Όσο πλησιάζει η εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας τόσο παγιώνεται το κοινό αίσθημα ότι ο Αλέξης θα νικήσει και κυβερνήσει !!!
Με ή χωρίς τις συνιστώσες του, τον Κουβέλη, τον Πάνο και τα άλλα παιδιά. Πιθανότατα...
θα πρόκειται για μία μεγαλειώδη νίκη απέναντι στους πιστωτές και στους εκπροσώπους τους.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς να υπάρχει μία υποβόσκουσα ευφορία στον απλό κόσμο, να βλέπεις χαμόγελα προσμονής, όπως τότε τις τελευταίες της γερμανικής κατοχής. Θα φανταζόταν κανείς να πολλαπλασιάζονται οι φλογεροί αντιμνημονιακοί λόγοι, να δυναμώνουν οι ‘’ελεύθερες’’ φωνές που καλούν σε ανατροπή. Να γεμίζουν οι πλατείες και οι δρόμοι από αγανακτισμένους πολίτες, όπως το 2010 και το 2012 !
Είναι όμως έτσι ; Βλέπουμε κάτι τέτοιο ;
Όχι. Ούτε καν από τους συνήθεις υπόπτους. Βουβαμάρα, αμηχανία, εκνευρισμός , ακόμα και από τα προβεβλημένα κομματικά στελέχη των mainstream αντιμνημονιακών κομμάτων, που περιορίζονται σε καταγγελτικούς λόγους άνευ ουσίας και στην επαναλαμβανόμενη θέση να μην προχωρήσει η κυβέρνηση σε καμία συμφωνία. Χωρίς βεβαίως να μας διαφωτίζουν εάν είναι υπέρ ή κατά την πρόωρης λήξης του μνημονίου.
Αυτή η ‘’κουμπωμένη’’ στάση είναι απλά η διαπίστωση, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, ότι ο Τσίπρας δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα και ότι λειτουργεί απλά ως φορέας εκδίκησης απέναντι στο παλιό πολιτικό σύστημα και ως ‘’μπαμπούλας’’ ενάντια στους δανειστές και στους νυν κυβερνώντες.
Φαίνεται όμως πως και ο ίδιος έχει πλέον αντιληφθεί πως σύντομα, θα κληθεί να διαπραγματευτεί όχι την επόμενη ‘’έτοιμη’’ δόση που προήλθε από τις υπογραφές των προηγούμενων, αλλά την νέα συμφωνία για την πιστωτική κάλυψη της Ελλάδας.
Η νέα σύμφωνία θα είναι και αυτή ένα νέο μνημόνιο που θα ζητεί υπογραφή. Δεν θα είναι μία εύκολη, υπό ομαλές συνθήκες, υπογραφή. Πιθανόν να προηγηθεί κρίση, πανικός, πιέσεις ίσως ακόμα και ένα δημοψήφισμα. Είναι δε βέβαιο πως πολλοί φωνασκούντες ‘’αντιμνημονιακοί’’ θα του πουν και μπράβο για την συμφωνία και θα βρουν να επιχειρηματολογήσουν καταλλήλως.
Ο κόσμος όμως πλέον δεν είναι τόσο ευκολόπιστος. Θα μετρήσει τον χαμένο χρόνο και βάλει στην ζυγαριά το πως ήταν τον Φεβρουάριο του 2015 και πως βρέθηκε, πχ το Φεβρούαριο του 2016. Αν η ζυγαριά γράψει ‘’πλην’’ τότε ο Τσίπρας θα είναι απλά μία αριστερή παρένθεση.
Αυτό το γνωρίζει βεβαίως ο Σαμαράς και γιαυτό έχει επιδοθεί σε μία προσπάθεια να κλείσει όσες περισσότερες τρύπες μπορεί έως τις εκλογές, εσωκομματικές ή μη. Έχει αποφασίσει να δώσει και να διευθετήσει ότι μπορεί (μειώσεις φόρων, αντικειμενικών αξιών, ρυθμίσεις δανείων, αποκατάσταση μισθών στρατιωτικών, κοινωνικό μέρισμα κλπ).
Σκοπός του είναι όχι να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές, αλλά να ‘’ανεβάσει τον πύχη’’ του Φεβρουαρίου 2015.
Πιθανότατα όμως άλλος θα κληθεί να ανοίξει ξανά την δεξιά αγκύλη, ίσως παλαιότερος, ίσως νεότερος.....
Tedzah
.jpg)
