Ούτε μισό βήμα προς τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη δεν έκανε η χώρα και παρά τις χιλιάδες δήθεν "διαρθρωτικές" αλλαγές, έμεινε όμηρος του πιό χυδαίου συντηρητισμού στον κόσμο. Τίποτε δεν...
αλλάζει, αφού όλες οι αυτοαποκαλούμενες δυνάμεις της αλλαγής της προόδου και λοιπές τρίχες, όταν λένε "αλλαγή" εννοούν, να αλλάξουν οι υπάρχοντες δημόσιοι υπάλληλοι και να διοριστούν οι δικοί τους στις θέσεις ή να αυξηθούν οι θέσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Καμία άλλη αλλαγή δεν προχώρησε γιατί βρίσκει στο τείχος της "αριστεράς" της συντήρησης και έτσι οι δυνάμεις της "δεξιάς" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το μόνο που κατάφεραν σε επίπεδο αλλαγών, είναι να αλλάξουν τα φώτα των τραπεζικών λογαριασμών των πολιτών και να τους τσακίσουν στην υπερφορολόγηση.
Βγαλμένες από το εφιαλτικό πασοκικό παρελθόν, έρχονται οι απειλές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για "απεργίες διαρκείας", για "να μην ξεπουληθεί η ΔΕΗ", με το σχήμα της "μικρής ΔΕΗ".
Οι δημοσιογράφοι -από μόνοι τους- υποθέτουν ότι η κυβέρνηση θα πάει σε "επιστράτευση των απεργών" και τελικά θύματα θα είναι οι πολίτες της χώρας που η μόνη αλλαγή που θα δεχόταν αδιαμαρτύρητα, είναι να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι με καλό μισθό, καθόλου ευθύνες και μονιμότητα μέχρι τα σάβανα.
Θεωρητικά πολύ ωραίο, πρακτικά ...λεφτά δεν υπάρχουν.
Αλλά αυτή η μικρή λεπτομέρεια, δεν εμπόδισε ποτέ, κανέναν, να ξεδιπλώσει το επαναστατικό του ταλέντο. Στο μόνο γήπεδο στο οποίο αγωνίζεται: αυτό της μόνιμης δημόσιας θεσούλας. Μην του πειράξεις τη δημόσια θεσούλα κι ό,τι θες κάνε στη χώρα. Άσ΄την χωρίς νοσοκομεία, χωρίς δρόμους, χωρίς εθνική άμυνα, χωρίς ασφάλεια και τάξη, αρκεί να μη με διώξεις από το τόσο γλυκό δημόσιο.