Με ανάρτηση του στο FB αναφέρει πως: "Ενενήντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα
από την αποφράδα ημέρα της 19ης Μαΐου του 1919, που ξεκίνησε ο τραγικός ξεριζωμός των Ελλήνων του Πόντου. Ο απολογισμός θλιβερός. 353.000 νεκροί ως ευλαβική προσφορά ηρωισμού και αυτοθυσίας και εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες. Από εκείνες τις προαιώνιες εστίες που κάποιοι θέλησαν να διαγράψουν κάθε ίχνος ελληνικής και χριστιανικής παρουσίας,Η γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα από τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα που δεν φθείρονται. Και αυτό γιατί το να γνωρίζει κάποιος το τι πραγματικά συνέβη εκείνη την μαύρη ημέρα, δεν είναι μια απλή διαιώνιση της ιστορικής αλήθειας, αλλά μια πολύτιμη παρακαταθήκη η οποία υπηρετεί το παρόν και το μέλλον. Εξάλλου ο άνθρωπος λειτουργεί με τη μνημοσύνη και όχι με τη λησμονιά.
«Την πατρίδα μ’έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Λύουμαι κι αροθυμώ, ν’ανασπάλω κι πορώ» λέει ένα ποντιακό μοιρολόι, που γράφτηκε όταν όσοι επέζησαν από τη στυγερή και μαζική δολοφονία, σχημάτισαν τα καραβάνια της προσφυγιάς.
Ο Πόντος ήταν και είναι μια ιστορία που δεν σβήνει.
Και πως μπορεί να γίνει διαφορετικά, από τη στιγμή που η ιστορική μνήμη δεν αποτελεί προϊόν διαπραγμάτευσης και συμβιβασμών;
«Εσύ πατρίδα μ’ κι ανασπάλτς. Κράτμας αροθυμίας». (Εσύ πατρίδα μου δεν ξεχνιέσαι, κρατάς αναμνήσεις).
Αυτό είναι τελικά το βαθύτερο νόημα της ιστορικής επιταγής, την οποία εξαργυρώνουμε. Γιατί:«Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει και άλλο".
