Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Έχω απόλυτη επίγνωση του γεγονότος ότι η χώρα μου βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, εξ ου και είναι τεράστια η γεωπολιτικοστρατιωτική σημασία της. Το δείχνουν οι πόλεμοι που έχουν διεξαχθεί γύρω της και πάνω της ανά τους αιώνες. Το δείχνουν τα μνημεία και τα μνήματα που ...
κείνται διάσπαρτα απ’ άκρου σ’ άκρο της γης της. Το δείχνει ο πόνος και η ανείπωτη συμφορά που έχουν σημαδέψει τούτη την κουκίδα του πλανήτη. Το δείχνουν τα δάκρυα και το αίμα που έχουν ποτίσει τούτο το χώμα. Πολλές χιλιάδες χρόνια τώρα που έχουν χαραγμένη ανεξίτηλη την αντρειοσύνη του λαού που δεν υποφέρει ζυγό. Που κι’ αν κάποια στιγμή λυγίζει, δεν είναι να τον κλαις που λέει κι’ ο ποιητής. Ο αριστερός ποιητής, τον οποίο, μελοποιημένο από τον Μίκη, σιγοψιθυρίζουν και οι δεξιοί.
«Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται από ξαρχής
κι’ αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου».
Κι’ όλοι αυτοί οι αγώνες για έναν και μόνον λόγο. Για να κρατήσει τούτος ο λαός δική του μια φλούδα γης που λέει άλλος ποιητής, μελοποιημένος από τον Μάνο, συμπυκνώνοντας σε τέσσερις στίχους τη γεωπολιτική σημασία τού τόπου.
« Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα».
Μερικοί απορούν που ο λαός αυτός γιορτάζει την έναρξη ενός πολέμου [28.10.1940] ή μια ήττα [Θερμοπύλες] παραγνωρίζοντας ότι αυτός ο λαός γιορτάζει το αδάμαστο του χαρακτήρα του και τον αδιάλειπτο πόθο του να ζη ελεύθερος και τυραννοκτόνος.
Τις συμφορές που επεφύλαξε στον ίδιο αυτό τόπο το τρίτο Ράιχ περιγράφει σε άρθρο του ο κ. Λεκάκης. Διαβάστε το http://www.xronos.gr/detail.php?ID=94977
Κι’ αν τον αμφισβητείτε, δεν έχετε παρά να διαβάσετε την πολυσέλιδη έκθεση του Υπουργείου Δημοσίων Έργων που εξεπόνησε ομάδα επιστημόνων υπό τον Αρχιτέκτονα Κ. Δοξιάδη, η οποία παρουσιάσθηκε το 1945 στον ΟΗΕ στον Άγιο Φραγκίσκο με τον τίτλο «Αι θυσίαι της Ελλάδος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Διαβάστε εκείνην, την επίσημη, και αναλογισθείτε το μέγεθος της συμφοράς που προκάλεσαν στον τόπο κάποιοι από όλους τους βαρβάρους που επέδραμαν σε τούτο τον τόπο. Και μετά σκεφθείτε, αν λογοδότησαν όσοι «Έλληνες» συνεργάσθηκαν σ’ αυτές τις ανίερες πράξεις με τους βάρβαρους επιδρομείς. Αν λογοδότησαν αυτοί που αποκαλούμε «δοσίλογοι». Κι’ αν δεν λογοδότησαν, αναλογισθείτε γιατί! Και μετά συλλογισθείτε, αν εκείνοι οι ατιμώρητοι δοσίλογοι έχουν σχέση με όλους τους άλλους που κατά καιρούς κυβέρνησαν αυτή τη χώρα από τότε μέχρι τώρα.
Τα ξέρω, λοιπόν, όλα αυτά. Ξέρω και για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν εκατέρωθεν στη διάρκεια του αδελφοκτόνου σπαραγμού. Ή, αν θέλετε, στη διάρκεια της αναμέτρησης μεταξύ του «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας» από τη μια μεριά και των «ξενοκίνητων κόκκινων ληστοσυμμοριτών» από την άλλη. …… για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Έχω μόνον μία απορία που κανείς δεν μπορεί να μου λύσει.
Γιατί στον ευλογημένο μα κι’ αιματοβαμμένο τούτο τόπο υπάρχουν τόσο πολλοί Εφιάλτες και τόσο πολλές Κερκόπορτες, ώστε η ευτυχία εν ελευθερία και δημοκρατία να είναι ακόμη και τώρα, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, το ζητούμενο;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
