Ρίβερ Πάρτυ και καλλιστεία

Μια θλιβερή απάντηση υποψηφίας καλλιστείων: – «Είναι φορέας του AIDS, τι του λες;» – «Συγχαρητήρια και μπράβο του!» – Ωιμέ! – Και άντε, εκεί κρίνεται το εξωτερικό κάλλος – Δεν ζητάς να σου προτείνει η υποψήφια μεταρρυθμίσεις επιπέδου Κλεισθένη – Και ίσως να είμαι άδικος με το Ποτάμι, στο ακόλουθο κείμενο – Διότι και εκείνοι, σάρκα για τα πολιτικά καλλιστεία είναι – Έλα όμως που τους αρέσει να σκαρώνουν μεταρρυθμίσεις...

Γράφει ο Θάνος Τάκης

Θέλοντας και μη, μάθαμε ότι έχει ξεσπάσει «κόντρα μεγάλη», στο Στρουμφοχωριό, μεταξύ του νεκροζώντανου ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, με αφορμή θέματα μετανάστευσης. Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί το Ποτάμι ότι η λύση που προτείνει είναι «η ακροδεξιά λύση». Ως ανταπάντηση, οι Ποταμίσιοι κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ γιατί συνεργαζόταν με τον Μπαλτάκο, ο οποίος αναφέρεται ως ακροδεξιός. Δεν έμειναν σε αυτό. Έγραψαν ολόκληρη ανακοίνωση, η οποία αξίζει να διαβαστεί, και φυσικά, να χαρακτηριστεί ως μνημείο θολής, επικίνδυνης μπαρουφολογίας. Γιατί επικίνδυνης; Ο χαρακτηρισμός συναρτάται με το θλιβερό γεγονός ότι το κόμμα του σακιδίου και της μιντιακής διαπλοκής έπεισε με ένα χαμόγελο και μόνο 378.000 Έλληνες πολίτες στις ευρωεκλογές του 2014 ότι αποτελεί την καταλληλότερη λύση για την χώρα μας. Αύριο, μπορεί και να αποτελεί τον ρυθμιστή της κυβερνησιμότητας. Βέβαια τους έπεισε ο απλώς περιφερόμενος και ακκιζόμενος κυρ-Σταύρος με σήμα το σακίδιο, ο οποίος τότε βολευόταν με δήθεν πνευματώδεις ερωτήσεις ενώ ξεβολευόταν όταν του ζητούνταν απαντήσεις. Πλέον, θεωρεί ότι τις έχει. Ευκαιρία να τις γνωρίσετε, κι εμείς, να τις σχολιάσουμε. Γράφει το Ποτάμι απαντώντας στο ΠΑΣΟΚ:

Ας μάθουν, λοιπόν, ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης την μέρα κιόλας που ανακοίνωσε την πολιτική του πρωτοβουλία (στις 26 Φεβρουαρίου) είπε επί λέξη «οι μετανάστες που ζουν εδώ πρέπει να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές και τα παιδιά τους στο σχολείο να σηκώσουν και τη ελληνική σημαία αν το αξίζουν».

Οι μετανάστες. Όποιοι και όπως. Νόμιμοι και λαθραίοι. Αδιάφορο για τους ευαίσθητους ποταμίσιους. Αρκεί να πάτησε το ποδαράκι τους το ελληνικό χώμα, εκεί στην μπούκα του Έβρου ή ένα ταλαιπωρημένο νησί του Αιγαίου. Αμέσως, γράφτον στους εκλογικούς καταλόγους και στείλτον στο παραβάν. Κι αν τα παιδιά τους «αξίζουν», να σηκώσουν και την ελληνική σημαία. Αλλά πώς οριοθετείται η αξία, κυρ-Σταύρο μ'; Αν δεν «αξίζουν» ποια σημαία να σηκώνουν; 

Και από τότε και μέχρι σήμερα ρητά λέμε: •Το Ποτάμι δεν πιστεύει στην Ευρώπη φρούριο αλλά δεν πιστεύει και στα «ανοιχτά σύνορα».

Οποία διγλωσσία, οι μεταμοντέρνοι ποταμίσιοι! Άντε βγάλτε άκρη με την ατάκα της ποταμοπυθίας!

•Οι πρόσφυγες που φεύγουν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν τη ζωή τους, θα πρέπει να βρίσκουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Όχι όμως μόνο στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ζητάμε Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου ώστε οι πρόσφυγες να μοιράζονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Γλυκά μας το φέρνουν οι Ποταμίσιοι. Καταγράφοντας ως δεδομένο ότι όλοι οι (σκέτο) πρόσφυγες φεύγουν από τις χώρες τους για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Όλοι κυνηγημένοι με το πιστόλι από τον δικτάτορα. Αλλά να βρε παιδί μου, παρότι τους αγαπάνε πολύ οι Ποταμίσιοι, θέλουν να μην μένουν όλοι εδώ, στην Ελλάδα. Αφήνει χωρίς εξήγηση το γιατί, ο ποταμοσυντάκτης. Βέβαια, ως πανέξυπνος αυτόκλητος νομοθέτης για όλη της ευρωπαϊκή οικογένεια των 400 και βάλε εκατομμυρίων ψυχών, φτιάχνει με το άδολο μυαλό του ένα σύστημα-μαγικό χαλί όπου ο Χασάν, χωρίς κράτηση και ασχέτους βάρος αποσκευών, θα ταξιδεύει δωρεάν μέσα από την ντουλάπα του Σταύρου στην ευρωπαϊκή Νάρνια. Υποθέτω, θέλει-δεν-θέλει, αλλά τέτοιες λεπτομέρειες δεν αγγίζουν τα λαγαρά, γάργαρα και ορμητικά μυαλά των ευαίσθητων ποταμίσιων συντακτών. Έχω πέντε για Μπαρτσελόνα και τρεις για Στοκχόλμη, Σταύρο, βολεύει;

•Η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει να ελέγχονται τα σύνορα της ως ευρωπαϊκά σύνορα από την Frontex και να μην ξοδεύει κάθε μήνα 5 εκατομμύρια. Ο Ρέντζι στην Ιταλία το κατάφερε πριν από λίγο καιρό.

Κι εγώ απαιτώ από το Τζόκερ να μου κάτσει. Όπως και από την (σωστή) Μόνικα. Δυστυχώς με αγνοούν... Ομολογώ όμως ότι η σκέψη των ποταμίσιων Αινστάιν είναι καταπληκτική! Αφού εκ της προτάσεώς τους συνάγεται ότι ένας άλλος φορέας θα την κάνει καλά την δουλειά, σε αντίθεση με τους ανεπαρκείς – κατά τον κυρ-Σταύρο – Έλληνες λιμενικούς, ταυτόχρονα δε γλυτώνουμε κι ένα σωρό φράγκα, τα οποία δικαιωματικά θα πρέπει να μοιραστούν στους μετανάστες, και επιπλέον αναζωογονούμε τις ακριτικές περιοχές μας με φρέσκο, ευρωπαϊκό χρήμα που θα αναγκάζεται να ξοδεύει τοπικά ο κακότυχος Ισλανδός φρουρός της Frontex. Καλό και το ανέκδοτο περί του Ρέντζι και της Ιταλίας, αλλά ας φρεσκάρει τις γνώσεις του με το τεράστιο πρόβλημα λαθρομετανάστευσης που αντιμετωπίζει η νότια Ιταλία. Με Frontex ή χωρίς.

•Οι μετανάστες που θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα πρέπει να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα σε δημόσια σχολεία και να αποδέχονται τις οικουμενικές αξίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα (δικαιώματα των γυναικών, εκπαίδευση των παιδιών).

Απάντηση υποψήφιας τοπικών καλλιστείων. Από τα αουτσάιντερ. Α, και που’σαι ψηφοφόρε μας, των Βορείων Προαστείων, γενικώς: Μην ανησυχείς, οι λαθραίοι θα μαθαίνουν γράμματα στο χωνευτήρι των δημοσίων σχολείων και όχι στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα, όπως διευκρινίζουμε. Είπαμε χρυσή μου, να είμαστε ανθρώπινοι, αλλά όχι να μπαίνουν Αυτοί στα σπίτια μας και μάλιστα από την μπροστινή είσοδο...

•Οι μετανάστες θα πρέπει να διευκολύνονται να καταγγείλουν τα κυκλώματα της μαύρης εργασίας και οι αρχές θα πρέπει να τους προστατεύουν αποτελεσματικά από φαινόμενα βίας και αυθαιρεσίας.

Ωραία. Να μην παραλείψουμε να προστατεύσουμε από την αυθαιρεσία τους αυθαίρετους. Όμως προσθέστε στο κειμενάκι σας και τους Έλληνες, Ποταμοκαλόπαιδα. Εκεί να δείτε κυκλώματα μαύρης εργασίας και φαινόμενα αυθαιρεσίας. Φυσικά μιλάμε για εκείνους που έχουν δουλειά, οι οποίοι, ευτυχώς για σένα κυρ-Σταύρο μου, είναι μειοψηφία, σήμερα.

•Η πρόσβαση στην περίθαλψη και την παιδεία θα πρέπει να είναι για μετανάστες και πρόσφυγες εξασφαλισμένη.

Γίνεται διαρκώς ευκολότερο αυτό, με δεδομένο ότι με τα μυαλά της σημερινής συγκυβέρνησης, σύντομα βλέπω να περνούν υποχρεωτικό face control στα νοσοκομεία αποκλειστικά οι διαθέτοντες ελληνική ληξιαρχική πράξη γέννησης. Οπότε, αδειάζουν κλίνες για τους λοιπούς.

•Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να ελέγχει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι μετανάστες στις γειτονιές και να αποτρέπει την διαβίωση σε τριτοκοσμικές συνθήκες (χιλιάδες μετανάστες στοιβαγμένοι στα υπόγεια πολυκατοικιών).

Ξαναχτύπησε η υποψήφια των καλλιστείων. Το προηγούμενο βράδυ διάβασε Ντίκενς και επηρεάστηκε. Ασχολίαστη η επιθυμία των ποταμίσιων εγκεφάλων για έναν καλύτερο κόσμο, που μετακινείται με αναφαίρετο δικαίωμα στο ασανσέρ και τα ρετιρέ.

•Θα πρέπει να δημιουργηθούν ανοικτές δομές φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε διαφορετικές περιοχές για να μην καταλήγουν όλοι στις ίδιες γειτονιές. Η γκετοποίηση θρέφει τα κυκλώματα εκμετάλλευσης των μεταναστών και των προσφύγων και παράγει εγκληματικότητα. Υπάρχουν και εδώ μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια που χάνονται επειδή οι υπουργοί της συγκυβέρνησης δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Η μανιέρα της ανοησίας, στις γραπτές προτάσεις των (κονομημένων) ‘προοδευτικών’. Πέραν του κρυπτοαυταρχισμού της κοινωνικής ευγονικής (διαμονή όχι εκεί που επιθυμούν, αλλά εκεί που θέλουμε εμείς, η Κεντρική Εξουσία) προσπαθώ να διακρίνω την διαφορά ανάμεσα στις «ανοικτές δομές φιλοξενίας» και τις σκέτες δομές φιλοξενίας. Δεν μπορώ. Ίσως επειδή δεν με στείλαν κατασκήνωση οι γονείς μου όταν ήμουν μικρός, ή επειδή δεν παρακολούθησα κανένα river party ή δεν έκανα αριστερός, ή δεν διάβασα Γκράμσι. Σίγουρα δεν αντιλαμβάνομαι την ποταμίσια αντίληψη περί χωροταξίας ανθρωπίνων πόρων, εσείς οι έξι εδώ, οι πέντε στη γωνία, κι εσείς οι τέσσερις μαζέφτε τα κι ελάτε μαζί μου...

Πάντως χαίρομαι που οι Ποταμίσιοι άρχισαν να μιλούν και να καταθέτουν τις ιδέες τους. Διότι έτσι θα τους γνωρίσουμε. Κι εμείς και οι 378.000 ψηφοφόροι τους.

Μάλλον για πρώτη φορά....

Υ.Γ. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον δημοσκοπικό εύρημα στην χωροθέτηση των ρυακιών που κάνουν ένα Ποτάμι. Αν είναι ακριβές, ή αν συνεχίζει να ισχύει, δεν γνωρίζω. Αλλά έχει ενδιαφέρον, πιστεύω, γιατί μας δίνει ενδείξεις για το ποιος θα μαλώνει με ποιον, στην προεκλογική περίοδο που είναι να ‘ρθει.