Πρόσφατα γίναμε νονοί και μεις σε ένα παιδάκι. Στο ναό και μολονότι προσπαθούσα να είμαι αφοσιωμένος στη πνευματική διάσταση του θέματος, δεν μπόρεσα παρά να μην παρατηρήσω τους...
Στο τέλος πέρασα στο χώρο του γραφείου, όπου μας περίμενε ο ιερέας για τις υπογραφές. Όσο περίμενα, αναλογίστηκα τα 300 ευρώ που κόστισε το σταυρουδάκι, τα 400 του φωτογράφου, τα 300 της προίκας του μωρού, τα 200 των λουλουδιών, τα 200 του φορέματος της συζύγου, τα 300 για τις μπομπονιέρες και ένοιωσα ιδιαίτερα πικραμένος που μια τόσο πνευματική τελετή, η ματαιοδοξία μας την είχε μετατρέψει σε ένα ακόμη κοσμικό γεγονός.
"Να αφήσω κάτι για την εκκλησία" ψέλλισα νοιώθωντας περισσότερο ντροπή για την κοσμική "εισβολή" που είχαμε πραγματοποιήσει στο χώρο. "Ό,τι θες από την καρδιά σου" απάντησε ο ιερέας και πραγματικά αισθάνθηκα τα χρήματα, που είχα ετοιμάσει να δώσω, απόλυτα ανεπαρκή.
Τα άφησα με δισταγμό στο γραφείο, ο ιερέας έκοψε μια απόδειξη τέλεσης ιεροπραξιών και αποχώρησα. Καθώς έφευγα για το εστιατόριο που οι γονείς θα παρέθεταν το γεύμα των 1000 ευρώ, το βλέμμα μου συναντήθηκε με αυτό της νεωκόρου, η οποία είχε γονατίσει στο δάπεδο και με ένα ξέστρο προσπαθούσε να αφαιρέσει από το μάρμαρο κάποια κουφέτα που ποδοπατήθηκαν. Ντράπηκα να τη χαιρετίσω.
ΥΓ Η βάπτιση έγινε στη Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης, όπου ποτέ κανείς ιερέας δεν μου έχει ζητήσει χρήματα για τίποτε και όπου πάντα μου δίνουν απόδειξη "τέλεσης ιεροπραξιών" για τα όσα τους προσφέρω, πάντοτε "από την καρδιά" μου. Και ναι, είναι πράγματι από την καρδιά μου.
Αναγνώστης, τα στοιχεία του οποίου παρακάλεσε τους συντονιστές να μη δημοσιεύσουν για λόγους διάκρισης.
