα σύνορα, εμείς οι πονόψυχοι, και άρχισαν οι ορδές των αλλοδαπών να εισβάλλουν. Έτσι, μοιραία αποκτήσαμε και «Μεταναστευτικό δίκαιο», αλλά και ειδίκευση δικηγόρου μεταναστολόγου κοντά στις ειδικότητες του εργατολόγου, του εμπορικολόγου, του ποινικολόγου κ.λπ. Κυκλοφορεί, μάλιστα, και νομικό περιοδικό με τον τίτλο «Μεταναστευτικό δίκαιο», ώστε να ενημερωνόμεθα εμείς οι νομικοί επί των τελευταίων εξελίξεων στη νομοθεσία και νομολογία του Μεταναστευτικού Δικαίου. Πλούσιο το νομοθετικό και νομολογιακό υλικό για τους μετανάστες, μεγάλος και ο τζίρος γύρω από την εφαρμογή τής νομοθεσίας αυτής είτε νόμιμος είτε παράνομος [πλαστογραφίες εγγράφων, λάδωμα δημόσιων λειτουργών, μεταφορά λαθρομεταναστών, διευκολύνσεις εισόδου και παραμονής κ.ά. παρεμφερείς υπηρεσίες].
Αυτά σκέφτηκα καθώς έπεφτε το μάτι μου σε αφίσα για μία αντιρατσιστική εκδήλωση [festival κατά τους μορφωμένους]. Τι λες ρε γαμώ το, μονολόγησα. Στη χώρα του Ξένιου Δία, ποιά είναι αυτά τα ανεγκέφαλα που διοργανώνουν αντιρατσιστική εκδήλωση; Με σκοπό ποιόν; Να αγαπήσουμε τους αλλόφυλους; Μα εμείς ουδέποτε είχαμε ρατσιστικές διαθέσεις, αν εξαιρέσεις μερικά εξ ίσου ανεγκέφαλα που θεωρούν «υπανθρώπους» όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος ή δεν έχουν τον δικό μας πολιτισμό. Γιατί γίνονται όλες αυτές οι εκδηλώσεις λατρείας προς τους λαθρομετανάστες, ενώ δεν γίνονται εκδηλώσεις για τους συμπατριώτες μας αυτόχειρες της κρίσης, για τους πεινώντες και διψώντες, για τους άστεγους, για τους αναξιοπαθούντες εν γένει συμπατριώτες μας; Μια συναυλία για την αλλαγή του Συντάγματος ρε αδερφέ! Ή για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και τη φορολόγηση των πλουσίων. Των εφοπλιστών ας πούμε. Να συγκεντρωθούν όλοι οι καλλιτέχνες-μούρες στο Ολυμπιακό Στάδιο και να διατρανώσουν την απαίτηση του ελληνικού λαού να φορολογηθούν επί τέλους οι πολλά έχοντες και κατέχοντες ή να καταργηθεί το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος. Νταλάρας, Κραουνάκης, Σαββόπουλος, Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Διονυσίου, Κόκκοτας και άλλοι πολλοί να κάνουν μία και δύο και τρεις συναυλίες με σύνθημα «Ισονομία στη φορολογία», «Ισονομία στην ποινική αντιμετώπιση», «Ισόβια στα λαμόγια» και τα τοιαύτα. Να σείεται το στάδιο με το «πονηρέ πολιτευτή» και τα παρόμοια και να δονείται η ατμόσφαιρα με ουρανομήκεις ιαχές τύπου «Αλλαγή στο Σύνταγμα», «Να πληρώνουν όλοι», «Λευκά κελλιά για τα λαμόγια», «Κάτω η χούντα των πλουτοκρατών και των λακέδων τους». Να ξεβρακώνονται τα ΜΜΕ που δεν θα μεταδίδουν τις συναυλίες ή δεν θα κάνουν την παραμικρή αναφορά σ’ αυτές. Τολμούν όλοι αυτοί οι πονόψυχοι σοσιαλισταράδες της κεντροαριστεράς και πέρα να τα βάλουν με τα αφεντικά, ήτοι τις δισκογραφικές εταιρείες; Τολμούν να υψώσουν ανάστημα και να στήσουν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία σπάζοντας τα χρυσά συμβόλαια που τους έχουν δεμένους χειροπόδαρα; [βλ. Καζαντζίδη].
Και τότε μου ήρθε ένα διαδικτυακό μήνυμα με τον τίτλο «Δεν ήρθαμε στην Ευρώπη για να μας δέρνουν, να μας προσβάλλουν και να μας φυλακίζουν». Στο μήνυμα περιγράφονταν οι κακές συνθήκες κράτησης των ΛΑΘΡΟμεταναστών στους χώρους υποδοχής, με τους οποίους έχουν γεμίσει τα ανατολικά σύνορά μας. Έτσι, λοιπόν, για να επιβιώσουν από τον πόλεμο και από την πείνα ήλθαν στην Ευρώπη. Και απαιτούν να μην τους δέρνουμε, να μην τους προσβάλουμε, να μην τους φυλακίζουμε. Είναι προσβολή να τους παρέχουμε κατάλυμα, έστω και υποτυπώδες, και τροφή, των οποίων στερούνται πολλοί συμπατριώτες, είναι ξυλοδαρμός να εκνευρίζεις τον φύλακά σου σε σημείο που να σου τραβάει μια σφαλιάρα, ενώ χιλιάδες συμπατριωτών μας δέρονται και ψεκάζονται από τα ΜΑΤ διεκδικώντας ψωμί, παιδεία, ελευθερία στον τόπο τους, είναι απάνθρωπο να τους στερούμε προσωρινά την ελευθερία, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε μαζί τους που ήλθαν απρόσκλητοι και μας κάνουν τη ζωή δύσκολη.
Περιμένω πώς και πώς κάποιον πιο πονόψυχο από εμένα να συντάξει ένα πόνημα που να περιέχει μαρτυρίες και πληροφορίες για τα ακόλουθα ζητήματα: πού συναντήθηκε ο κάθε λαθρομετανάστης με τους λοιπούς και συγκρότησαν ομάδα και κατόπιν συνεννοήσεως με ποιόν; Ποιός ήταν επί κεφαλής του καραβανιού; Με ποιό μέσο ξεκίνησαν από πού και ποιά διαδρομή ακολούθησαν; Σε ποιό λιμάνι επιβιβάσθηκαν σε σκάφος; Είχαν μαζί τους οδηγίες και από ποιόν για το πώς θα αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη σύλληψη στη διαδρομή ή είχαν τη διαβεβαίωση, από ποιόν, ότι θα ταξιδεύσουν ανενόχλητοι; Πώς σιτίζονταν στη διάρκεια του ταξιδιού; Πού πλένονταν; Από ποιά συνοριακά φυλάκια ποιάς χώρας πέρασαν και με ποιές διαδικασίες; Ποιά χώρα είχαν εξ αρχής ως προορισμό; Πώς θα έφθαναν στον τελικό προορισμό τους μέσω Ελλάδος; Αντιμετώπισαν προβλήματα που έχρηζαν ιατρικής περίθαλψης; Αν ναι, πώς τα ξεπέρασαν; Όταν ξεκίνησαν το ταξίδι τους γνώριζαν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 1,5 εκ. άνεργοι, 3 εκ. φτωχοί, 500.000 παιδιά που υποσιτίζονται, 500.000 άνθρωποι που συρρέουν στα συσσίτια και δεκάδες χιλιάδες αστέγων; Πληροφορήθηκαν ποτέ πόσα ειδεχθή εγκλήματα έχουν διαπράξει εις βάρος των Ελλήνων χιλιάδες όμοιοί τους; Γνωρίζουν ποιές είναι οι συνθήκες στις ελληνικές φυλακές; Γνωρίζουν ποιες είναι οι συνθήκες στα κρατητήρια, όπου κρατούνται Έλληνες πολίτες για εκτέλεση μίας απόφασης, επειδή π.χ. δεν πλήρωσαν το ΙΚΑ ή το ΤΕΒΕ ή την Εφορία;
Είναι να μη νοιώθω σαν Ινδιάνος που συνεχώς περιορίζομαι, στο σπίτι μου έστω, επειδή κάποιοι πονόψυχοι έχουν παρεξηγήσει την έννοια της φιλοξενίας και δηλώνουν ότι είναι «όλοι τους Πακιστανοί ή Αφγανοί κ.λπ.» εις ένδειξιν συμπαράστασης προς τους αναξιοπαθούντες λαθρομετανάστες; Μακάρι να ήμασταν όλοι οι Έλληνες τακτοποιημένοι και να προσφέραμε και στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας τη βοήθεια που οφείλουμε. Όταν, όμως, αυτά που έχουμε δεν επαρκούν για μας, τότε τίποτε δεν περισσεύει για κανέναν άλλο. Και οφείλουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας έναντι οιουδήποτε αλλοδαπού όσο συμπαθής και κατατρεγμένος και αν είναι αυτός. Αν και ξέρω ότι με βάση τον πολιτισμό μας και τις παραδόσεις μας χιλιετιών οι περισσότεροι από μας όλο και κάτι δίνουμε σε τέτοιες ψυχές και από το υστέρημά μας. Προ πάντων δε ποτέ δεν καταδίδουμε τον ικέτη!!
Κανείς, λοιπόν, δεν σας προσβάλλει, κανείς δεν σας φυλακίζει, κανείς δεν σας δέρνει κ.κ. λαθρομετανάστες. Τα περιστατικά που κατά καιρούς αναφέρονται είναι μεμονωμένα. Όμοια περιστατικά είναι πολλαπλάσια όσον αφορά στους αυτόχθονες. Κι’ αν νοιώθετε ότι δεν είχατε ονειρευθεί μια Ευρώπη όπου σας προσβάλλουν, σας φυλακίζουν και σας δέρνουν, ο επαναπατρισμός σας είναι βέβαιος και πανεύκολος. Αρκεί να τον θελήσετε. Γιατί δεν τον προτιμάτε, αφού εμείς είμαστε τόσο κακοί Ινδιάνοι; Δεν γουστάρουμε ρε να ζήσουμε την εποχή των καουμπόυδων.
Α, και κάτι τελευταίο προς τους διοργανωτές των αντιρατσιστικών φεστιβάλ: κάντε και μια εκδήλωση για τους σφαγιαζόμενους από τη Μπόκο Χαράμ! Έτσι, για αλλαγή!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
%20(11).jpg)
