Εντάξει να αγωνιά ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα λιβανιστήρια τους τα καλοαμοιβόμενα του μηνιαίου δεκαχίλιαρου – Αλλά να αγωνιά ένας «Ποταμίσιος» μη τυχόν και γίνουν πρόωρες εκλογές! – Με τον συγκεκριμένο Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου να εξηγεί πώς επιθυμεί να γίνει ένα συνταγματικό πραξικόπημα – Και αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να διδάσκει τα Ελληνόπουλα; - Στην περίπτωσή του δεν υπάρχει ευαισθησία αντίστοιχη με εκείνη του Αντιπρύτανη του ΑΠΘ που εκδιώχθηκε;*
Γράφει ο Θάνος Τάκης
Κλείνω τα μάτια και γυρνώ νοητά, πίσω στον χρόνο. Ένα μικρό παιδί, ο Σταυράκης, μόλις έχει ακούσει μια ιστορία από τον παππού που λατρεύει· ότι του εξιστορεί εκείνος, είναι νόμος. Ένα απόσπασμα εντυπώθηκε στο μυαλό του. Μια φράση χιλιοχρησιμοποιημένη, κλισέ το λενε οι πολλοί, αλλά εκείνος όχι. Ο καλός παππούς είπε: αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εκπληκτικό! Ο μοναδικός – για εκείνον – παππούς, μπορούσε να διακρίνει την μια διάφανη σταγόνα μέσα σε ένα ολόκληρο ποτήρι! Μπορούσε να τη διακρίνει τόσο ξεκάθαρα, σαν να πρόκειται για εκείνο το ένα πλακάκι ντόμινο, που μόλις είχε πάρει δώρο για τη γιορτή του, το οποίο με την δική του κίνηση, ρίχνει όλα τα άλλα. Έκτοτε, ο μικρός και πεισματάρης Σταυράκης, πατώντας στα βήματα του παππού, έβλεπε και προσπαθούσε να διακρίνει τις σταγόνες στο ποτήρι, όχι ως έναν ομογενοποιημένο εσμό, αλλά μία-μία ξεχωριστά. Εκπαίδευε διαρκώς τον εαυτό του. Να μοιάσει κι εκείνος του παππού και να καταφέρει με ευκολία να διακρίνει την μια και μοναδική σταγόνα που παρασύρει τη νεροπαρέα στην ηρωική μεσολογγίτικη έξοδο από τα χείλη του ποτηριού-φυλακής.
Ο Σταυράκης μεγάλωσε. Στο σχολείο έμαθε πολλά και γοητεύθηκε από τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους. Έμαθε για το ‘πολίτευμα’, έμαθε για τους τύπους του, κατά την Αριστοτέλεια άποψη. Προφανώς έχει απομνημονεύσει άριστα το σημείο εκείνο όπου ο μέγας στοχαστής περιγράφει ότι η Δημοκρατία είναι παρέκκλιση της πολιτείας, αφού είναι το πολίτευμα το οποίο δεν αποβλέπει στο κοινό συμφέρον, αλλά στο μερικό, αυτό των άπορων πολιτών. Ενώ εξαιρετικό πολίτευμα είναι η Αριστοκρατία, το δεύτερο ορθό πολίτευμα, όπου τη διοίκηση της πολιτείας την ασκούν οι «άριστοι». Κατά τον Αριστοτέλη, οι άριστοι ορίζονται με βάση την παιδεία, τη μόρφωση που έχουν, η οποία είναι σύμφωνη με τον νόμο («ὑπὸ τοῦ νόμου κειμένη»). Επομένως, η αριστοκρατία στηρίζεται στην «κατ’ ἀρετὴν» υπεροχή όχι του ενός, όπως στη βασιλεία, αλλά περισσοτέρων. Τον προβληματισμό για το ποιός ορίζει τους άριστους, δεν τον διάβασε. Είχε κρυολόγημα εκείνη τη μέρα...
Ο Σταυράκης ανδρώθηκε κι έγινε Σταύρος. Σταύρος Τσακυράκης. Έγινε σεβάσμιος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου. Πλέον, ο άνθρωπος που ηγείται της ομάδας για την συνταγματική αναθεώρηση, στο νεότευκτο «Ποτάμι». Και ταυτόχρονα, αποτελεί την ζωντανή απόδειξη ότι ο άνθρωπος είναι οι μνήμες και οι επιρροές του.
Διότι επηρεασμένος από εκείνη την μαγική σταγόνα, τόσο όμοια με όλες τις αδελφές της αλλά και τόσο μοναδική, απίστευτα δυνατή και σταγονοπλάνα, καθώς οδηγεί τις λοιπές, ως άλλη Ζαν Ντ’Άρκ, έξω από τη σιγουριά του ποτηριού, στη δική του ωριμότητα, ίσως και ο ίδιος παππούς πλέον, ανακάλυψε και τεκμηρίωσε νέα θεωρία παρόμοια με εκείνη από τις παιδικές του θύμησες.
Ανακάλυψε τις σταγόνες που ξεχείλισαν το σαμαροβενιζελικό ποτήρι.
Ανακάλυψε ότι καμιά ζημιά δεν γίνεται και τίποτε δεν χύνεται εάν ορισμένες, συγκεκριμένες σταγόνες τις απομονώσουμε. Διότι είναι εκείνες οι σταγόνες που θα παρασύρουν σε κίνηση όλες τις άλλες. Έξω από την Βουλή.
Δεν γνωρίζω αν την ιστορία αυτή την είπε στα εγγόνια του.
Όμως την είπε σε εμάς.
Νάτη:
Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 170 βουλευτές
«Η ιδέα να μην υπολογιστούν οι ψήφοι των βουλευτών της Χρυσής Αυγής στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας προσκρούει στο άρθρο 32 παρ. 3 του Συντάγματος που απαιτεί στη τρίτη ψηφοφορία «πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, πως για να εκλεγεί Πρόεδρος, η τρίτη ψηφοφορία πρέπει να καταγράφει τουλάχιστον τον αριθμό 180.
Η τυπική αυτή προϋπόθεση, η οποία επαναλαμβάνω δεν μπορεί να ξεπεραστεί, καθιστά στην παρούσα συγκυρία την Χρυσή Αυγή καθοριστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων. Αν ψηφίσει υπέρ, μάλλον εκλέγεται ΠτΔ, αν ψηφίσει κατά, μάλλον δεν εκλέγεται και οδηγούμαστε σε εκλογές.
Νομίζω ότι όπως θα έπρεπε να ντρεπόμαστε αν εκλεγόταν Πρόεδρος με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, το ίδιο πρέπει να ντρεπόμαστε αν με τις ίδιες ψήφους αποτραπεί η προεδρική εκλογή και οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές. Προτείνω στις πολιτικές δυνάμεις και στους ανεξάρτητους βουλευτές να πράξουν με τρόπο που να αποκλείει να προσμετρηθούν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής είτε υπέρ είτε κατά της εκλογής.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν οι δημοκρατικές δυνάμεις συμφωνήσουν ότι η δεύτερη ψηφοφορία είναι αποφασιστική και καθοριστική για την εκλογή και υπολογίσουν αναλόγως τις πλειοψηφίες.Πάμε στους υπολογισμούς. Τα τρία πέμπτα του αριθμού των βουλευτών μείον τους 18 που έχουν εκλεγεί με την Χρυσή Αυγή (συνυπολογίζω και τους δύο που ανεξαρτητοποιήθηκαν), δηλαδή τα τρία πέμπτα των 282 είναι 170. Αντιστοίχως, τα δύο πέμπτα που απαιτούνται για να αποτραπεί η εκλογή είναι 113. Αν η υποψηφιότητα Δήμα συγκεντρώσει 170 ψήφους στη δεύτερη ψηφοφορία, χωρίς φυσικά καμία χρυσαυγίτικη ψήφο, τότε η Βουλή πρέπει να αναγνωρίσει ότι συγκέντρωσε ουσιαστικά την απαιτούμενη πλειοψηφία και πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος. Αντιστοίχως, αν υπάρξουν 113 ψήφοι εναντίον της υποψηφιότητας Δήμα, χωρίς καμία χρυσαυγίτικη εννοείται, η Βουλή οφείλει να αναγνωρίσει ότι η υποψηφιότητα απέτυχε και πρέπει να προκηρυχθούν εκλογές.
Εφόσον υπάρξει τέτοια συμφωνία ως προς τη σημασία της δεύτερης ψηφοφορίας, στην τρίτη που απαιτούνται 180 ψήφοι, οι βουλευτές που μειοψήφησαν οφείλουν να προσχωρήσουν στην πλειοψηφία ώστε να τηρηθεί το γράμμα του Συντάγματος. Αυτός είναι ο μόνος καθαρός τρόπος για μην προσμετρηθούν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής και να μην της επιτραπεί να αποτελεί παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων».
Και όμως, αγαπητέ αναγνώστη! Αυτός ο άνθρωπος διδάσκει στα ελληνόπουλα Συνταγματικό Δίκαιο! Όταν δημοσιεύει αυτές τις απόψεις:
Η συνταγματική υποχρέωση περί ελαχίστου πλήθους 180 βουλευτών είναι «τυπική προϋπόθεση».
Προτείνει τρόπο που να «αποκλείει να προσμετρηθούν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής είτε υπέρ είτε κατά της εκλογής».
Τούτο διότι «αν ψηφίσει υπέρ, μάλλον εκλέγεται ΠτΔ, αν ψηφίσει κατά, μάλλον δεν εκλέγεται και οδηγούμαστε σε εκλογές». (Νάτες οι σταγόνες της παιδικής μνήμης του Σταυράκη. Οι άλλοι βουλευτές δεν μετράει τι θέλουν, τι θα ψηφίσουν. Μόνο εκείνοι της ΧΑ μετράνε! Οι 18 υπερισχύουν των 282!)
Προτείνει μαλαγανιά ώστε να επιτευχθεί η επιδίωξη «αν οι δημοκρατικές δυνάμεις συμφωνήσουν ότι η δεύτερη ψηφοφορία είναι αποφασιστική και καθοριστική για την εκλογή και υπολογίσουν αναλόγως τις πλειοψηφίες».
Προτείνει η Βουλή να αναγνωρίσει ότι «συγκέντρωσε ουσιαστικά την απαιτούμενη πλειοψηφία και πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος», αν μαζευτούν 170 φίλιες ψήφοι.
Και αφού μας εξιστόρησε αυτά τα ΜπεννυΧιλλικά, ρίχνει και την μαγική τελευταία σταγόνα: «οι βουλευτές που μειοψήφησαν οφείλουν να προσχωρήσουν στην πλειοψηφία ώστε να τηρηθεί το γράμμα του Συντάγματος». Γιαβόλ Χερρ Κομμαντάντ! Γνωρίζω ότι στην ελληνική γραμματική δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερα του ενός θαυμαστικά αλλά νιώθω την ανάγκη να βάλω δέκα!
Διάολε!
Όλα τα πιο πάνω τα γράφει Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και ήδη πολιτευτής!
Για τον οποίο το Σύνταγμα είναι μια τυπική προϋπόθεση, μια πατσαβούρα για βρώμικα νερά, ένα εργαλειάκι που το χρησιμοποιούμε όπως μας γουστάρει, όποτε μας γουστάρει.
Έτσι, για να εκλεγεί ένας ντεκορατίφ Πρόεδρος και να μην γίνουν εκλογές, μπορούμε να (περάσουμε φέης κοντρόλ εκλεγμένους βουλευτές και να συμφωνήσουν οι λοιποί (πώς ρε μεγάλε, με sms;) ότι δεν τους θέλουν στο μαγαζί τους και στο κλαμπ τους. Ο ρημάδης ο σκοπός αγιάζει κάθε μέσο, για τον κύριο Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου.
Μα τότε, κυρ-Σταύρο, εάν δεν επαρκεί ο εξοστρακισμός των Χρυσαυγιτών, να διώξουμε από το πανηγύρι και τους Δημαρίτες. Γιατί όχι, εξάλλου στις δημοσκοπήσεις είναι τόσο χαμηλά που δεν θα μπουν στην επόμενη Βουλή· ας τους διώξουμε από σήμερα! Μετά να διώξουμε τις φωνακλούδες με τη διαπεραστική φωνή: έξω η Ζωή και η Ραχήλ. Μετά να διώξουμε το Γλέζο. Εκατό χρονώ είναι, υποχρεωτικά στο ΚΑΠΗ, να πάει εκδρομές στα μοναστήρια. Μετά να βρούμε κι άλλους. Αυτούς τους ΑΝΕΛ. Αφού είναι ψεκασμένοι με Κ24, σωστά Ψαριανέ; Μη σου πως ότι κι ένα σωρό Συριζαίοι είναι ομοίως ενοχλητικοί και περιθωριακοί. Ένας τους ντύνεται αρκούδα στα καρναβάλια. Δεν είναι αυτό προσβολή του θεσμού του Κοινοβουλίου;
Έχει γραφτεί ότι Δημοκρατία είναι η Διαδικασία.
Μάλλον αυτό δεν το διάβασε ο Κυρ-Σταύρος.
Ο οποίος, σύντομα, ίσως είναι υποψήφιος βουλευτής και ζητήσει την ψήφο σου, αγαπητέ αναγνώστη. Αν του την δώσεις, μην γκρινιάξεις μετά, ότι δεν ήξερες.
Κι αν δεν ήξερες, πλέον ξέρεις.
*Υ.Γ. Ο Αντιπρύτανης του ΑΠΘ κ. Ιωάννης Τζιφόπουλος, σχολιάζοντας την κατάσταση στα πανεπιστήμια, είπε μεταξύ άλλων «Φοβάμαι ότι πρέπει να φασιστοποιηθούμε όσοι είμαστε σε θέση εξουσίας γιατί αλλιώς δεν αλλάζει ο Έλληνας» προσθέτοντας ότι «πρέπει αν παραφέρεσαι να τρως καμία σφαλιάρα για να συμμαζεύεσαι, όπως γίνεται στη Γερμανία, στην Αυστραλία, στον Καναδά και σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου». Να συμφωνήσουμε ότι κακώς μίλησε με αυτό τον τρόπο ο Τζιφόπουλος και καλώς τον ξεμπρόστιασαν. Το σχετικό βίντεο δημοσιοποίησε ο σύλλογος φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής. Οι οποίοι, περιέργως, δεν βλέπω να ενοχλούνται με τις επιεικώς απαράδεκτες και φασιστικές δηλώσεις του κ. Τσακυράκη. Δεν εντοπίζουν φασίζουσα νοοτροπία σε αυτές του τις δηλώσεις; Δεν ενοχλούνται;
Σταύρος Τσακυράκης, Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 170 βουλευτές:
