Καλοκαιράκι έμπλεο προσδοκιών αλλά κι ανησυχιών. Στον καιρό του ΔΝΤ το βαρομετρικό είθισται να είναι χαμηλό. Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η μετεωρολογία των οικονομικών κρίσεων. Αστάθεια, ακράτεια οικονομικών όρων, επισφαλείς εργασιακές περιπτύξεις, πρόωρη εκσπερμάτωση...
ιδεών ένεκα η λαχτάρα για επιβεβαίωση. Έρωτας. Ιδανικός καιρός για μπανανόψαρα. Θα έχουμε πάντα την αγάπη μας. Κλασική ατάκα από δακρύβρεχτες ασπρόμαυρες ταινίες έγχρωμων και μη δακρύων.
Ο Σοπενχάουερ έλεγε: παντού και σε όλες τις εποχές υπήρξε μεγάλη δυσαρέσκεια εναντίον των κυβερνήσεων, των νόμων και των δημόσιων θεσμών. Αυτό, κατά τη γνώμη του, προέρχεται από το γεγονός ότι οποιοσδήποτε είναι πάντοτε έτοιμος να καταστήσει υπεύθυνες τις κυβερνήσεις για τη δυστυχία, η οποία όμως είναι αχώριστη από την ανθρώπινη ύπαρξη, δεδομένου ότι η δυστυχία αυτή έχει την καταγωγή της, σύμφωνα με τον μύθο, στην κατάρα που έπεσε στον Αδάμ κι επομένως σε όλη την φυλή του.
Είχε δίκιο; Έχει δίκιο;
Ας σκεφτούμε το εξής. Έστω ένα ζευγάρι ερωτευμένων ανθρώπων. Για αυτούς ο κόσμος όλος είναι συμπτυγμένος στους εαυτούς τους. Το σύμπαν ολάκερο είναι τη στιγμή της ενώσεώς τους εις σάρκαν μίαν. Ένας μόνο εχθρός καραδοκεί απειλώντας τους. Η σχάση του έρωτα. Η διάσπαση του ατόμου. Άτομον είναι ότι δεν τέμνεται. Ο άνθρωπος κατά τον Πλάτωνα αρχικά ήταν Ένα. Διασπάστηκε σε δύο επειδή περιέπεσε σε αμάρτημα καθοσιώσεως. Έκτοτε αναζητά εναγωνίως το άλλο μισό επί ποινή αθανασίας…
Πλέον δεν είμαστε άτομα αλλά ούτε καταφέρνουμε και να γίνουμε…
Δεν καταφέρνουμε να βρούμε το έτερον ήμισυ. Στιγμιότυπα μόνο ανακαλύπτουμε καθώς ψαχουλεύουμε στο ημερολόγιο σύμπαντος. Πολύγλωσσο καθώς είναι όμως κι ασκαρδαμυκτί γραμμένο αφήνει υπονοούμενα ατάκτως εριμμένα. Πάνω που καταλαβαίνουμε μια αράδα έρχεται η επόμενη και αναρωτιόμαστε αν είναι στραβός ο γιαλός..
Τι σχέση έχουν τώρα το καλοκαιράκι, το ΔΝΤ κι ο έρωτας;
Στα τρία τα δύο είναι αστάθμητοι παράγοντες..
Αν θεωρήσουμε ότι ο Σοπενχάουερ έχει δίκιο αδίκως τα βάζουμε με την κυβέρνηση και τον επίπονο έως εξευτελιστικό τρόπο που επέλεξε για να σώσει, τάχα μου, την χώρα από την καταστροφή. Επίσης αδίκως κατακρίνουμε και την αστυνόμευση του ΔΝΤ επί παντός οικονομικού σχεδιασμού. Η δουλειά ή αν θέλετε ο ρόλος τόσο της κυβέρνησης, της όποιας κυβέρνησης, όσο και του ΔΝΤ είναι αυτή ακριβώς. Να χειραγωγούν, να αιχμαλωτίζουν, να κωλυσιεργούν προστατεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ευημερία του μηχανισμού που τους πληρώνει. Την ευημερία της εξουσίας. Κι ο έρωτας; Εδώ είναι το κλειδί της θύρας και ταυτόχρονα το θέρος των προσδοκιών!
Θα έχουμε πάντα την αγάπη μας;
Ένα ερωτηματικό ακυρώνει την δυναμική της ατάκας ή μήπως το ερωτηματικό αυτό θα μπορούσε να γίνει ασπίδα για πάσης φύσεως μηχανισμούς καταπίεσης;
Αν αναλογιστούμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενός ερωτευμένου ανθρώπου θα βρεθούμε αμέσως σε μια κατάσταση έξω από τα συνηθισμένα. Πως είναι ένας ερωτευμένος άνθρωπος; Πως σκέφτεται, πως ενεργεί, πως βιώνει την καθημερινότητα, πως διαχειρίζεται κι αντιμετωπίζει οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Θα απαντήσω δια στόματος Αρχιμήδου. Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσσω. Έτσι κατά η γνώμη μου είναι ο ερωτευμένος άνθρωπος. Όπως ο μοχλός του Αρχιμήδη. Βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, έτσι τουλάχιστον πιστεύει, κι επομένως μπορεί να κουνήσει και τη γη αν το θελήσει!
Δεν υπάρχει έρωτας εκεί έξω…
Υπάρχει μόνο οργή και θυμός. Απογοήτευση κι απελπισία. Φόβος κι ανασφάλεια. Τρόμος και πανικός. Ας είναι καλά τα ΜΜΕ που φροντίζουν γι αυτό. Αυτοί όμως ξέρουν τι κάνουν όπως άλλωστε γνωρίζουν και γιατί πληρώνονται. Ο ρόλος τους είναι η εξάλειψη του ερωτηματικού…
Θα έχουμε πάντα την αγάπη μας. Τελεία. Υπάρχει μην το ψάχνεις, ή ακόμα τι τα θέλεις τώρα έχουμε τόσα πάνω από το κεφάλι μας, που καιρός για έρωτες, παιδιά είμαστε; Εδώ ο κόσμος χάνεται!
Θα έχουμε πάντα την αγάπη μας; Ερωτηματικό. Δηλαδή; Αν δεν την έχουμε; Θα γίνει κάτι; Δεν την έχουμε; Μα όχι φυσικά! Θυμάσαι τότε που ήμασταν ερωτευμένοι; Θυμάσαι που δεν διστάζαμε πουθενά; Που δεν κουραζόμαστε με τίποτα; Τότε που κάναμε έρωτα αχόρταγα θαλεροί; Τότε που μια γουλιά κρασί από τα χείλη σου έμοιαζε με ελιξίριο ζωής;
Αυτό το ερωτηματικό είναι τρομοκράτης. Απειλεί ευθέως την ασφάλεια και την τάξη της κοινωνίας. Να επιληφθούν οι αρχές και να φροντίσουν για άμεση σύλληψή του κι ακολούθως για την απέλασή του στην χώρα καταγωγής του.
Ο Νόρμαν Μέιλερ είχε πει κάποτε ότι όλοι όσοι ζητούν έντρομοι περισσότερη τάξη κι ασφάλεια ουσιαστικά ζητούν περισσότερο φασισμό. Πράγματι, αυτό ζητάνε όλοι όσοι βρίσκονται όμηροι των δελτίων ειδήσεων. Θέλουν δουλειά, θέλουν σύνταξη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εισοδήματα κατοχυρωμένα, αίσθημα ασφάλειας, εθνικής υπερηφάνειας, διακοπές καλοκαίρι και μερικά σαββατοκύριακα ετησίως, αμάξι, φτηνή βενζίνη, φτηνά δάνεια, πρωτάθλημα και κύπελλο κι ευρωπαϊκό. Απλά πράγματα. Δεν θέλει πολλά ο μέσος τηλεθεατής.
Εκείνος που θέλει τα πάντα είναι ο έρωτας. Γι αυτό και δεν είναι ούτε θεός αλλά ούτε κι άνθρωπος. Είναι δαίμονας. Κι εμείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε εξορκίσει οτιδήποτε δαιμονικό απειλεί να ταράξει το τρίπτυχο που εγγυάται τον εξοστρακισμό του ερωτηματικού.
Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια.
Θείος Κουρνόγαλος
