Ηταν μια πάρα πολύ δυνατή εμπειρία το ταξίδι μου στη Ρουάντα. Αισθάνομαι πως έχω αφήσει ένα κομμάτι μου εκεί και θέλω....
να βρεθώ πάλι κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους”. Με αυτές τις φράσεις έκλεισε η κουβέντα μας με την Καλαματιανή δασκάλα Κατερίνα Βίγκου, που συμμετείχε στο πρόγραμμα της Action Aid “Send my friend to school”.
Το πρόγραμμα υλοποιείται προκειμένου να εκπονηθεί μια έρευνα σχετικά με το δικαίωμα στην εκπαίδευση, ώστε στη συνέχεια να διαμορφωθεί εκπαιδευτικό υλικό για τους μαθητές των ελληνικών σχολείων και για το οποίο θα γίνουν σεμινάρια σε Ελληνες εκπαιδευτικούς. Η ίδια είναι μία από τους 5 Ελληνες εκπαιδευτικούς που επελέγησαν για να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα κι επέστρεψαν μόλις στις αρχές της εβδομάδας από μια χώρα που παλεύει να βρει το δρόμο της ανάπτυξης. Ομως, όπως η ίδια σημειώνει, “στεναχωρήθηκα πολύ γιατί γνώρισα ανθρώπους που πιστεύουν πως εμείς οι λευκοί είμαστε ανώτεροι, έξυπνοι και μορφωμένοι”.
Ολοι όμως εκείνοι οι άνθρωποι είναι ζεστοί, φιλικοί και δε διστάζουν να μοιραστούν με τους επισκέπτες τους τα λιγοστά τους αγαθά: τα φασόλια, την κολοκύθα και τις μπανάνες που βάζουν για το γεύμα και το δείπνο στο οικογενειακό τους τραπέζι.
Η Κατερίνα φιλοξενήθηκε σε μια οικογένεια που θεωρητικά ανήκει στην… ελίτ της τοπικής κοινωνίας, στην επαρχία του Μούκο.
Ο πατέρας οινοποιός και τυποποιητής κρασιού, με μηνιαίο όμως εισόδημα 168.000 φράγκων, που αντιστοιχούν σε… 168 ευρώ, την ώρα που οι τιμές στα καταστήματα τροφίμων κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα με τα δικά μας. “Ζουν με ό,τι παράγουν και προφανώς δεν αγοράζουν σχεδόν τίποτα” σημείωσε περιγράφοντας τον τρόπο ζωής στη χώρα όπου έζησε για λίγες ημέρες.
“ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ”
Το πρόγραμμα περιελάμβανε επισκέψεις σε 3 σχολεία στην επαρχία του Μούκο, ενώ η διανυκτέρευση στο σπίτι ντόπιας οικογένειας έδωσε στους εκπαιδευτικούς μια πιο σαφή εικόνα για τις συνθήκες διαβίωσης: “Κάθε μέρα τρώνε φασόλια, πατάτες, μπανάνες και κολοκύθα, με συνέπεια φυσικά τα παιδιά να μη λαμβάνουν τις βιταμίνες που χρειάζονται.
Ξεκινούν την ημέρα τους νηστικά και πίνουν ένα χυλό από σιτάρι και βρώμη. Στο σχολείο δεν τρώνε τίποτα, ενώ γενικά οι συνθήκες υγιεινής είναι τραγικές, ανύπαρκτες. Ούτε νερό δεν υπάρχει στο σπίτι”.
η συνέχεια στο greekteachers.gr/
