Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η κυβερνητική ψεύτρα κερά Σοφία μάς είπε ότι τα προαπαιτούμενα είναι 700 για την επόμενη δόση, αλλά να μη φανταστούμε και τίποτε φοβερά πράγματα. Όταν πληρώνουμε ακόμη και σήμερα φόρο υπέρ... της Βασιλίσσης, δεν θα πρέπει αυτός να καταργηθεί; αναρωτήθηκε.
Αν συμβαίνει τέτοιο πράγμα, όπερ αγνοώ, ασφαλώς και θα πρέπει να καταργηθεί ο σχετικός φόρος. Εικάζω, όμως, ότι κάπου θα υπάρχει κάποια διάταξη που θα έχει μετονομάσει τον φόρο ή θα έχει αλλάξει τον λόγο είσπραξής του. Άρα, δεν ανησυχώ. Ανησυχώ μόνον για ένα πράγμα: πώς πληροφορήθηκαν οι τροϊκανοί την ύπαρξη του φόρου αυτού και απαίτησαν την κατάργησή του; Εκτός αν η αναφορά της κερά Σοφίας σ’ αυτόν τον φόρο ήταν σχήμα λόγου. Αν περί αυτού πρόκειται, την παρακαλώ, για τους επόμενους δύο μήνες που θα κατέχει το πόστο, να μην ξανακάνει τέτοια σχήματα λόγου, διότι με βάζει και ψάχνω και δεν είναι σωστό.
Εγώ, όμως, έχω ένα πραγματικά κουφό που θα μπορούσε να αποτελεί προαπαιτούμενο για τη λήψη της επόμενης δόσης. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Υπάρχει ένα νομοθετικό διάταγμα από το 1923 που ρυθμίζει θέματα ανωνύμων εταιρειών και προβλέπει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«1. Εάν εγένετο κατάσχεσις χρημάτων ή χρεωγράφων παρ’ ανωνύμω εταιρεία, ως τρίτη, η εταιρεία δικαιούται, είτε να καταθέση τα κατασχεθέντα δικαστικώς, απαλλασσομένη δια της τοιαύτης καταθέσεως πάσης ευθύνης πρός τε τον κατασχόντα και τον δικαιούχον, είτε να αιτήσηται παρά του προέδρου την άρσιν της κατασχέσεως, ήν ούτος δύναται να χορηγήση μετά ή άνευ εγγυήσεως. 2. Εάν η κατάσχεσις εγένετο εις χείρας της Εθνικής Τραπέζης, ως τρίτης, αύτη δικαιούται ίνα καταθέση τα κατασχεθέντα παρ` αυτή κατά τους όρους των εις την πρώτην ζήτησιν αποδοτέων καταθέσεων» [άρθρο 87], ενώ «1. Η ανάληψις των κατά το προηγούμενον άρθρον κατατεθέντων γίνεται μόνον αδεία του προέδρου. 2. Η Εθνική Τράπεζα, εκτελούσα την απόφασιν του προέδρου, απαλλάσσεται πάσης ευθύνης» [άρθρο 88]. Να σημειώσω ότι το 1023 η ΕΤΕ απολάμβανε ειδικών προνομίων ως έχουσα το εκδοτικό προνόμιο, ήτοι το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, το οποίο διατήρησε μέχρι το 1927 που το προνόμιο αυτό περιήλθε στην τότε συσταθείσα Τράπεζα της Ελλάδος.
Και ενώ επιτρεπόταν η κατάσχεση τραπεζικών κατασχέσεων εις χείρας των τραπεζών, ήλθε η εθνοσωτήριος με το ν.δ. 1059/1970 περί του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων και κατέστησε αδύνατη την κατάσχεση τραπεζικών καταθέσεων. Κάποια στιγμή, όμως, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι δεν είναι δυνατόν να μην επιτρέπεται η κατάσχεση τραπεζικών καταθέσεων και να μένει ο δανειστής απροστάτευτος έναντι του οφειλέτη του που «κρύβει» τα χρήματά του σε τράπεζα. Έτσι, η κατάσχεση τραπεζικών καταθέσεων επετράπη ρητώς με τον ν. 2915/2001, υπό την προϋπόθεση ότι ο δανειστής έχει εις χείρας του τίτλο εκτελεστό, ήτοι είτε διαταγή πληρωμής είτε τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Έκτοτε, μπορεί κάθε δανειστής να κατάσχει τις τραπεζικές καταθέσεις του οφειλέτη του με τη συνήθη διαδικασία της κατάσχεσης κινητών πραγμάτων εις χείρας τρίτου. Εξαίρεση, όμως, εξακολουθεί να αποτελεί η ΕΤΕ, για την οποίαν ο νόμος απαιτεί όχι μόνον κατάσχεση εις χείρας της τής κατάθεσης, αλλά και άδεια του Προέδρου Πρωτοδικών για την απόδοση των κατεσχημένων στον κατασχόντα δανειστή. Την ανάγκη της άδειας του Προέδρου ποτέ δεν την κατάλαβα. Κάποιος Πρόεδρος ή κάποιο δικαστήριο δεν επεδίκασε στον δανειστή την απαίτηση κατά του οφειλέτη του; Προς τί η παρεμβολή νέας δικαστικής ευλογίας; Πρέπει, όμως, να είναι κάτι σημαντικό αυτό που δεν κατανοώ εγώ, αφού με το άρθρο 66 ν. 4170/ 2013 ορίσθηκε ότι προκειμένου περί κατασχέσεων από μέρους του Δημοσίου δεν απαιτείται η άδεια αυτή. Άρα, για οποιονδήποτε άλλο κατασχόντα εξακολουθεί να απαιτείται η άδεια.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο δανειστής Α κατάσχει εις χείρας της ΕΤΕ το ποσό των € 3.000 από τις καταθέσεις του οφειλέτη Β δυνάμει τελεσίδικης δικαστικής απόφασης. Η διαδικασία δεν τελειώνει εκεί. Πρέπει εν συνεχεία να ζητήσει από το δικαστήριο να δώσει την άδειά του για να αποδεσμεύσει η ΕΤΕ το κατεσχημένο ποσό και να το αποδώσει στον κατασχόντα. Προς τι; Και γιατί να ισχύει αυτή η διαφοροποίηση μεταξύ της ΕΤΕ και των άλλων τραπεζών; Ας μην ξεχνάμε ότι το 1923 δεν υπήρχαν πολλές τράπεζες και όσες υπήρχαν ήσαν λιλιπούτειες σε σχέση με την ΕΤΕ. Επιπροσθέτως, γιατί θα πρέπει να υποβληθεί σήμερα ο δανειστής σε πρόσθετα έξοδα € 400 περίπου για να εξασφαλίσει την άδεια του Προέδρου;
Έτσι, αντί να καταργηθούν τα άρθρα 87 και 88 του εν λόγω ν.δ. ως εξόχως αναχρονιστικά, έρχεται η κυβέρνηση των μεταρρυθμίσεων και επιβεβαιώνει την εξακολούθηση της ισχύος των ορίζοντας ότι αυτά δεν εφαρμόζονται επί κατασχέσεων επιβαλλομένων από το Δημόσιο. Εξ αντιδιαστολής, εξακολουθούν να ισχύουν για την πιο καλή μας φίλη.
Αυτό κι’ αν είναι μεταρρύθμιση! Έτσι δεν είναι κερά Σοφία;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
