Δευτέρα 13/10/2014
2 συνεδριάσεις (1 ειδική για τον ισολογισμό + 1 κανονική). Διάρκεια 12 ώρες (περίπου). Εδώ, προφανώς, τίθεται ένα ζήτημα:
Τι εικόνα δίνει στην πόλη ένα δημοτικό συμβούλιο που τελειώνει στις 3 τα ξημερώματα; Η αντοχή των συμμετεχόντων είναι το λιγότερο που μας απασχολεί. Το πρόβλημα είναι ουσιαστικό: Δεν γίνεται να συζητούμε και να αποφασίζουμε για σοβαρά ζητήματα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Προφανώς, θα πρέπει να μπει κάποιο ανώτατο όριο.
Έκθεση για την ελληνογερμανική συνέλευση συνεργασίας
Πριν την έναρξη των συνεδριάσεων, μοιράσαμε την έκθεσή μας για τα πεπραγμένα της ελληνογερμανικής συνέλευσης συνεργασίας περί της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τίτλος, Ο Γερμανικός Διοικητικός Ιμπεριαλισμός Αυτοπαρουσιάζεται. Σκοπεύουμε να κάνουμε μια ευρεία καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών πάνω στο ζήτημα, ενώ θα την παρουσιάσουμε σε ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στις 7 Νοεμβρίου 2014. Η Έκθεση διατίθεται έναντι μικρού αντιτίμου οικονομικής ενίσχυσης από το Στέκι του δημοτικού μας σχήματος, Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου, 8ος όροφος. Στόχος της καμπάνιας, να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι για την διείσδυση του γερμανικού κράτους, δήμων και επιχειρήσεων στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση.
Παρασιτικός Τουρισμός
Σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο άνοιξε επιτέλους η συζήτηση περί της τουριστικής πολιτικής του Δήμου. Σκοπεύουμε να την συνεχίσουμε, διότι κατά την άποψή μας πρέπει να γίνουν σαφείς ορισμένες λεπτές, ουσιώδεις διαφορές που θα κρίνουν το μέλλον της πόλης. Η διοίκηση προσπαθεί περίτεχνα να ταυτίσει το δικό της μοντέλο παρασιτικού τουρισμού που θέλει να καθιερώσει στην πόλη με κάθε εκδοχή τουριστικής πολιτικής εν γένει. Κι όμως, είναι άλλο να δεσμεύεις όλο το ιστορικό κέντρο με αναπλάσεις και μια στρατηγική «τουριστικής βιτρίνας» που σε τελευταία ανάλυση ευνοεί μόνον τα μεγάλα συμφέροντα της εστίασης, των ξενοδόχων και της βιομηχανίας της διασκέδασης –κλείνοντας ταυτόχρονα στο μάτι στους πολυεθνικούς τουρ οπερεΐτορ, αλλά και στις περιφερειακές δυνάμεις που επιθυμούν να κάνουν πολιτική μέσω του τουρισμού (Τουρκία, Ισραήλ), δημιουργώντας μια πρότυπη παρασιτική πόλη που δεν παράγει τίποτα. Και είναι άλλο να διαθέτεις μια εναλλακτική τουριστική πολιτική που συμβάλει στην ενδογενή ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, βοηθώντας στην ανασυγκρότηση της γεωργικής παραγωγής σε οικολογική, ποιοτική βάση την ίδια στιγμή που επενδύει αποφασιστικά στο μεγάλο πλεονέκτημα της πόλης, το ιστορικό και πολιτιστικό της βάθος. Eκεί που ο Δήμαρχος βλέπει την Θεσσαλονίκη ως προπύργιο του φιλελεύθερου κοσμοπολίτικου ηδονισμού, εμείς την βλέπουμε ως πολιτιστικό-πνευματικό κέντρο των Βαλκανίων, διεθνή πόλο Βαλκανικών, Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, με αποφασιστικούς μοχλούς ανάπτυξης το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τα Πανεπιστήμια και τα Μουσεία της πόλης. Υποσχόμαστε να επιστρέψουμε με μια νέα έκθεση πάνω στο ζήτημα –στα πρότυπα εκείνης για την Ελληνο-γερμανική συνέλευση συνεργασίας. Προς το παρόν, θα επαναλάβουμε κάτι που είπαμε και στο δημοτικό συμβούλιο: Ο παρασιτικός τουρισμός άνθισε κατά την δεκαετία του 2000, ήταν η αυταπάτη πίσω από την ψευδεπίγραφη Μεγάλη Ιδέα της Ολυμπιάδας, και εν τέλει επιτάχυνε αντί να αποτρέψει την χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας.
Το… «μακέτο»
Ακούσαμε με προσοχή την παρουσίαση του Αντιδημάρχου Θανάση Παππά, για το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου για το 2015. Νομίζαμε ότι πάθαμε déjà vu στην εποχή του Κώστα Σημίτη και του «μακέτου». Όχι, δεν θέλουμε να αφήσουμε υπαινιγμούς για την αποτελεσματικότητα της διοίκησης, αλλά για το όραμα που έχει για την πόλη: Ένα τεράστιο εργοτάξιο, που θα την μεταβάλει σε τουριστική βιτρίνα. Που φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπόψη την πλειοψηφία; Στο ότι επικεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των έργων στο ιστορικό κέντρο, αφήνοντας απ έξω τις γειτονιές όπου ζει ο περισσότερος, και ο φτωχότερος, πληθυσμός της πόλης. Κι επίσης, υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα: Το κατασκευαστικό πλάνο δείχνει να μην λαμβάνει υπόψη του, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της πόλης, το κυκλοφοριακό. Πως θα κινείται άραγε η πόλη, με τόσα ταυτόχρονα εργοτάξια στο κέντρο της; Ρωτήσαμε τον αντιδήμαρχο, αλλά απάντηση δεν πήραμε.
Ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται
Ο Σταύρος Καλαφάτης πασχίζει σε κάθε συνεδρίαση να αποτινάξει από πάνω του την κομματική ρετσινιά. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να εκφράσει έμμεσα την κριτική και την αποστασιοποίησή του από τα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης που έχει φτάσει στα όριά του έναν ολόκληρο λαό. Ωστόσο, με τον τρόπο που ακρωτηριάζει καθημερινά η κυβέρνηση την τοπική αυτοδιοίκηση στο κρεβάτι του Προκρούστη, αφαιρώντας από αυτήν κάθε δυνατότητα άσκησης αυτόνομης πολιτικής, η στρατηγική του Σ. Καλαφάτη ομοιάζει με… τετραγωνισμό του κύκλου.
Δημοτικά Τέλη
Είναι γνωστό ότι η διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, χρησιμοποιούσε τα δημοτικά τέλη όπως χρησιμοποιούσαν οι φεουδάρχες τους κεφαλικούς φόρους. Γι’ αυτό και καταλήξαμε να έχουμε από τα ακριβότερα στην Ελλάδα. Η νέα διοίκηση, απλώς προσπάθησε να «εξορθολογίσει» αυτό το σύστημα, αφαιρώντας την διάσταση της τρανταχτής υπερβολής. Το ζήτημα το έθεσε έξοχα ο Γιάννης Δελής της Λαϊκής Συσπείρωσης: Στα προηγούμενα χρόνια, ο Δήμος προέβη σε μειώσεις των δημοτικών τελών, ωστόσο άλλαξε τις ζώνες χρέωσης από τρείς σε δύο, ενσωματώνοντας ένα μεγάλο μέρος της πόλης στην «ακριβή» ζώνη, και την ίδια στιγμή μετέβαλε τους συντελεστές της πλασματικής εμβαδομέτρησης, με συνέπεια να έχουμε αύξηση των εσόδων και ταυτόχρονη μείωση των δημοτικών τελών! Την ίδια στιγμή, η κοινωνική τους ανταποδοτικότητα παραμένει στο ελάχιστο, ενώ δεν υπάρχει καμία λογική ελαφρύνσεων για την στήριξη των φτωχών και πτωχευμένων νοικοκυριών, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (και δη των παραγωγικών), των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Τα δημοτικά τέλη, αποτελούν μέσο για την κοινωνική και την αναπτυξιακή πολιτική ενός δήμου. Όταν αυτός επί της ουσίας δεν έχει, τότε πελαγοδρομεί σε λογικές του τύπου «όλα τα σφάζω/ όλα τα μαχαιρώνω». Τέλος, θα επαναφέρουμε μια πρόταση: Την θέσπιση της «κοινοτικής εργασίας», δηλαδή της συνεισφοράς των δημοτών σε έργο, προσανατολισμένο σε δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεισφοράς, με αντάλλαγμα ουσιαστικές εκπτώσεις ή και απαλλαγή σε ορισμένες περιπτώσεις από τα δημοτικά τέλη. Αφού, εξ άλλου, οι δήμοι φείδονται ανθρώπινου δυναμικού, ας κινητοποιήσουν τις δυνάμεις της κοινωνίας!
Φιλοξενείο
Ξανασυζητήθηκε το Φιλοξενείο της Τούμπας, στο πλαίσιο της συζήτησης για το Τεχνικό Πρόγραμμα, αλλά και στο πλαίσιο ειδικού θέματος, για την σύναψη του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ ΑΡΣΙΣ και Δήμου Θεσσαλονίκης. Συνοπτικά επαναλαμβάνουμε την θέση μας: Η «Πρωτοβουλία» τα έκανε μαντάρα. Μια ματιά και μόνο στην διεθνή βιβλιογραφία και εμπειρία για το πώς στήνονται δομές υποστήριξης και ενσωμάτωσης των μεταναστών, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι η διοίκηση έκανε ακριβώς αυτά που δεν έπρεπε να κάνει ώστε να στεφθεί το εγχείρημά της από επιτυχία. Ο δε τρόπος που το υλοποιεί (ΜΚΟ, αμφίβολη βιωσιμότητα πέραν της 2ετίας) ενισχύει την εντύπωση της ατσαλοσύνης. Δυστυχώς, το «Φιλοξενείο» το «έκαψαν» οι ίδιοι που πήγαν να το υλοποιήσουν. Όσο για εμάς, θα συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την ανάγκη ύπαρξης δομών στήριξης και ενσωμάτωσης των μεταναστών, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης, και συνολικής πολιτικής για ένα από τα μείζονα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και ως κοινωνία, και που θα κρίνει την επιβίωσή μας στον 21ο αιώνα.
Τραπεζοκαθίσματα
Η συζήτηση για τα τραπεζοκαθίσματα ήταν σουρεαλιστική –και γι’ αυτό δεν φταίει μόνο η διοίκηση, μιας και η πολιτεία κάνει ό,τι μπορεί για να αφήνει νομοθετικές τρύπες, παράθυρα και πόρτες, ώστε να συνεχιστεί μεθοδικά η κατάληψη των δημοσίων χώρων από αυτά. Ωστόσο, όταν βλέπεις ως διοίκηση την εστίαση και την διασκέδαση ως «τον μήνα που θρέφει τους τέσσερις», επόμενο είναι να δημιουργείται αυτή η κατάσταση στην πόλη. Όσο για τους «Εντάξει», το γεγονός ότι αντιπολιτεύτηκαν σκληρά στην αύξηση των προστίμων αποδεικνύει σαφώς ότι υποστηρίζουν την κατάληψη των δημόσιων χώρων από τα τραπεζοκαθίσματα.
Ή σχολείο ή Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος
Αναφέρθηκε η Ελεάννα Ιωαννίδου, στο 7λεπτό της, και εμείς συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο δημιουργήθηκε από κόσμο της περιοχής του 12ου Δημοτικού Σχολείου (Βασ. Όλγας, κοντά στην Σχολή Τυφλών), και έκτοτε επιδεικνύει αξιοσημείωτη πολιτιστική, ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα, με μεγάλο βαθμό συμμετοχής της ίδιας της γειτονιάς. Ο Χώρος ξεκίνησε στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για το κλείσιμο του 12ου Σχολείου, και έχει πάρει ρητή απόφαση να σταματήσει τις δραστηριότητές του, όταν επιστρέψει το σχολείο στο κτήριο. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα καταντούσε να λειτουργεί ως… κέντρο διασκέδασης. Το ότι η Εκκλησία, που το κτήριο της ανήκει, «αξιοποιεί» την περιουσία της στην πόλη μας (και όχι μόνο) σαν να είναι ο πιο στυγνός μάνατζερ πολυεθνικής, αποτελεί από μόνο του ένα «σκάνδαλο». Το έχουμε ξαναπεί: Η Εκκλησία πρέπει να στέκεται στο πλευρό του λαού, και όχι ενάντιά του. Όσο για τον Δήμο, πρέπει επαν-επιβεβαιώσει την υποστήριξή του στο εγχείρημα, καθώς και στο αίτημα της γειτονιάς για την επαναφορά του σχολείου στο κτήριο.
Μένουμε Θεσσαλονίκη:Παρατηρητήριο Δημοτικού Συμβουλίου #3
.jpg)
.jpg)
.jpg)
