Αριστερή αμηχανία και δεξιά μηχανή για διπλό νομισματικό στην Ελλάδα..
Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου.
Σήμερα θα ικανοποιήσω τους οπαδούς του «σοφόν το σαφές», παρότι πολιτικώς
παραπέμπει σε ηγεμονικές φόρμες που δεν συμπαθώ! Το σαφές είναι πως ενώ η ευρωπαϊκή αριστερά διέρχεται μια περίοδο μεγάλης αμηχανίας τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα, αναζητώντας νέα κοινωνικά και χρηματοπιστωτικά μοντέλα που θα μπορούσαν να εναρμονίσουν την ισότητα με την οικονομική ελευθερία, την πρόοδο με το κέδρος, το ευρώ με την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής περιφέρειας με επίκεντρο τον εργαζόμενο - εντός ενός καθεστώτος διαρκούς μεταμόρφωσης της ΕΕ - η δεξιά μηχανεύεται νέες μορφές αποκλεισμού με ταξικά και εθνικά χαρακτηριστικά.
Το διπλό νομισματικό στην Ελλάδα είναι μια από αυτές. Στο μεταξύ η διαλεκτική των αριστερών «οπαδών» της δραχμής έρχεται σήμερα να εξυπηρετήσει την χρηματοπιστωτική μηχανή των δεξιών και κάπως έτσι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας φιλοξενήθηκε στην ακρολαϊκιστική και «Grexit-ική», γερμανική εφημερίδα Bild υποστηρίζοντας:
«[Η ευρωζώνη] ήταν ένα ιστορικό λάθος. Σχετίζεται άμεσα με την γερμανική πολιτική των μισθών. Η Ευρωζώνη δεν έφερε τα οφέλη του γερμανικού λαού, με την πιθανή εξαίρεση της απασχόλησης. Τα εισοδήματα, οι πραγματικοί μισθοί και οι συνθήκες εργασίας επί 15 χρόνια έχουν μείνει σε κακό σημείο. Πρέπει να ρωτήσουμε τι σήμαινε για τις ασθενέστερες χώρες η Ευρώπη. Για την Ελλάδα συνεπάγεται την έξοδο από πέντε χρόνια βασανιστηρίων […]
Η τιμή της εξόδου μας είναι ένα κούρεμα. Έτσι, η έξοδος θα γίνει με μεθοδικό τρόπο.
Η ΕΚΤ πρέπει να στηρίξει τη συναλλαγματική ισοτιμία και τις ελληνικές τράπεζες. Το κόστος θα είναι αμελητέο. Η Ελλάδα μπορεί να βγει από το ευρώ και να εξακολουθεί -αναγκαστικά- να παραμένει μέλος της ΕΕ. Φυσικά θα υπάρξει μια περίοδος προσαρμογής, μια φάση με δύο νομίσματα το τοπικό, αλλά σταδιακά το νέο νόμισμα μπορεί να κυριαρχήσει».
Και μέχρι αυτό το νέο εθνικό νόμισμα να «κυριαρχήσει» η σοβαρά πληγωμένη από την χρόνια ύφεση και εσωτερική υποτίμηση ελληνική εθνική οικονομία θα χάσει ένα ακόμη 30% σε αξία που θα προστεθεί στο ήδη χαμένο 30% για να φτάσουμε να μιλούμε με κοινωνικοοικονομικούς όρους υπανάπτυξης, που θα αντιστοιχεί σε μια συνολική, πραγματική μείωση γύρω στο 60% της τιμής της εργασίας και σε μια μείωση πάνω από 50% της τιμής της ακίνητης περιούσιας σε πραγματικές τιμές από το 2008 έως το τέλος του 2015! Ίσως πεις …και τι νοιάζει αυτό τον ήδη αποκλεισμένο;
Μα αυτόν κυρίως θα έπρεπε να νοιάζει, καθώς η ανισότητα θα μεγεθυνθεί στην Ελλάδα και μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της στην ΕΕ.
Όσοι διαθέτουν μεγάλη ποσότητα ευρώ θα αποκτήσουν μια πανίσχυρη εκμεταλλευτική δύναμη εις βάρος των μισθοσυντήρητων, των συνταξιούχων και γενικότερα των ανθρώπων της εργασίας.
Και έτσι στην Ελλάδα μας θα έχουμε δύο τάξεις:
αυτών που αγοράζουν με την υπεραξία του ευρώ και εκείνων που αγοράζονται ή πωλούν παράγοντας υπεραξία, μέρος της οποίας θα τους επιστρέφεται σε ένα νόμισμα που δεν θα έχει αξία πουθενά αλλού πέραν της Ελλάδος, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις συναλλαγές στην αγορά.
Το υπόλοιπο μέρος της παραγόμενης αξίας θα μετατρέπεται σε ευρώ για να αγοραστεί κεφαλαιουχικός εξοπλισμός και ενέργεια από το εξωτερικό.
Η αντικατάσταση και ενδεχομένως επέκταση και εκσυγχρονισμός του φθαρμένου κεφαλαιουχικού εξοπλισμού θα γίνεται σε ευρώ από την υπεραξία μιας εργασίας που θα αμείβεται σε εθνικό νόμισμα «αέρα» - όπως θα έλεγε και ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης - και έτσι ο ήδη φτωχοποιημένος Έλληνας εργαζόμενος θα γίνει αντικειμενικά φτωχότερος, ενώ θα διαμορφωθούν επιχειρηματικές ευκαιρίες μια και στην εσωτερική υποτίμηση θα προστεθεί τώρα και εξωτερική υποτίμηση, που θα μεγεθύνει μονοδιάστατα και με μεθοδολογία υπανάπτυχτων χωρών την ανταγωνιστικότητα. Έτσι «δένει» και η παρατήρηση του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη: «Αέρας είναι [το χρέος]. Γι' αυτό κι εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα!».
Αν το πράξεις αυτό με διπλό νομισματικό και όχι με άλλα διεθνή ή ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά μέσα και μηχανισμούς, με «αέρα» θα πληρώνονται και οι εργαζόμενοι στο εσωτερικό και αυτό δεν είναι αριστερή πολιτική, είναι δεξιά έως φασιστική πολιτική!
Οι φασίστες και οι ναζί του μεσοπολέμου ζήλευαν τον Στάλιν για τον τρόπο που εκμεταλλευόταν την εργατική δύναμη για την παραγωγή υπεραξίας με την οποία προμηθευόταν σκληρό νόμισμα για να αγοράσει κεφαλαιουχικό εξοπλισμό για την εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ και προσπάθησαν να τον μιμηθούν, πληρώνοντας με «αέρα» στο εσωτερικό.
Δεν φαντάζομαι σήμερα οι κομμουνιστές και πρώην κομμουνιστές να επιδιώκουν να μιμηθούν στο συγκεκριμένο ζήτημα τους ναζί και τους φασίστες του μεσοπολέμου!!!
Στους Έλληνες αναφέρομαι, καθώς οι περισσότεροι πρώην κομμουνιστές στην Ευρώπη, έχουν μεταμορφωθεί σήμερα σε ορθολογιστές δεξιούς που δεν ζητούν ασφαλώς η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη, αλλά στο πλαίσιο του «ατομικού μηχανισμού διάσωσης και προσαρμογής» να «υποστεί» άλλη μια ειδική ρύθμιση που θα επιτρέπει την εξαιρετική εισαγωγή ενός εργαλείου (: νομίσματος) εσωτερικών πληρωμών, διατηρώντας τον τραπεζικό της τομέα στην ευρωζώνη υπό κάποιους διαπραγματεύσιμους περιορισμούς.
Αυτή είναι σήμερα η κυρίαρχη άποψη τόσο στους συντηρητικούς της γερμανικής κυβέρνησης, όσο και στην πλειονότητα των συντηρητικών της Ευρώπης σε ό, τι αφορά στην εξέλιξη της διαχείρισης της ελληνικής κρίσης. Με την ενθάρρυνση μάλιστα από μια μερίδα σημαντικών οικονομικών παραγόντων από τις ΗΠΑ - όπως και με την θετική γνώμη της ρωσικής ηγεσίας, αλλά όχι της Κινεζικής - στους συντηρητικούς ευρωπαίους προστίθεται και ένα κομμάτι από τους κεντροαριστερούς ευρωπαϊστές που βλέπουν πλέον ως την ιδανικότερη λύση για την ευρωζώνη και μοναδική για την Ελλάδα το διπλό νομισματικό. Ασφαλώς στη «κοινή γνώμη» η υπόθεση αυτή θα εξωραϊστεί και το διπλό νομισματικό θα εμφανιστεί ως ένα καινοτόμο, «καλό και συμφέρον», «παράλληλο σύστημα πληρωμών» αποκλειστικά για το εσωτερικό της Ελλάδας, το οποίο θα επιλύει τόσο το ζήτημα της πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς θα σταματήσει η ανελαστική πίεση εφαρμογής του «μνημονίου» επί του οποίου δεσμεύτηκε η προηγούμενη κυβέρνηση, όσο και το ζήτημα της χρηματοδότησης του ελληνικού προγράμματος.
Αντί το ελληνικό δημόσιο να φορτωθεί και άλλο χρέος - και μάλιστα με δέλεαρ μια επικείμενη αναδιάρθρωση του επίσημου χρέους (OSI) - θα κανονιστεί η εφαρμογή του διπλού νομισματικού ως προσωρινό, «έξυπνο σύστημα εσωτερικών πληρωμών» που θα επιλύει το ζήτημα της ρευστότητας, το οποίο ωστόσο προκάλεσαν οι «θεσμοί» σε συνεννόηση με την κεντρικά διευθυνόμενη χρηματαγορά, ασφαλώς!!!
Ξέρετε ποιο είναι το (επιπλέον) παράδοξο;
Πως αυτό το αντικοινωνικό σύστημα που θα μεγεθύνει την ανισότητα στην Ελλάδα, αυτό το δεξιάς ιδεολογίας πολιτικοοικονομικό τεχνούργημα, θα εμφανιστεί και θα «πωληθεί» στο εσωτερικό της χώρας ως δημοκρατική και εθνική κατάκτηση και ασφαλώς επιτυχία, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο ως λύση αλληλεγγύης και σεβασμού της λαϊκής κυριαρχίας εντός της ευρωζώνης!
Το σύστημα αυτό που καθιστά την καραντίνα της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης απόλυτη, θα ελέγχεται ασφαλώς από τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς», με την ΕΚΤ να αποφασίζει για τα διαθέσιμα ποσά του νέου «νομίσματος», ώστε να μην υπάρξει έκρηξη υπερπληθωρισμού στην Ελλάδα.
http://www.press-gr.com/2015/03/blog-post_5208.html
