Ο Γιώργος Παπανδρέου, πριν γίνει βασιλιάς, δεν χρειάστηκε φιλί, γιατί ήταν πάντα πρίγκιπας και δεν έγινε ποτέ βάτραχος.
Γράφει ο Χρήστος Μάτης
Πρίγκιπας ο) ουσ. θηλ. πριγκίπισσα κ. πριγκιπέσα (Κ πρίγκηψ, -πος) παιδί βασιλιά ή μέλος βασιλικής οικογένειας
To παραμύθι των αδελφών Γκριμ είναι παλιό κι αγαπήθηκε πολύ. Η ιστορία είναι πλέον κλασική αλλά πάντοτε γοητευτική, τόσο γοητευτική που κυκλοφόρησε σε πολλές εκδοχές. Η ωραία κοπέλα, πριγκίπισσα κατά προτίμηση, φιλά τον βάτραχο και της προκύπτει πρίγκιπας, ο οποίος μετά γίνεται και βασιλιάς.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, πριν γίνει βασιλιάς, δεν χρειάστηκε φιλί, γιατί ήταν πάντα πρίγκιπας και δεν έγινε ποτέ βάτραχος.
Μεγαλωμένος στα σαλόνια μιας οικογένειας, που ταυτίστηκε με την κεντροαριστερά στην Ελλάδα, ο Γιώργος δε χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.
Έκανε καλές σπουδές, σε καλά σχολεία και πανεπιστήμια, όπως το London School of Economics, και μεταπτυχιακά στη Στοκχόλμη και στο Χάρβαρντ, δουλεύοντας σε σουηδικά εστιατόρια και κάνοντας διακοπές ως κοινός θνητός, περίπου όπως ο πρίγκιπας Γιαν στο «Επιχείρηση Απόλλων».
Για να αναλάβει μία μέρα τη δουλειά του μπαμπά, μπήκε νωρίς στην πολιτική για να τη μάθει. Η είσοδός του στο σπορ δεν ήταν ούτε δύσκολη, ούτε προκλητική. Απλώς προστατευμένη, σε πολιτικές θέσεις χωρίς πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Εκλέχτηκε το 1981, έμεινε 4 χρόνια απλός βουλευτής, μετά διετέλεσε ένας ταπεινός υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού, την εποχή που ο Χάρρυ Κλυν έλεγε ότι όλοι οι καλοί Έλληνες είναι στην Ομογένεια, πήγε στο Υπουργείο Παιδείας όταν η συζήτηση για την Παιδεία, ήταν συζήτηση για τη νέα γενιά και το όραμα για το μέλλον του τόπου και μετά τον γνώρισαν και οι Ευρωπαίοι εταίροι, ως αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Στη συνέχεια, διευκρίνισε ότι τον ενδιέφερε να κρατήσει από τον μπαμπά του το όνομα και τις αναμνήσεις ως διαρκή συγκινησιακά αγαθά κι όχι τις εφήμερες πολιτικές δράσεις, που με «γαλαντομία» άφησε να διαχειριστούν, αυτοί που θα έχαναν τη μάχη της διαδοχής. Κι αν δεν το ήξερε ο πατέρας του, το έμαθε.
Στο θρόνο
Κι έτσι σύντομα έγινε υπουργός Εξωτερικών, ανατρέποντας τον προκάτοχο του για να καταγράψει στη συλλογική συνείδηση των υπηκόων, ότι ο πρίγκιπας αν χρειαστεί, ξέρει και να μαλώνει. Είναι καλός κι αγαθός, αλλά όχι μαλακός.
Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη: Αρχηγός της αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός για να γίνει ο πρίγκιπας πλέον βασιλιάς.
Στα παραμύθια ο βασιλιάς διαθέτει την προνομία της θεσμικής ευελιξίας. Σ' εκείνα μάλιστα της Ανατολής, κάνει και δημοσκοπήσεις εποχής. Ντύνεται φτωχός και χωρίς καμία συνοδεία τριγυρνά στους δρόμους, για να μάθει τι λένε οι υπήκοοι του γι' αυτόν κι επιλέγει τους άξιους για συνεργάτες.
Ο Γιώργος Παπανδρέου μάθαινε τι λένε γι' αυτόν στα εστιατόρια και διάλεγε συνεργάτες στις διακοπές του και στα γυμναστήρια. Αλλά τον κακό βεζίρη δε μπορούσε να τον διώξει.
Δυστυχώς, για τον ίδιο κι όσους τον αγαπούσαν, έμεινε βασιλιάς μόνο για δύο χρόνια κι έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός αυτής της χώρας που αντικαταστάθηκε, χωρίς να τηρηθεί κανένας κανόνας.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Γιώργος δέχτηκε το φιλί του Ιούδα. Δεν ήταν όμως έτσι. Για την ακρίβεια, ήταν απλώς η αντιστροφή του παραμυθιού των Γκριμ. Ο βασιλιάς δέχτηκε το φιλί που τον έκανε βάτραχο.
Τώρα αποφάσισε ν' αποδείξει ότι μπορεί να κάνει αυτά που είχε μάθει να κάνει στη ζωή του και ως βάτραχος. Διότι δυνατότητα αναστροφής της κατάστασης και επαναφοράς του status του πρίγκιπα δε μπορεί να γίνει, ούτε με φιλί, ούτε με άλλο τρόπο.
Στην «πριγκίπισσα και το βάτραχο» των αδελφών Γκριμ, ο βάτραχος μόλις ξανάγινε πρίγκιπας και μπήκε στην πριγκιπική άμαξα, άκουσε φοβερούς θορύβους σαν να είχε σπάσει κάτι. Αμέσως ανήσυχος ρώτησε τον πιστό του Ερρίκο, κι εκείνος του εξήγησε:
«Μια ταινία απ’ τη καρδιά μου
έχει σπάσει άρχοντά μου
που την έβαλα από πόνο,
όταν ήσουν στο νερό
και έκανες το βάτραχο!»
Πόσοι Ερρίκοι ν’ απέμειναν πλέον πιστοί στο βάτραχο Γιώργο;
