Χτυπάτε τισ καμπάνες της ορθοδοξίας σαν άλλοτε!
Ξυπνήστε Έλληνες να ακουσθούν τα μηνύματα σε μικρούς και
μεγάλους.
Αρκεί μόνο να μην μείνουμε έξω από τους ναούς επαίτες για την διπλή εορτή της επετείου.
Και εις ανάμνησιν των γεγονότων, σαν σήμερα του Ευαγγελισμού ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αποκάλυψε με τον Κρίνο ότι η Παρθένος Μαρία θα γινόταν μητέρα του Κυρίου. «Ρόδον Αμάραντον τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα το Σεραφείμ»
Ζωντανή η θύμησις της και το ’21, με τον άλλο τον ‘κρίνο’ αυτό της απελευθερώσεως του Έλληνα από τα δεσμά της δουλείας. Εργάστηκαν για αυτήν γενναίοι πρωτεργάτες, πολλοί στον αριθμό. Δούλεψαν για τον εθνικό ξεσηκωμό, την αφύπνιση του εθνικά ασυνείδητου. Όμως την ώρα του απολογισμού, τι πήγε, τι δεν πήγε καλά όταν οι φλόγες του αγώνα είχαν σβήσει; Αθήνα, 8 Οκτωβρίου του 1838 και έρχονται διδάγματα από το παρελθόν, μαθήματα για το μέλλον εκεί πάνω στην Πνύκα από το θρυλικό γέρο του Μοριά. Διαχρονικά και επίκαιρα μερικά μηνύματα.
«Αδέλφια, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την επανάσταση» είπε «ορκιστήκατε να μείνετε να πολεμήσετε με σιταροκάραβα και μπαρουτόβολα. Όλοι μαζί. Καπετάνιοι, κληρικοί, άρχοντες, έμποροι, μορφωμένοι... Πράγματι, είχαμε ομόνοια τον πρώτο χρόνο. Μα μόλις όμως άρχισε η ‘διχόνοια’ έπεσε η τουρκιά πάνω μας και παραλίγο να χαθούμε. Όταν προστάζουν πολλοί, σπίτι δεν χτίζεται. Ενωμένοι σημαίνει ποτέ νικημένοι» υπογράμμιζε ο γενναίος.
Μεγάλες αλήθειες. Από την αρχαιότητα έως σήμερα ενωμένοι οι Έλληνες έκαναν θαύματα. Τι άλλαξε όμως από τότε; Εγώ δε θυμάμαι τίποτα απολύτως. Κι εσύ, τι λες ότι δεν ξέρεις χούφταλο; Κι όλοι εμείς εδώ; Γιατί μένουμε απαθείς αποδέκτες στους καθρέπτες μας πάσχοντας από μυωπία και ατολμία; Επειδή στην όψη και στην κόψη του σπαθιού, εν καιρώ κρίσης, χωρίσαμε την πατρίδα μας σε δύο μάνες: οι μισοί φτωχοί - φτωχότεροι, κι οι άλλοι μισοί οι πλούσιοι - πλουσιότεροι.
Έτσι είναι, αλλά μόνον αν έτσι νομίζετε ότι είναι! Εδώ το ανθρωπολογικό (ίσως και ψυχιατρικό) αξιοπερίεργο είναι πως η απουσία αντανακλαστικών της άμυνας έχει και κλινική ονομασία: απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.
Κουρασμένα λοιπόν τα παλλικάρια μας. ‘Πεσμένα’ σε ηθικό, θα έλεγε αγριεμένος ο Κολοκοτρώνης σήμερα. Τίποτα μα τίποτα δεν ίσωσε την Ελλάδα. Είτε έτσι, είτε αλλιώς τα συμπτώματα ίδια “loss of contact with reality” θα μας πούνε.
Νένα Κ.
