Σε προεκλογική περίοδο μπαίνουμε ουσιαστικά ως χώρα αμέσως μόλις επικυρωθεί η συμφωνία την οποία χθες ψήφισε ή καλύτερα υπερψήφισε η αντιπολίτευση σε ταύτιση με ένα κομμάτι της συμπολίτευσης η οποία και έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα.
Παραμένοντας με 123 λίγο δηλαδή πάνω από το συνταγματικό όριο των 120 έδρων (ο νοών νοείτω) η κυβέρνηση έχοντας ως μαξιλάρι τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ,ΠΟΤΑΜΙ,ΠΑΣΟΚ) κατάφερε να φέρει εις πέρας την πρώτη πράξη για την επικύρωση της συμφωνίας και του 3ου μνημονίου.
Παρά τις 39 ψήφους κατά (ΟΧΙ) προερχόμενες από την συμπολίτευση ο Πρωθυπουργός ξεπέρασε τις όποιες δυσκολίες και αγωνίες και πλέον επιδίδεται σε αγώνα δρόμου ώστε άμεσα να υπάρξει η ροή χρημάτων πρώτα για να ομαλοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα και έπειτα να ξεμπλοκάρουν χρήματα απαραίτητα για την επανεκκίνηση της οικονομίας στο σύνολο της.
Βλέποντας όμως κανείς αυτή την εξέλιξη δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος γιατί δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει έτσι μια πλειοψηφία και όλα είναι ανοιχτά για το μέλλον.
Με το εκλογικό να ανοίγει ή να μισοανοίγει και να κλείνει το μάτι στις κάλπες ο Πρωθυπουργός κινείται σε τεντωμένο σχοινί και κάθε μέρα δεν θα είναι ίδια γιατί τα κάρβουνα ήδη έχουν ανάψει.
Και πάλι καλά που υπάρχει και εξαιρετική οφείλουμε να πούμε υπευθυνότητα εκ μέρους της αντιπολίτευσης μείζονος και ελλάσσονος και δεν τίθεται θέμα λόγω ασφαλώς της συναίσθησης των στιγμών ότι η χώρα δεν πρέπει να κινηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο προς μια κατεύθυνση, την ομαλοποίηση και την τήρηση των όρων της συμφωνίας γιατί το διακύβευμα ξεπερνά τα στενά κομματικά δεδομένα.
Η διατήρηση της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ είναι η πρόκληση του σήμερα και του αύριο και επ΄ αυτού δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη λύση ή εναλλακτικό πλάνο που να εγγυάται την έξοδο από την κρίση. Και άρα κάθε συζήτηση για το μέλλον περνά μόνο μέσα από την επίτευξη συμφωνίας και ακολούθως από την υλοποίηση της.
Αν ασφαλώς δεν υπάρξει κάποιο ατύχημα το οποίο και θα ανατρέψει τα πάντα. Ιδωμεν.
