Οι προτάσεις Νίμιτς και η πρόσφατη αντιπαράθεση γύρω από το Μακεδονικό ανέδειξαν για άλλη μια φορά την καθυστέρηση της Αριστεράς στην Ελλάδα γύρω..
–την αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών– και επιμένει να νομιμοποιεί την εξωφρενική διεκδίκηση να έχει ένα κράτος (η Ελλάδα) το δικαίωμα να αποφασίζει για το όνομα ενός άλλους κράτους.
Το ΚΚΕ λέει ότι δεν είναι τόσο σημαντικό το ζήτημα του ονόματος και ότι προέχει η αντίσταση στις συνολικές επιλογές του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Πρόκειται για υπεκφυγή, αφού στις «συνολικές επιλογές του ιμπεριαλισμού» εντάσσεται η ραγδαία διείσδυση των Ελλήνων καπιταλιστών στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και στις άλλες βαλκανικές χώρες, διείσδυση που δεν είναι βέβαια καθόλου πράξη αντίστασης στις επιλογές των ΗΠΑ. Η πρόσφατη παρέμβαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπέρ της κοινοπραξίας ΔΕΗ και Global Contour σε μια δημοπρασία για την απόκτηση της μονάδας ηλεκτροπαραγωγής TEC Neogotino στη γειτονική χώρα, δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο ποιες είναι οι πραγματικές συμμαχίες στην περιοχή. Το ΚΚΕ επιμένει ότι, αν χρησιμοποιηθεί ο όρος «Μακεδονία», τότε αυτός θα πρέπει να έχει μόνο γεωγραφικό περιεχόμενο υιοθετώντας την άποψη της άρχουσας τάξης Ελλάδας και Βουλγαρίας ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος, μακεδονική γλώσσα κ.λπ. Συμβάλλει άραγε αυτή η στάση στη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή; Και υπάρχει και η ιστορία: Επειδή το ΚΚΕ είχε υποσχεθεί τότε την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, οι Σλαβομακεδόνες πολέμησαν κατά χιλιάδες στις τάξεις του ΕΑΜ, ενώ στο τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1949 είχαν 14.000 μαχητές μέσα στο Δημοκρατικό Στρατό. Σχεδόν σε όλους τους επιζώντες δεν επιτράπηκε η επιστροφή στην Ελλάδα (σε αντίθεση με όλους τους άλλους πολιτικούς πρόσφυγες) ακριβώς λόγω του εθνικού αυτοπροσδιορισμού τους. Όφειλε το ΚΚΕ να σεβαστεί τους αγώνες τους και τη θυσία τους μέσα από τις γραμμές του.Σύνθετη;
Ο ΣΥΝ, σε αντίθεση με την περίοδο Δαμανάκη, κρατάει πρόσφατα πιο θετική στάση, καθώς έπειτα από την επίσκεψη Αλαβάνου στα Σκόπια, ο τελευταίος εξήγγειλε ότι θα οργανώσει στο πρώτο εξάμηνο του 2008 μια διάσκεψη αριστερών δυνάμεων της Βαλκανικής στη Θεσσαλονίκη, «στην οποία θα πάρουν μέρος και τα αντίστοιχα κόμματα της ΠΓΔΜ». Ωστόσο και ο ΣΥΝ παραμένει στο έδαφος των κομμάτων που κάνουν λόγο για σύνθετη ονομασία. Την ίδια στιγμή που ο Αλαβάνος κατήγγελλε με παρρησία ότι αυτό το διάστημα οι απειλές εκτοξεύονται από την πλευρά της Ελλάδας (αναφερόταν στις θερμοπολεμικές δηλώσεις Άνθιμου), επέμενε στην «εξεύρεση λύσης με κοινά αποδεκτή ονομασία που θα μπορεί να περιλαμβάνει και τον γεωγραφικό προσδιορισμό “Μακεδονία”».
Αντίθετα, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η θέση της νεολαίας ΣΥΝ για το συνέδριό της όπου αναγνωρίζεται επιτέλους ρητά το δικαίωμα του γειτονικού λαού να έχει το όνομα που επιθυμεί, έστω κι αν λείπει η θεωρητική και ιστορική υποστήριξη αυτής της θέσης. Σε κάθε περίπτωση η στάση αυτή είναι καλύτερη από τις αναφορές σε «Σλαβοαμερικανάκια» που κάνει το ΝΑΡ. Η βάση, σύντροφοι, του μεγάλου εχθρού που απειλεί τους λαούς της Μ. Ανατολής είναι στη Σούδα και έχει υποστήριξη και σε άλλα ελληνικά αεροδρόμια. Αυτό τουλάχιστον νομίζαμε ότι το ξέρετε καλά. Αυτός που έχει τις πλάτες του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η ελληνική άρχουσα τάξη. Η πάλη για τη διάλυση του ΝΑΤΟ είναι βασικός στόχος για όλη την Αριστερά. Όμως αυτό δεν μπορεί να είναι άλλοθι για την υπεκφυγή από το άμεσο ζήτημα, όπου η Αριστερά οφείλει να έχει συγκεκριμένη στάση σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα και χωρίς να ξεχνά τις βασικές της αρχές.
ΔΕΑ / Συνιστώσα ΣΥΡΙΖΑ
