Αμύνταιο & Νυμφαίο: Ημερολόγιο Άνοιξη 2015

Γράφει ο

Νεκτάριος Καλαντζής*

Η επίσκεψή μου στο νομό Φλώρινας, θα ήταν μόλις για 24 ώρες και αιτία αποτέλεσε η πρόσκληση ενός φίλου και συναδέλφου στην αυτοδιοίκηση που βάπτιζε το παιδί του στο Αμύνταιο.

Η διαδρομή έξι ωρών ταξίδι περίπου από την Αθήνα ήταν πρόκληση, για έναν νομό που δεν είχα ξαναεπισκεφθεί και είχα ακούσει τόσα πολλά για αυτόν. Περνώντας τη Λάρισα, την εντυπωσιακή γέφυρα των Σερβίων και την Κοζάνη, φθάνω στην πλατεία του Αμυνταίου. Αμέσως μετά επισκέπτομαι τη Βεγορίτιδα, τη βαθύτερη λίμνη στη χώρα, όπως με ενημέρωσαν. Εντυπωσιάστηκα από το φυσικό τοπίο, καθισμένος στο τουριστικό περίπτερο που διέθετε πολλές ποικιλίες της περιβόητης κόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης, καθώς μου έλεγαν οι ντόπιοι ότι κάθε καλοκαίρι η λίμνη παίρνει ζωή, από συναυλίες γνωστών τραγουδιστών έως τη διοργάνωση τουρνουά beach volley. Επόμενη στάση μία γρήγορη επίσκεψη στο Κτήμα Άλφα, με τον περιβόητο αμπελώνα της περιοχής και τα πασίγνωστα κρασιά, σε μια περιοχή που φημίζεται για τα οινοποιεία της και τα καλά κρασιά της. Βόλτα στο Αμύνταιο, με τον σιδηροδρομικό σταθμό, βγαλμένο από ταινία του Αγγελόπουλου, την πλατεία και το πάρκο που γίνεται το παζάρι. Καθώς νυχτώνει, και μετά την βάπτιση και τις χαρές στην επιβλητική κεντρική εκκλησία του Αμυνταίου, παίρνουμε το δρόμο για τον Φιλώτα, για καλό φαγητό, δοκιμάζοντας για πρώτη φορά πορτοκαλάδα και λεμονάδα Ξινό Νερό, υπέροχη θα πω, και μετά επιστροφή στην πλατεία του Αμυνταίου για μια μικρή γεύση από τη νυχτερινή ζωή της περιοχής, πριν συνεχίσουμε για Αετό, λίγο πριν το δρόμο για Νυμφαίο. Επόμενο πρωί, πρωινό κυριακάτικο ξύπνημα και παίρνουμε το δρόμο για Νυμφαίο (Νιβέστα ή Νεβέσκα) στα 1350 μ., για να παρακολουθήσουμε την κυριακάτικη Λειτουργία στην εντυπωσιακή εκκλησία του Αγ. Νικολάου, με το ωραίο τέμπλο, το πέτρινο καμπαναριό με τις  σπάνιες καμπάνες από το εξωτερικό και τις ξεχωριστές αγιογραφίες, παρουσία του μητροπολίτου Καστοριάς, του Γ.Μπουτάρη και του δημάρχου της περιοχής. Ημέρα γιορτινή, μιας και γιορτάζει ο Αγ. Νικόλαος και το Νυμφαίο, αφού όπως έμαθα καθιερώθηκε άνοιξη, μιας και το χειμώνα με το χιόνι οι συνθήκες δεν θα ήταν και οι πλέον κατάλληλες. Μετά τη Θεία Λειτουργία, οι γυναίκες του χωριού είχαν φροντίσει να υπάρχουν τραπέζια γεμάτα με τοπικά εδέσματα και πίτες και γλυκά, το χορευτικό πολιτιστικού συλλόγου από την Πτολεμαΐδα θύμισε με τα ακούσματά του, την βλάχικη επιρροή που υπάρχει στην περιοχή και η θέα από το μπαλκόνι και την αυλή του Αγ. Νικολάου, αντικρίζοντας το Νυμφαίο, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, σου κόβει την ανάσα. Κατεβαίνοντας το κεντρικό καλντερίμι από την εκκλησία προς το χωριό, καθίσαμε για καφέ μαζί με τοπικούς παράγοντες της περιοχής, μου μίλησαν για την περιοχή, τους 50 μόνιμους κατοίκους και κατευθύνθηκα προς τη Νίκειο Σχολή. Το παλιό σχολείο, με το μοναδικό ρολόι στον πύργο του, από τα ωραιότερα κτίρια της χώρας κατά τη γνώμη μου, συναντώντας στο προαύλιο τον Γ.Μπουτάρη, τον ιδρυτή του Αρκτούρου, στο κτίριο που έχει γίνει κέντρο ενημέρωσης για τον Αρκτούρο, μια πρότυπη οργάνωση για την προστασία της καφέ αρκούδας. Μετά την ξενάγηση και τις πληροφορίες για τις αρκούδες στην επιβλητική Νίκειο Σχολή, παίρνουμε το δρόμο, μετά από ένα δεκάλεπτο περπάτημα ανάμεσα σε δάσος με οξιές, για να δούμε το καταφύγιο του Αρκτούρου, όπου έστω και από μακριά, είδαμε μια αρκούδα, να απολαμβάνει τον ήλιο, μετά από τόσο καιρό στη χειμερία νάρκη. Και αφού ξεναγήθηκα και αγόρασα τα απαραίτητα αναμνηστικά, κατευθύνθηκα, λίγο πριν αναχωρήσω από το Αμύνταιο, σε άλλη μία λίμνη, τη Ζάζαρη στο Λιμνοχώρι για φαγητό, παίρνοντας μαζί τις καλύτερες αναμνήσεις από μια άγνωστη σε μένα περιοχή, με τις τέσσερις λίμνες, τα οινοποιεία της, το Νυμφαίο, τον Αρκτούρο με την προστασία των αρκούδων και των λύκων, καθώς και τους φιλόξενους ανθρώπους της. Στη διαδρομή της επιστροφής, μετά από στάση στην όμορφη Ελασσόνα, έφυγα με μια νοσταλγική ματιά, επιδιώκοντας σε ένα επόμενο ταξίδι να δω και όσα δε πρόλαβα να γνωρίσω.

*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Η Φωνή της Φλώρινας»