Σήμερα θα σας εξιστορήσω ένα παραμύθι. Ήτανε που λέτε ένα
φτωχό, καλό και δυνατό παλικάρι-πρωταγωνιστής, ο Σταύρος, σ’ ένα βασίλειο που το χτύπησε η
κακοτυχιά γιατί χάλασε όλα τα φλουριά του. Μετά κάτι βάρβαροι απ’το βορρά, στείλαν
κακό μαντάτο στην πολυαγαπημένη ευρωπούλα, ότι θα την απαγάγανε να την κάνουν
σκλάβα στην φατρία τους, να απολαμβάνουνε τα κάλλη της μόνοι αυτοί. Κι αφού ο
Βασιλιάς ήταν αδύναμος είδε κι αποείδε το παλικάρι κι είπε να γίνει βασιλοποιός,
να βάλει άλλον στο θρόνο να κάνει ότι κυβερνά κι εκείνος να σώσει τη χώρα και
την γλυκιά ευρωπούλα...
Γράφει
ο Θάνος Τάκης
Σε αυτές τις εκλογές λείπει η βαρεμάρα. Υπάρχει μεγάλο
ενδιαφέρον, νέοι παίκτες στην πολιτική σκακιέρα καθώς και αναπαλαιωμένοι με
ρεκτιφιέ, καπάκι-βαλβίδες-φλάτζες. Έχουμε κόμματα παλιά, κόμματα νέα, κόμματα
μεταμορφωμένα, φωνές δυνατές, μέχρι και πάθη στα καφενεία, καταστάσεις που τις
είχαμε ξεχάσει στην Ελλάδα της χρυσής visa.
Και δύο απόψεις. Θα έγραφα όχθες, αλλά δεν ρισκάρω την
πιθανή ταύτιση με το νεόκοπο Ποτάμι. Ούτε την θέλω, εξάλλου. Η αποδώ πλευρά είναι
η κυβερνητική. Και η αποκεί, το τέρας της αποκάλυψης, δηλαδή ο (καταστροφικός
του μέλλοντός μας) ΣΥΡΙΖΑΣ και οι λοιποί αποσυνάγωγοι. Ανελ, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ
το οποίο, ως γνωστόν, δεν θέλει κανέναν συντροφιά του και τίποτε που δεν είναι
κόκκινο κι εργατικό. Πώς να προκόψει λοιπόν στην Ελλάδα της επιλεχθείσας ή μη
ανεργίας...
Και υπάρχει και μια νύφη πολύτροπος. Και πολύφερνη. Έτσι
τουλάχιστον νιώθει. Ένα κόμμα που δεν έχει Πρόεδρο, έχει Επικεφαλής. Από αυτή
και μόνο τη συμβολική πράξη καταλαβαίνεις πολλά, αγαπητέ αναγνώστη. Είναι ένα κόμμα
του Καλού και του Αγαθού. Αν μιλούσαμε για παραμύθι, όπως στην εισαγωγή, ο Σταύρος
είναι το δίχως άλλο το φτωχόπαιδο, σιδεράς
το δίχως άλλο, που μόλις μαθαίνει το κακό που έπεσε στο βασίλειο και ότι η πριγκηποπούλα
έχει δυσκολίες με κάτι αφιλόξενους (για να το πω διακριτικά) και άξεστους Γερμαναράδες
που την λιγουρεύονται όχι όπως οι βιβλιολάγνοι τις θρυλικές εκδόσεις του Αδώνιδος,
αρματώνεται την ελαφρά πανοπλία του, που την έχει φτιάξει μόνος του γιατί είναι
παιδί της Κοκκινιάς και πιάνουν τα χέρια του – όχι κανένας φλώρος καλαμαράς – και
μιά-του-δυό-του κινεί γη και ουρανό να την σώσει.
Εδώ όμως παρατηρούμε μια μικρούλα αντίθεση με το ηρωϊκό
χωριατόπουλο που καμώθηκε αυθόρμητα τον ιππότη. Ενώ οι κανόνες της ιπποσύνης ορίζουν
κανένα αντάλλαγμα για τις γενναίες πράξεις του ιππότη – όλα τα κάνει προς απόδειξη
της ανδρείας και της ευγένειάς του – ο σύγχρονος και αυτοδίδακτος ιππότης της Βασούλας
έχει στο νου του αντιπαροχή. Ή προικοσύμφωνο, αν το προτιμάτε.
Πώς μου ‘ρθαν εμένα τώρα, όλα αυτά;
Είναι που απέκτησα κακιά συνήθεια να ξεφυλλίζω τις
ηλεκτρονικές σελίδες του Ποταμίσιου ιστότοπου. Κι εκεί, σήμερα, διάβασα ένα άρθρο
βασισμένο σε συνέντευξη του κυρ-Σταύρου. Την συνέντευξη έδωσε στο Bloomberg,
ένα από τα πιο έγκριτα οικονομικά ΜΜΕ του κόσμου. Η ποταμίσια αναφορά, όπως κι
εσείς μπορείτε να δείτε, συνιστά περίληψη των θέσεων του Ποταμιού ή του Σταύρου
προσωπικά, για τις βασικές προτεραιότητες του κινήματος. Ενημερώνει λοιπόν ο
καλός και αγαθός ντιλετάντης τις πολιτικής για μια σειρά από πράγματα. Απόρησα όμως
που δεν παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη. Να πεις ότι δεν χωρούσε, δεν ισχύει,
αυτά μια εποχή λειτουργούσαν, με τις εφημερίδες. Γιατί να μην αναρτηθεί αυτούσια
στον ιστότοπο, να φανεί και ο φοβερός λογότυπος Bloomberg, να ευφρανθεί η δροσερή ψυχή των ποταμίσιων υπερατλαντικό μεγαλείο; Γιατί λοιπόν τα Παραποταμάκια την έκρυψαν;
Η απάντηση πιθανότατα συναρτάται με τον ξεκαρδιστικό (hilarious, ορθότερα) τίτλο της δημοσίευσης. Επιτρέψτε μου τα αγγλικούλια, αλλά τι να
κάνω ο έρμος, τέτοιος όρος δεν υπάρχει στην ελληνικήν, καθώς γεννήθηκε κατά τα
ευρωπαϊκά μεσαιωνικά χρόνια που εδώ είχαμε φέσια, καρακόλια και πασάδες.
«Greek Kingmaker-in-Waiting Says He Won’t Gamble Euro Exit»
Ώρε μάνα μου! Δε Κινγκ-μέϊκερ Στάβρος! Άσε με να σου
καρφιτσώσω και την φωτογραφία κάτω από τον τίτλο, αγαπητέ αναγνώστη. Μη διαμαρτύρεσαι,
πάω στοίχημα ότι θα σου αρέσει το ύφος του βασιλοφτιάχτη!
Πσσσσσσσσσσσσσς! Γκράντε
σπετάκολο! Βασιλοποιός Σταύρος! Και τώρα μάθετε το γιατί, βρε προσκυνημένοι!
Λέει ο Μπλουμ-μπεργκ: Ένα κόμμα
στην Ελλάδα, που ιδρύθηκε περίπου πριν έναν χρόνο και μπορεί να καταλήξει να
αποφασίσει για το φτιάξιμο της επόμενης κυβέρνησης, δεν θα υποστηρίξει καμία
συμμαχία πρόθυμη να διακινδυνεύσει την θέση της χώρας στο ευρώ, αναφέρει ο ηγέτης
του.
«Δεν θα παίξουμε με το ευρώ
και δεν θα ριψοκινδυνεύσουμε την συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Θα
υπερασπιστούμε την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας». Αυτά είπεν ο Έλλην Βασιλοποιός.
Και ακόμη τούτο:
«Σε μια κυβέρνηση
συνεργασίας θα πρέπει να υπάρχει το δικαίωμα του «βέτο», σε ότι αφορά την
ανάληψη των υπουργικών θέσεων... Δεν έχω εμπιστοσύνη στη διαπραγματευτική ομάδα
του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι σαφές ότι έχουν δυο διαφορετικές γραμμές».
Αυτή είναι και η ειδοποιός
διαφορά ανάμεσα στα χάφταλα τους οθέντικ ιππότες και τους αυτοδημιούργητους του
Δραπανιά. Αντίστοιχη με τη διαφορά ανάμεσα στο λεπτεπίλεπτο ατσάλι της Φλάνδρας
και στη στιβαρή, ανδρική, παλικαρίσια Αγιοβαρβαριώτικη σιδερόβεργα.
Με τον Σταύρο αισθάνεσαι μια
σιγουριά.
Είμαι βέβαιος ότι η επόμενη
κυβέρνηση θα του κάτσει και θα της αρέσει. Αλλιώς θα βάλει βέτο!
Και ζήσανε αυτοί υγρά...
Υ.Γ. Άλλοι διάσημοι Kingmakers, αν και ίσως όχι του πολιτικού αναστήματος του κυρ-Σταύρου, υπήρξαν:
·
Ο Τσανακάγια της Δυναστείας των Μαουρίγια της Παταλιπούτρας
·
Οι Αφοί Σαΐντ Χασάν Αλί Χαν Μπαρχά και Σαΐντ
Χουσεΐν Αλί Χαν Μπαρχά της Δυναστείας των Μούνγκαλ κατά την βασιλεία του
Αουρανκγζέμπ
·
Ο Βιντιαρανίγια κατά την βασιλεία του Βίσνεγκαρ
·
Ο Φλάβιος Ρικίμερος κατά την Ύστερη Ρωμαϊκή Περίοδο (456–472)
·
Οι κ.κ. Νογκάι, Μαμάι και Εντινγκού, της Χρυσής Ορδής του Μογγολικού Χανάτου
του Κίπτσακ
·
Ο Βαρώνος Καρλ Όττο Μέρνερ του Οίκου Μπερναντόττε
της Σουηδίας και,
·
Ο Βιρεμού Ταμιχάνα του Βασιλικού Κινήματος των Μαορί
Υ.Γ. Έχει και κάνα-δυο από
δαύτους τους βασιλοφτιάχτες στο Game of Thrones, αλλά δεν τους αναφέρω για
να μην με κατηγορήσεις για ιστορική ανακρίβεια και επιπολαιότητα, αγαπητέ αναγνώστη...
