Πέμπτη 5/3/2015, ημέρα ορόσημο για την Ε.Κ.Τ. που θα μοιράζει πλέον 60 δις κάθε μήνα στα κράτη μέλη για να αγοράζουν ή να ανταλλάσουν τα κρατικά τους ομόλογα. Η Ελλάδα εξαιρείται του μέτρου, καθώς δεν τηρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις και αποτελεί για άλλη μια φορά το...
«μαύρο πρόβατο» της ευρωζώνης.Οι υπόλοιποι θα ευημερήσουν,καθώς τα ΝΕΑ ΧΡΕΗ που τυπώνονται από τα τερματικά της Ε.Κ.Τ. θα φέρουν την πολυπόθητη ανάκαμψη στην ευρωζώνη και θα καταπνίξουν το «τέρας» του αποπληθωρισμού. Το πρόγραμμα του Ντράγκι μοιάζει με εκείνο της fed που οδήγησε την αμερικάνικη οικονομία σε έξοδο από την ύφεση του 2008 ή μήπως οδήγησε μόνο τους δείκτες των χρηματαγορών; Τι κρύβεται πίσω από την ωραιοποιημένη εικόνα που εμφανίζουν οι δύο κύριες χρηματαγορές του πλανήτη( Dow Jones –Dax);
Πάντοτε η πλούσια προσφορά ρευστότητας δημιουργούσε φούσκες παντού: στις μετοχές, τα βασικά εμπορεύματα, την αγορά ακινήτων κ.λ.π. Η αυξανόμενη ρευστότητα προκαλεί ανεξέλεγκτες αγορές, καθώς η αίσθηση ότι θα υπάρχει πάντοτε ο «από μηχανής θεός»(κεντρικές τράπεζες) που θα σώζει τα κερδοσκόπους τραπεζίτες, (γιατί διαφορετικά θα έρθει το ΧΑΟΣ) ,λειτουργεί υποστηρικτικά στην πυραμίδα των αγορών-ΚΑΖΙΝΟ. Οι «φούσκες» είναι αποτέλεσμα μαζικής ψυχολογικής κατάστασης κατά τη διάρκεια της οποίας οι κερδοσκόποι δεν αγοράζουν μετοχές ή άλλες επενδύσεις γιατί πιστεύουν ότι θα έχουν υψηλές αποδόσεις, τις αγοράζουν γιατί θεωρούν ότι μπορεί να τις πουλήσουν σε κάποιον άλλο ακριβότερα.Είναι τόσο σίγουροι ότι αυτό θα συνεχίζεται επ’άπειρον που τα στοιχήματα παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πρόσφατα η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας αύξησε το όριο αγορών της σε τίτλους και κρατικά ομόλογα οδηγώντας τον δείκτη Nikkei 225 σε υψηλά οκταετίας. Συνήθως η φούσκα σκάει όταν πλέον δεν υπάρχει κάποιος αρκετά ανόητος και πρόθυμος να αγοράσει σε φουσκωμένες τιμές.
Ποιος όμως αγοράζει σήμερα ότι κινείται;
Οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη!!!
Το ερώτημα που τίθεται είναι –ποιος είναι τελικά ο «ανόητος» που θα μείνει με τον μουτζούρη στο χέρι;
Είναι δυνατόν οι κεντρικές τράπεζες να χάσουν!!!
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν στην φούσκα του διαδικτύου τo 2000, βλέπουμε ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε από τους τότε κεντρικούς τραπεζίτες ήταν υποστηρικτική ως προς το πρόβλημα της φούσκας αλλά δημιούργησε την νέα φούσκα των στεγαστικών δανείων-subprime στις ΗΠΑ.Οι ζημίες πληρώθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και από τους πολίτες που έχασαν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους. Οι κεντρικοί τραπεζίτες επανήλθαν δριμύτεροι με το μεγαλύτερο πρόγραμμα απεριόριστης ρευστότητας που είδε ποτέ ο πλανήτης για να σώσουν-για άλλη μια φορά- τους κερδοσκόπους τραπεζίτες.Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης το βλέπουμε σήμερα. Οι βασικές χρηματαγορές του πλανήτη εκτοξεύθηκαν σε νέα υψηλά εποχών και τον λογαριασμό τον πληρώνουν για ακόμη μια φορά τα κρατικά ταμεία, οι κυβερνήσεις και φυσικά οι πολίτες των λαών.
Ποιος είναι διατεθειμένος σήμερα να αναλάβει- παραλάβει το επόμενο δύσκολο πακέτο!
Η ουσία του παγκόσμιου πειράματος της απεριόριστης ρευστότητας είναι να αγοράσει περισσότερο χρόνο. Ανά την ιστορία, τα πειράματα νομισματικής πολιτικής είχαν την τάση να προκαλούν εκρηκτικές καταστάσεις.Σήμερα ή άνοδος του δολαρίου προκαλεί πονοκέφαλο στην αμερικάνικη οικονομία και είναι ικανή να την οδηγήσει εκ νέου σε ύφεση, καθώς ήδη τα πρώτα αρνητικά σημάδια στα κέρδη των αμερικάνικων πολυεθνικών είναι εμφανή-κάτι που θα φανεί πιο έντονα τον Απρίλιο.Στον αντίποδα η γερμανική ατμομηχανή βρίσκεται στα καλύτερά της, καθώς το αδύναμο ευρώ ευνοεί τις γερμανικές εξαγωγές. Ποιός όμως θα αγοράσει τα γερμανικά προϊόντα ;Μήπως οι Κινέζοι;
«Η Κίνα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αποσύρει τα πακέτα στήριξης της οικονομίας, δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας. «Η οικονομική ανάκαμψη της Κίνας είναι ασταθής και μη διατηρήσιμη».
Το παγκόσμιο πρόβλημα εκτός της αξιοπιστίας του χρήματος που έχω αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα είναι πλέον το ΤΕΡΑΣ του αποπληθωρισμού ολόκληρου του πλανήτη.Όταν μειώνεται η ζήτηση από το εξωτερικό, συνήθως σαν αποτέλεσμα μίας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης,τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.
Ένα κινέζικο μπλουζάκι των 3 ευρώ θα μου φαίνεται πανάκριβο όταν δεν θα προλαβαίνω να πληρώνω φόρους για τα στοιχήματα που χάνουν καθημερινά στα καζίνο του πλανήτη οι κεντρικοί τραπεζίτες.
Και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου-ποιος θα χάσει τελικά ποιός θα είναι ο «ανόητος»;
Όταν ρωτήθηκε ο Άλαν Γκρίνσπαν-πρώην κεντρικός τραπεζίτης fed- στην επιτροπή του κογκρέσου των ΗΠΑ γιατί δεν έκανε κάτι για να προλάβει την φούσκα των subprime,δήλωσε επί λέξει: «δεν γνώριζα τις πολιτικές και τις κινήσεις των τραπεζών».
Ένας κεντρικός τραπεζίτης της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη!
Κάποτε ο Rothschild δήλωσε: «Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του».
Τα συμπεράσματα δικά σας….
*Ο Μιχάλης Τουντζιάρις είναι χρηματιστηριακός αναλυτής
