"Ο άντρας που οδηγεί το άρμα, μπορεί να είναι ο Ηρακλής και όχι ο Άδης, μαζί με τον Ερμή. Ο Ηρακλής ήταν επίσης μια σημαντική θεότητα, που εμπλεκόταν στη μεταφορά των ψυχών. Στην "Άλκηστη" του Ευριπίδη, ο Ηρακλής επιστρέφει την ψυχή της στον ...
σύζυγό της Άδμητο, με την υποστήριξη του Ερμή. Εαν αυτό απεικονίζει το ψηφιδωτό, τότε στον τάφο μπορεί να βρίσκεται μια σημαντική κυρία, ενδεχομένως η Ολυμπία ή η Ρωξάνη",
αυτούσιο το κείμενο: "The figure driving the chariot could be Herakles rather than Hades, along with Hermes. Herakles was also an important deity involved in the transport of souls. In the Alcestis of Euripides, Herakles returns the soul of Alcestis to her husband Admetus with tacit assistance of Hermes. If this is the myth depicted, then the soul returned from Hades may be alluding to an important lady. Possibly Olympia or Roxane."
έγραψε αρχαιολόγος στο blog της Ντόροθι Κινγκ και είναι ένα ενδιαφέρον σενάριο.
Η κυρίαρχη εκδοχή πάντως, αυτή τη στιγμή είναι ότι πρόκειται για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα που απεικονίζεται στον "τάφο της Περσεφόνης"» στις Αιγές
Ποιά ήταν η Άλκηστις (από τη βικιπαίδεια)
Η Άλκηστις ήταν θυγατέρα του Πελία και της Αναξιβίας, κόρης του Βίαντος ή κατ΄ άλλους της Φιλομάχης, κόρης του Αμφιάραου, αδελφή δε του Ακάστου, της Πεισιδίκης, της Πελοπίας και της Ιπποθόης, η ωραιότερη όλων των αδελφών, «δία γυνακών Άλκηστις Πελιάο θυγατρών είδος αρίστην» (Η θειότερη των γυναικών, Άλκηστις εκ των θυγατέρων του Πελία η ωραιότερη στη μορφή) Ιλιάδα Β’ 715.
Η Άλκηστις ζητήθηκε σε γάμο από πολλούς. Ο πατέρας της όμως την υποσχέθηκε σ' εκείνον που θα κατάφερνε να ζεύξει θηρία διαφορετικού γένους. Την κέρδισε λοιπόν με την βοήθεια του Απόλλωνα ο Άδμητος που συνέζευξε λέοντα με κάπρο που ο θεός προηγουμένως τα είχε εξημερώσει. Έτσι ο γάμος τους γιορτάσθηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια και η Άλκηστις αφοσιώθηκε στον σύζυγό της τόσο που έφθασε στο σημείο να δεχθεί να πεθάνει αντ' αυτού όταν η αυστηρή θεά Άρτεμις τον καταδίκασε σε θάνατο, χολωθείσα, επειδή κατά τις θυσίες του Υμεναίου την λησμόνησε, δίνοντάς του όμως τη χάρη να τον αφήσει «εν ζωή» αν άλλος εκουσίως προσφερόταν ν' αποθάνει.
Κατ' άλλη εκδοχή του μύθου δεν ήταν αυτό απαίτηση της Άρτεμης αλλά εκδίκηση του Ακάστου (αδελφού της) για τον άδικο χαμό του πατέρα του που κατακρεουργήθηκε από τις κόρες του (αδελφές του). Όταν λοιπόν κυνήγησε και συνέλαβε τον σύζυγο της Άλκηστης, εκείνη ομολόγησε την πράξη χωρίς όμως και να είχε ανάμειξη σ΄ αυτή. Τότε ο Άκαστος φόνευσε την Άλκηστη και τις άλλες αδελφές του.
Τέλος και κατά τις δύο εκδοχές την Άλκηστη έσωσε ο Ηρακλής, φίλος του Αδμήτου, που πολέμησε με το Θάνατο καταφέρνοντας να τον δέσει με δεσμά αδαμάντινα και να ελευθερώσει το θύμα του.
Επίσης, υπάρχει και η παράδοση που αναφέρει ο Πλάτων στο «Συμπόσιον» κατά την οποία η Περσεφόνη (κόρη της θεάς Δήμητρας) συγκινηθείσα από την αυτοθυσία της νεαρής Άλκηστης της επέτρεψε να επανέλθει στη ζωή.
