Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Δύο σοβαρές δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου και υφυπουργού ΣΥΡΙΖΑ κ. Σοφίας Βούλτεψη:
«Τότε που μιλούσαμε για δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ δεν ήμασταν κυβέρνηση. Οι βουλευτές στην ...
αντιπολίτευση λένε ό,τι θέλουν».
Δεν είναι αυτές ακριβώς οι λέξεις που χρησιμοποίησε, αλλά το νόημα είναι αυτό και μετεδόθη δεόντως: όταν ήμασταν στην αντιπολίτευση, οι βουλευτές μας έλεγαν ό,τι ήθελαν, επειδή ήσαν ανεύθυνοι. Από τότε, όμως, που γίναμε συγκυβέρνηση [15.11.2011] έχουμε σοβαρευτεί, επειδή γίναμε υπεύθυνοι. [ΣΗΜ: κι’ ο Ταμήλος μαζί;].
Ακολούθως η Δικαιοσύνη κήρυξε, καθ’ α ανεμένετο μετά βεβαιότητος, εξ ου και η έκβαση της δίκης δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον των bookmakers, παράνομη την απεργία που είχε κηρύξει η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ με αίτημα την απόσυρση του νομοσχεδίου που ξεπουλάει τη ΔΕΗ στους γνωστούς άγνωστους επιχειρηματίες που λυμαίνονται τη χώρα. Οι συνδικαλιστές ανεκοίνωσαν προς στιγμήν ότι συνεχίζουν την απεργία και η κυβέρνηση τους ντύνει στο χακί. Η σχετική ανακοίνωση της κ. κυβερνητικής εκπροσώπου έχει κατά λέξη ως εξής:
«Όπως από την πρώτη ημέρα αυτής της άνευ συνδικαλιστικού αιτήματος και υποκινούμενης απεργίας είχε γνωστοποιηθεί προς πάσα κατεύθυνση, απόφαση της κυβέρνησης ήταν και παραμένει η διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος.
Μετά την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης να κηρύξει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις στη ΔΕΗ, διατάσσοντας την άμεση διακοπή τους και εφόσον τα συνδικαλιστικά σωματεία δεν συμμορφώθηκαν προς τη δικαστική απόφαση, η κυβέρνηση προχωρά στο μέτρο της πολιτικής κινητοποίησης των εργαζομένων και σε επίταξη των υπηρεσιών τους.
Στη Δημοκρατία οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού όλων και το δημόσιο συμφέρον προέχει».
Ποιός μπορεί να διαφωνήσει με την τελευταία φράση; Κανείς, εκτός από την ίδια την κυβέρνηση. Να θυμίσω ότι είναι αυτή η κυβέρνηση που δεν σεβάστηκε την απόφαση του ΣτΕ που διέτασσε την άμεση λειτουργία εθνικού τηλεοπτικού μέσου, όταν μαύρισε η ΕΡΤ, είναι αυτή η κυβέρνηση που δεν σεβάστηκε την απόφαση για την επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών και οδήγησε την υπόθεση στον Άρειο Πάγο, είναι αυτή η κυβέρνηση που δεν σεβάστηκε την απόφαση για την αντισυνταγματικότητα του χαρατσιού και την οδήγησε και αυτήν στον Άρειο Πάγο, είναι αυτή η κυβέρνηση που αναζητεί τρόπους να μη σεβαστεί τις αποφάσεις του ΣτΕ για τις αποδοχές δικαστών και ενστόλων, είναι αυτή η κυβέρνηση που έγραφε την 14.05.2014 στο ΔΝΤ ότι αν η Δικαιοσύνη κρίνει αντισυνταγματικές κάποιες περικοπές αποδοχών, θα επιβληθούν με άλλο τρόπο τα ίδια μέτρα στις ίδιες επαγγελματικές ομάδες για να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πρόγραμμα αποπληρωμής των τοκογλύφων.
Εγώ, εις απάντηση της κ. Σοφίας, θα αντιγράψω και άλλο άρθρο από το Σύνταγμα:
Άρθρο 23
«.. 2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ` αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Το δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησης του».
Το ότι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απεργεί για να μη γίνει η ΔΕΗ ιδιωτικό τσιφλίκι και χάσουν οι υπάλληλοί της τα προνόμιά τους, δεν είναι κατά την κ. Βούλτεψη «διαφύλαξη των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων», ανεξαρτήτως του αν συμφωνούμε μαζί τους ή όχι. «Άνευ συνδικαλιστικού αιτήματος» λοιπόν;
Ας θυμίσω, όμως και κάτι άλλο στην κ. Σοφία, έστω και αν αυτή δεν κατείχε τούτο το πόστο την εποχή που οι δικαστικοί λειτουργούν απείχαν από τα καθήκοντά τους. Τότε, λοιπόν, οι δικαστικοί κήρυξαν λέει «αποχή» ή «στάση». Δεν κήρυξαν απεργία, επειδή τούτο απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Βάφτισαν την απεργία «αποχή» και επί εβδομάδες ταλαιπωρούσαν δικηγόρους και διαδίκους. Το ότι το Σύνταγμα απαγορεύει την απεργία «με οποιαδήποτε μορφή» έχουν διαγράψει, ως φαίνεται, από το κείμενο του Συντάγματος αυτοί που είναι ταγμένοι στην εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος.
Κυρία Σοφία μου, έχω μία απορία: όταν απεργούσαν οι δικαστικοί, γιατί δεν προσέφυγε η κυβέρνηση στη Δικαιοσύνη με αίτημα να κηρυχθεί παράνομη η «αποχή» τους; Εκτός αν πιστεύετε ότι δεν εμπίπτει στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος η ανάγκη των πολιτών να επιλύονται τάχιστα οι μεταξύ των διαφορές, αλλά και οι δοσοληψίες τους με την ποινική δικαιοσύνη, ή ότι εν πάση περιπτώσει το συμφέρον αυτό είναι υποδεέστερο του συμφέροντος των δικαστικών λειτουργών να παραμένουν αναλλοίωτες οι αποδοχές τους, ενώ περικόπτονται οι αποδοχές όλων των άλλων. Ή ενδεχομένως να μη θέλατε να εκδοθεί και δεύτερη απόφαση που θα έκρινε την απεργία νόμιμη. Αλήθεια, αν οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών πρέπει να είναι ανάλογες των αποδοχών των βουλευτών, μήπως πρέπει επί τέλους να περικοπούν κατά τι οι αποδοχές των βουλευτών, ώστε να μη διαταραχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
.jpg)
