Προεδρία της Δημοκρατίας ή πόσο σοβαρά συνεχίζουμε να μην αντιμετωπίζουμε τους θεσμούς

Είναι γνωστό πως η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, εδώ και χρόνια είναι «διακοσμητικού» χαρακτήρα. Ο εκάστοτε Πρόεδρος αναλώνεται στο να υπογράφει ότι του πηγαίνουν, να παρευρίσκεται σε παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις και να κάνει τυποποιημένες δηλώσεις και ευχές σε ..

επετείους.

Οπότε, υπό φυσιολογικές συνθήκες και υπό το πρίσμα της λογικής, το θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί την Ελληνική κοινωνία θα ήταν η κατάργηση της θέσεως του Προέδρου. Πρακτικά δηλαδή, γιατί οι εποχές το επιβάλουν, θα έπρεπε να δούμε εάν υπάρχει λόγος ύπαρξης μίας θέσης υψηλά αμειβόμενης από την οποία δεν προκύπτει κανένα ουσιαστικό όφελος.

Αλλά βεβαίως, αυτό δεν βρίσκεται σήμερα στην επικαιρότητα. Αυτό που καταλαμβάνει θέση σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, είναι το πρόσωπο του θα επιλεγεί ως υποψήφιος στην επερχόμενη εκλογή.

Και εδώ, στο θέμα της επιλογής πρέπει να αναρωτηθούμε: Μήπως, η λογική δεν επιβάλει ότι η επιλογές για την θέση αυτή (την τιμητική έστω) θα έπρεπε να περιλαμβάνουν πρόσωπα τα οποία να διαδραμάτισαν κορυφαίο πολιτικό ρόλο; H πρόσωπα απολύτως αναγνωρισμένα και αποδεκτά από την πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας με βάση τον βίο και την προσφορά τους;

Δηλαδή, το ζητούμενο δεν θα πρέπει να είναι η κάποιου τύπου επιστροφή στην κοινωνία ενός μέρους των παροχών που θα απολαμβάνει ο Πρόεδρος; Έστω –χωρίς ουσία- με τις απόψεις, τον λόγο, την κριτική, τις προτάσεις, την συνολική παρουσία του; Για να το θέσουμε πιο απλοϊκά: Θα «χρυσοπληρώνουμε» κάποιον κύριο ή κυρία για να κατέχει την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, να μην διαλέξουμε έναν άνθρωπο που θα κάνει και κάτι; Λίγο έστω αλλά κάτι;

Δυστυχώς, τόσο η προηγούμενη εκλογή όσο και τα πρόσωπα που προαλείφονται για την επόμενη δείχνουν ότι η πρακτική της βουλής στο θέμα αυτό είναι παντελώς διαφορετική.

Τα προαπαιτούμενα για το πρόσωπο του Προέδρου καταγράφονται ως εξής: Να είναι συγκαταβατικός, χαμηλών τόνων, προσωπικότητα όχι ισχυρή και να αποφεύγει κάθε είδους σύγκρουση και ουσιαστική παρέμβαση στο «εσωτερικό μέτωπο». Αναζητείται δηλαδή ένας figurant, ένας πολιτικός κομπάρσος με ακριβό κοστούμι που θα τοποθετηθεί κάτω από την Ελληνική σημαία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το πρόσωπο που τελικά θα εκλεγεί θα συγκεντρώνει απαρέγκλιτα, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε. Ποιος είναι ο σεβασμός της Ελληνικής βουλής, απέναντι στο πολίτευμα. Απέναντι στο θεσμό; Απέναντι στην κοινωνία και στον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Πολίτη ο οποίος αφενός «πληρώνει» τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που «κοστίζει» ο πρόεδρος αφετέρου απαιτεί από αυτόν μια ελάχιστη ουσία.

Δυστυχώς, για όλους μας, το συμπέρασμα για μία ακόμη φορά είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα λειτουργεί με βάση τα κομματικά μικροοφέλη. Είναι ανίκανο να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του, να εγερθεί και να λειτουργήσει όχι υπέρ των συμφερόντων του αλλά υπέρ της χώρας.

Και εάν στις λοιπές του εσωτερικές αντιπαραθέσεις, καταφέρνει να ξεγελά κάποιους χρησιμοποιώντας τάχα ιδεολογικά κίνητρα, στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Ο βασιλιάς είναι –ξανά- γυμνός.

Σ. Αρ. (αναγνώστης)