Άλλη μια ιστοριούλα του Υπουργείου Παιδείας
Αν ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, αν η Παιδεία αποτελούσε πραγματικά προτεραιότητα για τη χώρα και όχι τέρψη των ημετέρων μάλλον άλλα θα κουβεντιάζαμε αυτόν τον καιρό αντί για τις «άμεσης προτεραιότητας» εξαγγελίες του κ. Μπαλτά και των συνεργατών του περί κατάργησης νόμου για τους αιώνιους φοιτητές, κατάργησης του νόμου για την τράπεζα θεμάτων, κατάργησης του νόμου για τη λειτουργία των Πρότυπων Πειραματικών, κατάργησης του νόμου Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια.
Δεν είμαστε όμως. Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται τόσο στη θλιβερή διαπίστωση (που βέβαια για ιστορικούς λόγους θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρώτη ίσως φορά δηλώνεται με τόσο άκομψο και απότομο τρόπο- ίδιον φαντάζομαι του σωστού αριστερού που το ονομάζει φυσικά κάπως αλλιώς), που γκρεμίζει κάθε ελπίδα (γιατί σωστό κράτος χωρίς σωστή Παιδεία δεν υπάρχει), αλλά κυρίως στις άστοχες μέχρι και θλιβερές προσπάθειες του Υπουργείου να καταφύγει σε προσχηματικές αιτιάσεις των μονομερών αποφάσεών του. Αντί λοιπόν να πει ανοιχτά αυτό που γνωρίζουμε όλοι, σπεύδει κάθε φορά να καταθέσει ένα διαφορετικό αφήγημα που θέλει να πιστεύει ότι δικαιολογεί τις αποφάσεις του. Αφού πέρασε από τη «ρετσινιά της αριστείας» στο «στίγμα του αποτυχημένου» (και άλλα τέτοια συγκινητικά) στη «στρεβλή φιλοδοξία» των παιδιών, στα «άθλια φροντιστήρια» στην «ελίτ» των ΠΠΣ, στο «δικαίωμα του αιώνιου φοιτητή να τελειώσει όποτε θέλει τις σπουδές του» κ.λπ., τώρα τελευταία υιοθέτησε και το επιχείρημα του «τυχαίου δείγματος» προκειμένου να στηρίξει την άδικη μέθοδο της κλήρωσης ως τρόπο εισαγωγής στα ΠΠΣ. Γιατί αν δεν το γνωρίζετε, το Υπουργείο κάνει έρευνα επί των παιδαγωγικών και μάλιστα βιάζεται τόσο που θέλει να αρχίσει αμέσως τώρα μελετώντας τα (σκέτα πλέον) Πειραματικά της κλήρωσης, που βέβαια προσφέρονταν για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια ως αντικείμενο μελέτης σε αυτή τη μορφή, αλλά βλέπετε οι άλλοι ήταν άσχετοι και δεν έκαναν έρευνα. Έτσι, εμείς τώρα θα τα γυρίσουμε με τη μηχανή του χρόνου στον πρότερο βίο τους γιατί αυτό θέλουμε να μελετήσουμε όχι το παρόν, όχι το μέλλον και μάλιστα θα έχουμε τυχαίο δείγμα γιατί θα κάνουμε κλήρωση.
Κύριε Μπαλτά, κύριε Κουράκη, κύριε Χασάπη: Ερώτηση σε αυτόν που σας συμβούλεψε να πλασάρετε αυτή την ιστοριούλα ως (άλλο ένα αβάσιμο) επιχείρημα:
Τι ορίζει στην έρευνα το «τυχαίο δείγμα»; (Σκονάκι: ο πληθυσμός στον οποίο αναφέρεστε αποτελείται ΜΟΝΟ από όσους κάνουν αίτηση για να γίνουν δεκτοί στο ΠΠΣ)
protagon.gr
Αν ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, αν η Παιδεία αποτελούσε πραγματικά προτεραιότητα για τη χώρα και όχι τέρψη των ημετέρων μάλλον άλλα θα κουβεντιάζαμε αυτόν τον καιρό αντί για τις «άμεσης προτεραιότητας» εξαγγελίες του κ. Μπαλτά και των συνεργατών του περί κατάργησης νόμου για τους αιώνιους φοιτητές, κατάργησης του νόμου για την τράπεζα θεμάτων, κατάργησης του νόμου για τη λειτουργία των Πρότυπων Πειραματικών, κατάργησης του νόμου Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια.
Δεν είμαστε όμως. Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται τόσο στη θλιβερή διαπίστωση (που βέβαια για ιστορικούς λόγους θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρώτη ίσως φορά δηλώνεται με τόσο άκομψο και απότομο τρόπο- ίδιον φαντάζομαι του σωστού αριστερού που το ονομάζει φυσικά κάπως αλλιώς), που γκρεμίζει κάθε ελπίδα (γιατί σωστό κράτος χωρίς σωστή Παιδεία δεν υπάρχει), αλλά κυρίως στις άστοχες μέχρι και θλιβερές προσπάθειες του Υπουργείου να καταφύγει σε προσχηματικές αιτιάσεις των μονομερών αποφάσεών του. Αντί λοιπόν να πει ανοιχτά αυτό που γνωρίζουμε όλοι, σπεύδει κάθε φορά να καταθέσει ένα διαφορετικό αφήγημα που θέλει να πιστεύει ότι δικαιολογεί τις αποφάσεις του. Αφού πέρασε από τη «ρετσινιά της αριστείας» στο «στίγμα του αποτυχημένου» (και άλλα τέτοια συγκινητικά) στη «στρεβλή φιλοδοξία» των παιδιών, στα «άθλια φροντιστήρια» στην «ελίτ» των ΠΠΣ, στο «δικαίωμα του αιώνιου φοιτητή να τελειώσει όποτε θέλει τις σπουδές του» κ.λπ., τώρα τελευταία υιοθέτησε και το επιχείρημα του «τυχαίου δείγματος» προκειμένου να στηρίξει την άδικη μέθοδο της κλήρωσης ως τρόπο εισαγωγής στα ΠΠΣ. Γιατί αν δεν το γνωρίζετε, το Υπουργείο κάνει έρευνα επί των παιδαγωγικών και μάλιστα βιάζεται τόσο που θέλει να αρχίσει αμέσως τώρα μελετώντας τα (σκέτα πλέον) Πειραματικά της κλήρωσης, που βέβαια προσφέρονταν για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια ως αντικείμενο μελέτης σε αυτή τη μορφή, αλλά βλέπετε οι άλλοι ήταν άσχετοι και δεν έκαναν έρευνα. Έτσι, εμείς τώρα θα τα γυρίσουμε με τη μηχανή του χρόνου στον πρότερο βίο τους γιατί αυτό θέλουμε να μελετήσουμε όχι το παρόν, όχι το μέλλον και μάλιστα θα έχουμε τυχαίο δείγμα γιατί θα κάνουμε κλήρωση.
Κύριε Μπαλτά, κύριε Κουράκη, κύριε Χασάπη: Ερώτηση σε αυτόν που σας συμβούλεψε να πλασάρετε αυτή την ιστοριούλα ως (άλλο ένα αβάσιμο) επιχείρημα:
Τι ορίζει στην έρευνα το «τυχαίο δείγμα»; (Σκονάκι: ο πληθυσμός στον οποίο αναφέρεστε αποτελείται ΜΟΝΟ από όσους κάνουν αίτηση για να γίνουν δεκτοί στο ΠΠΣ)
protagon.gr