Στις 25 Μαρτίου του 1957 υπεγράφη στη Ρώμη η ιδρυτική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιδέα για την ένωση αυτή γεννήθηκε από την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων να αποτρέψουν την επανάληψη ενός αιματηρού και καταστροφικού πολέμου όπως ο...
Β’Παγκόσμιος. Η συνεργασία μεταξύ των χωρών προώθησε την ειρήνη και την ευημερία διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την μοναδικότητα κάθε κράτους μέλους. Κατά συνέπεια η ασφάλεια των τελευταίων ετών οδήγησε στην αλματώδη οικονομική ανάπτυξη τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι επιχειρήσεις λειτούργησαν σε ένα φιλικό περιβάλλον χωρίς κινδύνους. Η αγορά εργασίας δεν αντιμετώπιζε προβλήματα, καθώς η Γερμανία από μόνη της απασχολούσε τεράστιο αριθμό εργαζομένων από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης,καθώς η τότε «ευρωπαϊκή οικογένεια» προνόησε για τη διαγραφή των υπέρογκων χρεών αυτών που αιματοκύλησαν ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η ευημερία των πολιτών αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα μέρη της συνθήκης της Ρώμης. Η πραγματοποίηση του στόχου ήταν εν μέρει εφικτή. Η δημιουργία μιας ενιαίας οικονομικής αγοράς στα πρότυπα των ΗΠΑ έδωσε σημαντικά οφέλη στα κράτη μέλη και οδήγησε ταυτόχρονα στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Ωστόσο, με την πάροδο των ετών δημιουργήθηκαν και τεράστιες κοινωνικές ανισορροπίες για να φθάσουμε στη σημερινή «κρίση χρέους και αξιών». Οι οικονομίες των χωρών παρά την ανάκαμψη τους αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα με σημαντικότερο την ανεργία και την διαφορετικότητα του κάθε κράτους μέλους. Η περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ οδηγούσε σε σκέψεις και έντονους προβληματισμούς, καθώς η απαισιοδοξία των πολιτών, έπειτα και από τη θεσμοθέτηση του κοινού νομίσματος, είχε φθάσει στο ζενίθ. Στις 25 Μαρτίου του 2007(ημέρα εορτής των 50 ετών της Ε.Ε.) η ομιλία του τότε υποψηφίου για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία, Νικολά Σαρκοζί, δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση καθώς τόνισε επιγραμματικά: «…Πιστεύω σε μία πολιτική Ευρώπη. Μία Ευρώπη με σύνορα ,που δε θα διευρύνεται συνεχώς….».Με την πρώτη ευκαιρία, την κρίση των στεγαστικών στις ΗΠΑ το 2007, η Ε.Ε. κατέδειξε τις μεγάλες αδυναμίες της.
Τελικά μήπως το ευρωπαϊκό πείραμα κινδυνεύει να αποτύχει; Μήπως η σημερινή κρίση αποτελεί τον προάγγελο της επερχόμενης διάλυσης; Μήπως «οι τεμπέληδες του Νότου», κατά την Μέρκελ, ευθύνονται αποκλειστικά για την κρίση της ευρωπαϊκής ένωσης; Αυτά και περισσότερα μπορεί να είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ώστε να βρεθεί το «μαγικό φάρμακο» και να σωθεί ο «ασθενής». Η εν λόγω «ασθένεια» όμως δεν προήλθε από ένα απλό «κρυολόγημα» αλλά από μια σημαντική παθογένεια στο σημερινό σύστημα. Το σύστημα δημιούργησε εκ νέου την ανασφάλεια στους πολίτες. Η ανασφάλεια πλέον που διακατέχει τον ευρωπαίο πολίτη για την «επόμενη ημέρα» μεγαλώνει και κανείς δε μπορεί να τον καθησυχάσει. Οι εικόνες πολιτών που σχηματίζουν ουρές έξω από τα τραπεζικά ιδρύματα αποτελούν καθημερινή εικόνα που παρατηρείται με κάθε αρνητική είδηση.Και όταν οι πολίτες ενός κράτους είναι ανασφαλείς τότε ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης της οικονομίας και των επιχειρήσεων με βάση το καπιταλιστικό μοντέλο, βλ. κατανάλωση, πάει περίπατο.
Τα λόγια των τραπεζιτών για ανάπτυξη δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες παρά μόνο τους διαχειριστές κεφαλαίων και τους κερδοσκόπους. Οι πολίτες βλέπουν καθημερινά την τσέπη τους να αδειάζει τα προβλήματα να μεγαλώνουν και τους δείκτες να ανεβαίνουν, ως ένδειξη ευημερίας. Τα χρέη αυξάνονται και το νέο χρήμα που τυπώνεται παγκοσμίως δημιουργεί νέα δυσβάσταχτα χρέη για τους λαούς.Νέο χρήμα=ΝΕΑ ΧΡΕΗ!!!
Οι πολιτικοί αναλώνονται σε μηνιαίες συνόδους κορυφής για να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι με την άστοχη πολιτική τους δημιούργησαν. Μπορεί οι γερμανικές και λοιπές πολυεθνικές να μείωσαν το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους, με την εξαγωγή δραστηριοτήτων σε Κίνα και αναδυόμενες αγορές- αυξάνοντας τα κέρδη τους, αλλά το πρόβλημα που δημιούργησαν στις χώρες τους είναι πολύ μεγαλύτερο. Οι πολίτες δεν καταναλώνουν με τους ρυθμούς που έφθαναν στην υπερκατανάλωση και την σπατάλη τις περισσότερες φορές. Βέβαια πολλοί υποστηρίζουν ότι οι αναδυόμενες αγορές θα βοηθήσουν στην παγκόσμια ανάκαμψη, καθώς θα προστεθεί στον πλανήτη η νέα γενιά των υπερ-καταναλωτών. Εδώ είναι και το μεγάλο λάθος του συστήματος που οδήγησε και θα οδηγεί πάντοτε σε νέες και όλο και μεγαλύτερες κρίσεις την ανθρωπότητα. Η έλλειψη του μέτρου.
Η χθεσινή κίνηση του κ.Ντράγκι ανέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά την λάθος πολιτική γραμμή της «γερμανικής Ευρώπης».Ο στυγνός εκβιασμός της ηθικής γερμανικής «πολεμικής μηχανής» επανήλθε δριμύτερος έπειτα από 71 χρόνια σιωπής. Σίγουρα ο Χίτλερ θα ζήλευε τους σημερινούς πολιτικούς οι οποίοι υπέταξαν- πολύ απλά- ολόκληρη την Ευρώπη. Οι πολιτικές μαριονέτες της Μέρκελ φοβούμενοι μη χάσουν την εύνοια του Βερολίνου υποκύπτουν καθημερινά σε νέες καταστροφικές πολιτικές αποφάσεις, που καταστρέφουν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης του 20ου αιώνα. Τα «γουρούνια-(piggs)» της ευρωπαϊκής ένωσης πρέπει να είναι με το κεφάλι χαμηλά και να σέρνονται στις λάσπες, σε αντίθεση με την ελίτ της ίδιας οικογένειας. Καμία λέξη η έκφραση των γερμανών δεν είναι τυχαία.
Πιστεύουν ότι το πολυδιαφημισμένο πακέτο του κ,(ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΩ ΤΟ ΕΥΡΩ) θα αποδώσει καρπούς και ως δια μαγείας οι λαοί της ευρωζώνης θα ευημερήσουν.Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».Το «φυτίλι» έχει ανάψει εδώ και πολύ καιρό. Οι λαοί βράζουν, καθώς κατανοούν πλήρως πλέον ότι το παιχνίδι του «κοπανιστού αέρα» της ρευστότητας του κ.Ντράγκι θα διοχετευθεί στα χρηματοπιστωτικά καζίνο της Γερμανίας. Ας περάσει ο κ.Ντράγκι μια βόλτα από τα κεντρικά της Deutshce Bank στην Φρανκφούρτη και τα κρυφά «desk» της τράπεζας που εγγυώνται αποδόσεις άνω του 500%!!!!
Αλήθεια πως το κάνουν όταν το γερμανικό τραπεζικό σύστημα παραμένει πιο αδιαφανές από όσο θα ήθελαν πολλοί. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετές από τις τράπεζες που λαμβάνουν κρατική ενίσχυση δεν έχουν δημοσιεύσει επικαιροποιημένες εκθέσεις χρηματοοικονομικής σταθερότητας (όπου θα έπρεπε να ενημερώνουν για το πως τα πηγαίνουν με την αναδιάρθρωση και με τους κινδύνους)- η Bundesbank λέει πως οι εκθέσεις αυτές είναι προαιρετικές. Κατά τη διάρκεια των stress tests που διενήργησε η Επιτροπή Εποπτείας Ευρωπαϊκών Τραπεζών (CEBS), αρκετές μεγάλες γερμανικές τράπεζες δεν αποκάλυψαν το μέγεθος της έκθεσής τους σε κρατικό χρέος. Γερμανοί αξιωματούχοι επεσήμαναν ότι σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο, μια τέτοια ανακοίνωση δεν ήταν υποχρεωτική. «Στις αρχές του 2009 η Bundesbank, ο υπουργός οικονομικών και άλλοι τόνιζαν την ανάγκη η χώρα να λύσει το θέμα του υπερβολικού αριθμού των λεγόμενων landesbanken [των κρατικών τραπεζών με το ειδικό καθεστώς λειτουργίας- ίδιον του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος]. Ωστόσο, δύο χρόνια μετά ο αριθμός των συγκεκριμένων τραπεζών είχε αυξηθεί κατά μία»-μήπως έγιναν κρατικές όλες;Αλήθεια τι έγινε με τις τεράστιες ζημίες από την έκθεση σε παράγωγα «αμερικάνικα σκουπίδια» του 2007;
Οι παγκόσμιοι «μιζαδόροι» του πλανήτη κατηγορούν τους υπανάπτυκτους νότιους γιατί δεν έχουν πλέον να δώσουν μίζες!
Σίγουρα θα ζήσουμε στιγμές που θα μας αλλάξουν σαν χώρα και σαν Ευρώπη. Όση ρευστότητα και αν διοχετεύουν οι κεντρικές τράπεζες στα χρηματοπιστωτικά καζίνο του πλανήτη δε θα είναι ικανή να ανακόψει την δραματική τροπή των γεγονότων, καθώς είναι ήδη προδιαγεγραμμένη. Η χώρα μας θα αποτελέσει έναν άλλον ‘Δαβίδ’ εναντίον ενός ‘Γολιάθ’. Με τη μόνη διαφορά ότι ο ‘Γολιάθ’ ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον ‘μικρούλη Δαβίδ’.Η Γερμανική πολεμική μηχανή βρυχάται εναντίον δύο εχθρών από τα παλιά, της Ρωσίας και της χώρας μας. Η ιστορία θα επαναληφθεί για άλλη μια φορά-ως φάρσα ή ως τραγωδία;- όλοι κατά βάθος μπορούμε να υποθέσουμε ή και να γνωρίζουμε από σήμερα ποιος θα είναι ο χαμένος…….
*Ο Μιχάλης Τουτζιάρης είναι χρηματιστηριακός αναλυτής
%20(7).jpg)
