Οι Έλληνες δεν αντιστάθηκαν και δεν πολέμησαν τον φασισμό, ούτε το ναζισμό. Πολέμησαν τον ...
ξένο εισβολέα που θέλησε να κυριεύσει το έδαφος της πατρίδας τους. Δεν είχαν κανέναν ιδεολογικό αντίπαλο απέναντι τους. Η αφορμή για να πολεμήσουν δεν ήταν ούτε η σβάστικα στο κράνος του εχθρού ούτε κάποιο άλλο κομματικό σύμβολο. Η αντίσταση ήταν εθνική. Ένα ξένο έθνος προσπάθησε να τους υποδουλώσει, αυτή ήταν η μοναδική αιτία του πολέμου. Η αριστερή νομενκλατούρα της χώρας μας που σε ιδεολογικό επίπεδο έχει επικρατήσει πλήρως από την δεκαετία του 1980 και μετά έχει διαστρεβλώσει αυτήν την ιστορική αλήθεια. Αν στην απέναντι πλευρά δηλαδή ήταν στρατιώτες κομμουνιστικής δύναμης οι Έλληνες δεν θα αντιστέκονταν; Είναι ιστορική προσβολή και υποβάθμιση μιας κορυφαίας στιγμής του ελληνισμού.
Στην αναθεωρητική οπτική της ιστορίας έχει μπει επίσης, η ιστορική απόφαση της άρνησης του Ι. Μεταξά. Όπως έγραφε και το σχολικό εγχειρίδιο της ιστορίας ήταν μια απόφαση παρά ίσως την βαθύτερη θέληση του. Η λογική είναι ότι εφόσον ο ίδιος ήταν φασίστας, ενδόμυχα ήταν υπέρ της επικράτησης του Άξονα. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Ο ίδιος παρότι θαύμαζε τα δυο καθεστώτα (Χίτλερ, Μουσολίνι) δεν θέλησε να εφαρμόσει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Ήταν ακραιφνής βασιλικός δημιούργησε ένα αυταρχικό και βίαιο καθεστώς αλλά σε καμία των περιπτώσεων φασιστικό. Υπήρχε σαφής διαχωρισμός δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας. Ακόμη σε αντίθεση με τους άλλους δυο δικτάτορες που εξαφάνισαν οποιονδήποτε άλλο θεσμό πολίτικης δύναμης στην χώρα τους, ο ίδιος έμεινε πιστός μέχρι τέλους στον βασιλιά. Το όχι ήταν απόφαση εν μέρει προσωπική καθώς όπως αποδεικνύει το ημερολόγιο του είχαν προηγηθεί εκτενείς συζητήσεις με τον βασιλιά και άγγλους αξιωματούχους. Πάντως δεν προκύπτει από πουθενά ούτε ένδειξη περί της αντιθέτου θέλησης του.
Επίσης άλλη μια μεγάλη ανακρίβεια είναι η συστράτευση όλων των Ελλήνων καθώς και των εξόριστων κομμουνιστών. Αναλυτικά, ο γ.γ. του ΚΚΕ έγραφε στις 31 Οκτωβρίου 1940 :
O φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος πού θέλει νά ζήσει πρέπει νά παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό τού Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει νά εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει νά δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική, ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και ή νίκη θα είναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν ατό πλευρό μας.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.
Όπως γίνεται κατανοητό δίνεται έμφαση στο κομμάτι: Στον πόλεμο αυτό πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει νά δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Και πράγματι ήταν μια σπουδαία δήλωση, ο έγκλειστος αρχηγός των κομμουνιστών εν Ελλάδι ,όντας διωκόμενος να εκφράζει την ενεργή στήριξη του χάριν του κάλου της πατρίδος. Αποτελούσε μια κίνηση η όποια ακύρωνε την βασική κριτική εναντίον του ΚΚΕ, πως τοποθετεί το συμφέρον του κόμματος έναντι της χώρας. Δυστυχώς όμως τα γεγονότα δεν είναι τόσο απλά. Παρότι και στα μαθητικά βιβλία η στάση του ΚΚΕ την περίοδο από την κήρυξη του πολέμου έως και την Κατοχή εξαντλείται σε αυτήν την επιστολή, η Ιστορία δεν σταματά εδώ.
Η πρώτη επιστολή που αναδημοσιεύεται παραπάνω ήταν προϊόν προσωπικής αντίληψης για την φύση και την θέση των πραγμάτων του Ζαχαριάδη. Ο εγκλεισμός του στην φυλακή τον είχε αποκόψει από την επικαιρότητα της εποχής και από την επίσημη γραμμή του κόμματος. Η εξέλιξη ήταν μια τεραστία ανατροπή λίγες μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 26 του Νοέμβρη 1940 με νέα επιστολή αναφέρει τα κάτωθι:
Ολόκληρος ο λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια τον φασισμού. Με το αίμα του ο λαός εξασφάλισε τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Έξω άπ' αυτά ή Ελλάδα δεν έχει καμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μοναχά πράμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους:
1) Νά ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οχτώβρη 1940 δίχως καμιά εδαφική - οικονομική - πολιτική ζημία σε βάρος της Ελλάδας.
2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας νά φύγουν όλες άπ' τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας.
Με βάση τους δύο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως από την κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ. να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό σήμερα είναι το μοναδικό εθνικολαϊκό συμφέρον. Και ή πράξη έχει αποδείξει ότι μόνον ή Ε.Σ.Σ.Δ. σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας - Βουλγαρίας - Τουρκίας.
Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Υ.Γ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό - αμυντικό - απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου πού κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο πού κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δεν δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη, ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει κατακτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό.»
Δηλαδή εν πλήρη εξελίξει του πολέμου ζητά την υποχώρηση της Ελλάδος και την τήρηση ουδετερότητας με μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, η οποία αν αναλογιστούμε και την υπογραφή του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης (Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ) διατηρούσε μια ευνοϊκή ουδετερότητα προς τον Άξονα θα σήμαινε παραχωρήσεις και προς τις δυο πλευρές. Χαρακτηριστικό είναι οτι πουθενά δεν αναφέρεται ευκρινώς η στάση που θα έπρεπε να τηρηθεί έναντι των Ιταλών αλλά γίνεται ξεκάθαρη η αποδοκιμασία των Άγγλων.
Η αλήθεια είναι ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές και τα πρώτα χρόνια μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο πόλεμο η δεξιά παράταξη σε μια έντονα φορτισμένη ιδεολογικά περίοδο (παραμονές Ψυχρού Πολέμου) παραποίησε κάποια γεγονότα. Στο σήμερα όμως και ενώ έχουν κοπάσει τα μίση και τα πάθη επικρατεί ένας έντονος ρεβανσισμός από πλευράς αριστεράς η όποια απαξιώνει οτιδήποτε εθνικό, αγώνες, σύμβολα, θεσμούς, με αποτέλεσμα όχι απλά να την παραχαράσσει αλλά να την ξαναγράφει!