ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ:Αποτίω τον απόλυτο σεβασμό μου στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

Στη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη μας, όπως αποδεικνύεται στη διαδρομή του χρόνου, αναπτύχθηκε ένας ανεπανάληπτος πολυσυλλεκτικός πολιτισμός που είχε ως κυριότερο χαρακτηριστικό την ειρηνική συνύπαρξη λαών, θρησκειών και πεποιθήσεων. Όπως είναι καταγεγραμμένο, οι ταξιδευτές στο παρελθόν ανέφεραν με θαυμασμό τη Θεσσαλονίκη ως την πόλη
των τριών μεγάλων αργιών, της Μουσουλμανικής Παρασκευής, του Εβραϊκού Σαββάτου και της Χριστιανικής Κυριακής. Σε αυτό τον τόπο οι άνθρωποι ζούσαν πάντοτε με σεβασμό προς το Θεό, πίστευαν στην ειρηνική συνύπαρξη και σεβόντουσαν τον συνάνθρωπό τους. Αυτός ο βαθύς σεβασμός αντηχεί ακόμη και σήμερα στις ψυχές όλων μας, των ανθρώπων που ζούμε εδώ. 
Εδώ, όμως, στη Μακεδονία μας, έμελλε να εξελιχθεί ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα όλων των εποχών. Ένα έγκλημα που άπλωσε ένα απέραντο σύννεφο θλίψης και φρίκης , που ακόμη και σήμερα δεν έχει σηκωθεί από τις ψυχές μας. Χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι, γυναίκες και άνδρες, εργατικοί και φιλήσυχοι οικογενειάρχες, δυναμικοί επιχειρηματίες και δημιουργοί, έπεσαν θύματα του ρατσιστικού παραλογισμού. Σαράντα έξι χιλιάδες (46.091) Θεσσαλονικείς Εβραίοι μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και επέστρεψαν μόνο 1.950 άτομα. Εδώ που ήταν κάποτε τα σπίτια των Ντασώ, των Καράσο, των Αλλατίνη, των Μοδιάνο, των Σασούν, των Μισραχή, και πολλά άλλων μεγάλων και μικρών οικογενειών με μεγάλη ιστορία, έμειναν κυρίως σκιές και αναμνήσεις που αντηχούν στους δρόμους και στις γειτονιές της πόλης.

  Η απάνθρωπη μηχανή του ναζισμού κατάφερε να διακόψει τη μακραίωνη πορεία της κοινότητας που νιώθει αυτόν τον τόπο ως γενέτειρα και ως σπίτι της και που διαδραμάτισε

πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνική, οικονομική, πνευματική και πολιτιστική ζωή του τόπου μας. Είναι διαπιστωμένο ότι σε κανένα άλλο σημείο της Ευρώπης δεν προσπάθησαν τόσο πολύ οι Χριστιανοί πολίτες να αποτρέψουν την μοίρα των Εβραίων αδελφών τους και να εμποδίσουν την αποστολή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος, ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, δεκάδες πρόεδροι οργανώσεων, αλλά και απλοί οικογενειάρχες πάλεψαν σκληρά για να σταματήσουν τις αποστολές. Πολλοί απλοί οικογενειάρχες προσπάθησαν να κρύψουν ή να φυγαδεύσουν, να προστατεύσουν τους εβραίους φίλους και γείτονές τους. Ήταν τέτοια όμως η αναλγησία και η ωμότητα με την οποία η ναζιστική μηχανή προσπάθησε να επιβάλει το περίφημο «Τελικό Σχέδιό της», που οι φιλότιμες προσπάθειες δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το τεράστιο έγκλημα που τελικά συνέβη... Μέσα από τις προσπάθειες των Χριστιανών να προστατέψουν τους Εβραίους αδελφούς τους, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας, φάνηκε η ακατάλυτη αλήθεια των δεσμών που ταυτίζουν απολύτως τους Έλληνες Χριστιανούς Ορθόδοξους με τους Έλληνες Εβραίους. Αυτούς τους δεσμούς οφείλουμε να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Είμαστε Έλληνες. Είμαστε Συνάνθρωποι. Είμαστε παιδιά αυτού του τόπου. Τίποτα πραγματικά δεν μας χωρίζει, ειδικά σήμερα. Έχουμε διαρκές χρέος να διδάσκουμε τη συμφιλίωση, την αλληλοκατανόηση, την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία. Τις θεμελιώδεις αρχές δηλαδή πάνω στις οποίες οικοδομείται η Δημοκρατία μας και οι οποίες αποτελούν την αποτελεσματικότερη ασπίδα απέναντι στους εφιάλτες της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. 
Αποτίω τον απόλυτο σεβασμό μου στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, αλλά και σε όλους του επιζώντες, με τη δέσμευση, ότι όλοι μας θα εργαστούμε για την ηθική και ιστορική αποκατάστασή της εβραϊκής κοινότητας και την προάσπισή της.