Το παπούτσι μου ξεχαρβαλώθηκε. Έγινε hipster. Απέκτησε περασιά με την καράφλα μου. Σήμερα γυρνώντας σπίτι το διαπίστωσα. Περπατούσα κι άκουγα έναν υπόκωφο θόρυβο να με παρακολουθεί χλιμιντρώντας σε ρυθμούς hip hop . Γκανιάν φάση. Στοιχημάτισα τα ρέστα μου ότι η σόλα...
του παπουτσιού μου αρνείται να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ει μη μόνον εφ’ όσον γίνει δεκτή στο dancing with the stars . Εξ ου κι αποκολλήθηκε και μ’ έκανε πιο φτωχό απ ότι νόμιζα ότι είμαι. Ήρθε να προστεθεί στα υπόλοιπα παπούτσια μου που πλέον είναι άχρηστα γιατί είτε τρύπησαν είτε τρυπηθήκανε από την εμμονή μου στην φτώχεια. Ξέρω, είναι φάση hipster στο ανάποδο, αντιεξουσιαστική Μαζώτεια φάση, δεν αναγνωρίζω την εξουσία της φθοράς απ όπου κι αν προέρχεται. Εγκαλώ την εξουσία διότι ως δομημένο ομόλογο πίστεως με κρατά εγκιβωτισμένο στο καρτουν εικονικής πραγματικότητας. Πλέον όμως, μαζί με το παντελόνι μου, το τρύπιο και ξεφτισμένο, έχω πάθει σύγκλινο στέρησης άνευ χαρτοφυλακίου. Α, και τ’ άλλα παντελόνια μου τρύπια και ξεφτισμένα είναι. Ευτυχώς έχει έρθει στην μόδα η απώλεια μέρους της εκάστοτε φορεσιάς μας κι έτσι αισθάνομαι όχι φτωχός αλλά μοδίστρου υιός. Πούπουλα μου λείπουν. Μάλλον μου έλειπαν. Σήμερα τα βρήκα κι αυτά. Εκεί απάνω που ήμουν απελπισμένος του γεγονότος της ακραιφνούς απαιτήσεως των παπουτσιών μου να χαλάσουν διάβασα για την συνάντηση Αλέξη και Γιάννας. Όλος ο κόσμος θάλασσα σκέφτηκα.
Τι είναι το σύστημα; Ένας τρόπος να πολλαπλασιάσεις τις πιθανότητες σου να κερδίσεις το τζόκερ. Ναι αλλά πως γίνεται το ρημάδι ο πολλαπλασιασμός; Χα! Παίζεις play station λέμε! Αφήνεις κατά μέρους τα τρύπια σου παπούτσια, τα φθαρμένα παντελόνια, κι εντρυφείς στο τζόκερ της ελπίδας! Στο χέρι σου αλλά και στην προέκτασή του, το joystick, στηρίζεται ολόκληρη η πολιτική σκηνή! Ως καρτούν άλλωστε αυτό σου επιτρέπεται, να διαμορφώνεις εσύ τις κινήσεις αλλά και τις συμπεριφορές των 300 της βουλής. Δεν σ’ ενδιαφέρει να κερδίσεις, σ’ ενδιαφέρει απλώς να μπείς στην κλειτορίδα ηδονής… να γίνεις διαμορφωτής αλλά κι opinion leader του ανελέητου σεξ αναμεταξύ των υποψήφιων τυχερών αριθμών και μιας συζήτησης συστημικών παικτών. Ο Αλέξης κι η Γιάννα. Εμείς γαμιόμαστε κι αυτοί κερδίζουν. Ηδονή. Τζόκερ εμείς, ένας λαός νούμερο στα τυχαία παπούτσια της κληρωτίδας οργασμού τους. Μα πως ξέφυγε από τον έλεγχό μου το ρημάδι το joystick; Δεν ξέφυγε ρε... μου λέει ο Matrix εαυτός μου. Αφού δεν θέλεις να κερδίσεις πραγματικά! Θέλεις να σε λυπούνται, αλλιώς θα χάκαρες το λογισμικό που σου έχουν εμφυτεύσει και θ αναζητούσες διαφυγή από την έξοδο κινδύνου που λέγεται αξιοπρέπεια. Αλλά είσαι πρεζόνι της απόγνωσης και της αυτοκαταστροφής. Η φτώχεια αμύνεται με κάθε τρόπο, θεμιτό η αθέμιτο. Τράβα τώρα να δεις τηλεόραση. Αυτά είπε ο Matrix. Εγώ από την άλλη θυμήθηκα τον Αρχιμήδη. Κι έπιασα ξανά το στυλό να μπαλώσω τα ρούχα μου.
Θείος Κουρνόγαλος
.jpg)
