Σου γράφω εν πτήσει επιστροφής στο Λονδίνο, όπου κι ευρισκόμουν, τα πριν έρθω εσπευσμένως, με το lear jet της Γιάννας με την οποία, τύχη αγαθή, έχουμε πολλά κοινά εκτός από επενδύσεις. Άφησα στο έωλον του πυρός εξώτερον την σημαντική συνεύρεση σήμερα στο Kensington Palace χάριν της...
ειδήσεως ότις ο φιλόσοφος Ράμφος δεξιωνόταν τον κροκοδειλάκια Σταύρο και θα τον ανέλυε ψυχοδραμικά βουστροφηδόν. Δηλαδή με δράμια ομιλώντες ως μέτρον σταθμού συγκυρίας εξ από αριστερά όπου καθόταν ο φιλόσοφος όρθιος θα ζύγιζε το βάρος του Σταύρου όπως ο μπακάλης πατέρας μου την δεκαετία του 60 τις φακές. Δοθέντος του γεγονότος ότι το 60 δεν υπήρχανε καφετέριες αλλά καφενεία εθεωρήθη ρομφαία αποδόμησις υπό του φιλοσόφου να κηρυχθεί ένοχος ο φραπές για τα δεινά της χώρας κι ουχί το γεγονός ότι άνθρωποι που εκπαίδευσαν τον λαό στον φραπέ στεκόσαντε εκ δεξιών του έστω κι ανευ του σακιδίου γυλιού φραπέδων μάχης.
Να φανταστείς την σπουδαιότητα της συναντήσεως τα σήμερα στο Kensington Palace θα παρευρίσκονταν σπουδαίοι συνοδοιπόροι της επαναστατικής αριστεράς. Επιχειρηματίες, εφοπλιστές, traders, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Θέμα η επερχόμενη ανάληψη της εξουσίας στον τόπο μας από τον Συριζα κι η στάση που θα κρατήσουμε όλοι οι σύντροφοι αγωνιούντες για το μέλλον των συμφερόντων μας. Θα έκαναν δε παρέμβαση εξέχουσες προσωπικότητες της ιθαγενούς διανόησης. Λαζόπουλος, Τατσόπουλος, Σεφερλής, Τσουκαλάς της θύρας 7, Μενεγάκη, κι ο φιλόσοφος της παρά φύσει έδρας Χειμωνάς. Τους πρόλαβε όλους ο Ράμφος. «ο αποκλεισμός του μέλλοντος φέρνει μνημόνια. Και όταν επικρατεί ο γεωλογικός χρόνος, παύει να έχει ηθικό χαρακτήρα ο χρόνος. Και μένει το περίφημο εκείνο του Φωτόπουλου «να κάαααθομαι». Τον χρόνο μας τον διέπει ένα παρελθοντικό μέλλον». Τώρα εξηγούνται όλα. Ο γεωλογικός χρόνος επικράτησε οπόταν ο ενδεδειγμένος τρόπος εξόδου από τα μνημόνια είναι η πλημμυρίδα του αυτού γεωλογικού χρόνου με το παρελθόν των καφενέδων ώστε ν αποκτήσει ξανά ηθικό χαρακτήρα ο χρόνος, όπως τότε όπου όντας ηθικός ο χρόνος εδημιούργησε αποστασία και μετά δικτατορία κι ως επακόλουθο των μη τανκς Καραμανλής…
Μα ρε τι Ντεριντά φάση διάγουμε; Καλούμεθα ν αναγνώσουμε το κείμενο συλλείτουργου, Ποτάμι-Ράμφος, αναζητώντας τα αντιφατικά νοήματα…
Φταίω εγώ τώρα να θεωρήσω τον Σήφη τον κροκόδειλο ως περίτρανη απόδειξη του Θεοδωράκειου δαχτύλου στην αναδιατύπωση του γεωλογικού χρόνου; Τότες που όντως υπήρχανε στην επικράτεια κι άλλα ερπετοειδή αλλά και λιοντάρια; κάμερα σε μένα...
Επανέρχομαι όμως στα δικά μας τα επαναστατικά.
Η αλήθεια είναι ότι ενώ τα θέματα τα οικονομικά τα περισσότερα τα έχουμε λυμένα, οι της επαναστατικής αριστεράς, καθότι χάριν της νομοθετικής ανυπαρξίας επενδύουμε στο εξωτερικό αλλά ρευστοποιούμε αφορολόγητα κέρδη στην Ελλάδα, σε όλους εμάς στο City προκάλεσε ευμεγέθη απορία, αλλά δυσανάλογη του μεγέθους μιας κωλοτρυπίδας, η αποσαφήνιση του τρόπου με τον οποίο διεξάγεται το καλό πρωκτικό σεξ. Καλέσαμε επί τούτου λοιπόν τον ειδικό φιλόσοφο επί τιμή Χειμωνά να μας διαφωτίσει. Ως τώρα πιστεύαμε ότι ένα λιπαντικό, λίγη βαζελίνη, έστω μια πλημμύρα σάλιου αρκούσαν για να γ@$%^@8ς από τον κώλο. Μείναμε εμβρόντητοι στο άκουσμα ότι μ’ ένα τραγούδι του Πάριου έχεις τα ίδια αποτελέσματα. Ψάξαμε τους δίσκους του, τους βάλαμε να παίζουν ανάποδα, όπως παλιά της Μαρινέλλας με τα σατανικά, τίποτα! Αντιλαμβάνεσαι ότι οφείλαμε ως αγωνιστές της αριστεράς και της προόδου να βρούμε τάχιστα λύση. Ο Λαζόπουλος μας παρέπεμψε στους Μήτσους όπου τα είχε όλα καρναβαλικώς περιγράψει αλλά ουδέποτε ο ίδιος πιστέψει, γιατί μπορεί να είμεθα αριστεροί αλλά ουχί κορόιδα. Απερρίφθη η προτροπή διότι δεν γράφει τίποτα επ’ αυτού η Wikipedia. Στα γράφω αυτά για να καταλάβεις τι θυσία έκαμα σήμερα προκειμένου να είμαι παρών στην Ιερά οδό. Αγνώριστη πλέον ε; γεωλογικώς έχει επιτύχει αυτό το οποίον έθεσε ο φιλόσοφος Ράμφος ως πρόβλημα. Διότι πλέον στην Ιερά οδό δεν έχει φανερά μπουρδέλα όπως παλιά, τα πήρε το ποτάμι, τα μελέτησε επιστημονικώς, τα στρωματογράφησε και γινήκανε τώρα Στούντια ηθικού χρόνου διασκέδασης. Αυτά στην ιερά οδό λοιπόν είναι η ελπίδα μας στο μέλλον, τα μπουρδέλα, κι όχι οι καφετέριες.
Αγαπητέ Σωτήριε,
σήμερα πήγα στην Ιερά οδό σταθμό αρνούμενος χαβιάρια και σαμπάνιες και άλλα βαρβιτουρικά στο όνομα των οποίων και στην σκέψη τους πολλοί σύντροφοι της επαναστατικής αριστεράς έχουν ξεπουλήσει την συνείδησή τους. Αλλά ευτυχώς που είμαστε κι εμείς οι έχοντες, οι χορτασμένοι, και θα φυλάσσουμε πάντα την επιθυμία για κάτι καλό υπεράνω των τραπεζικών μας λογαριασμών. Έφυγα με μια λιμο τάχιστα για το αεροδρόμιο να προλάβω την πτήση επιστροφής στο Λονδίνο. Καθ’ οδόν, στο πνεύμα του φιλοσόφου αλλά και του κροκοδειλάκια, προσευχόμουν να γίνει σύντομα ένας κατακλυσμός ν’ αλλάξει ο γεωλογικός χρόνος του λεκανοπεδίου. Να ξαναγυρίσουμε στην εποχή των δεινοσαύρων. Τότε που δεν υπήρχαν άνθρωποι επομένως θα ήταν πολύ εύκολο η κοινωνία που ευαγγελίζεται ο κροκοδειλάκιας να φτιαχτεί από την αρχή με τους όρους τους οποίους έχει μέσα στο σακίδιο ως φυλακτό, όπως ο Ομπάμας έχει το βαλιτσάκι με τους κωδικούς των πυρηνικών. Το πρόβλημα είναι , για τον κροκοδειλάκια, ότι οι κοινωνίες δεν φτιάχνονται με σχέδια επί χάρτου αλλά μόνο κατόπιν αφθονίας άρτου. Η φωτιά του Προμηθέα κύριε φιλόσοφε ραμφιστή επι τα χείρω μιας παραπαίουσας κοινωνίας ανάβει από την στέρηση αλλά κι από την διάθεση για επιβίωση. Δεν πας μια βόλτα στα γραφτά του Ηράκλειτου; Αλλά τι να λέμε, το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξα του ποταμιού δημοσιότητας ουδείς…
εν τω μεταξύ αν κάποιος κάαααθεται, αυτός είσαι εσύ κι ο κροκοδειλάκιας…
Ευχαριστώ
Θείος Κουρνόγαλος
