Η αρχικά προβλεπόμενη διάταξη αφαιρέθηκε από το τελικό κείμενο, ωστόσο, μέσω της τελικής διατύπωσης στο άρθρο 9, παραμένει η δυνατότητα στους ΙΔΑΧ του Δημοσίου, νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των ΟΤΑ να καταλάβουν μέσω κινητικότητας θέσεις μόνιμου προσωπικού «ομοίου κλάδου αντίστοιχης ή παρεμφερούς ειδικότητας, εφόσον έχει (σ.σ. ο υπάλληλος) τα προβλεπόμενα γενικά και ειδικά προσόντα, σύμφωνα με τη σχετική διάταξη». Οσοι μετακινηθούν εξακολουθούν να διατηρούν το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς από το οποίο διέπονταν.
Νομικό πρόβλημα
Η επιχειρούμενη μονιμοποίηση των ΙΔΑΧ ήταν ένα μέτρο που δεν δημιουργούσε οποιοδήποτε μισθολογικό κόστος και -σύμφωνα με το αρμόδιο υπουργείο- συντελούσε στον εξορθολογισμό της διοίκησης, διευκολύνοντας τον θεσμό της κινητικότητας.
Η αρχική πρόβλεψη θα δημιουργούσε νομικό πρόβλημα ικανό να τινάξει στον αέρα το νομοσχέδιο, βασικό πυρήνα του οποίου αποτελεί η αποκατάσταση των αδικιών που υπέστησαν οι αντισυνταγματικά απομακρυθέντες δημόσιοι υπάλληλοι μέσω διαδικασιών κινητικότητας.
Συγκεκριμένα η μονιμοποίηση των ΙΔΑΧ, με την αρχική πρόβλεψη, θα μπορούσε να θεωρηθεί μετατροπή σύμβασης και να προσκρούσει σε συνταγματικές διατάξεις. Αντιθέτως, μέσω της κινητικότητας είναι εφικτή η απόκτηση θέσης μόνιμου προσωπικού χωρίς νομικά κωλύματα, καθώς επικυρώνεται από το ΑΣΕΠ.
Στέργιος Ζιαμπάκας
http://www.efsyn.gr/
%20(13).jpg)
%20(3).jpg)
