μια ανακούφιση, σε περίπτωση που τινάξει ο Αλέξης στον αέρα τη συμφωνία.
Είναι απίστευτο, εν τω μεταξύ, πώς λειτούργησε ο ανατρεπτικός χρόνος τις τελευταίες δέκα ημέρες. Τρεις κορυφαίοι ενός σπουδαίου δράματος που καταλήγει σε ιλαροτραγωδία. Σαν την «Ελένη» του Ευριπίδη που είναι από τις ελάχιστες τραγωδίες με ένα τραγικό «happy end». Τρεις ήρωες κι ένα «υπόρχημα» (σχεδόν άσχετος ύμνος με την υπόθεση πριν το τέλος του δράματος), το δημοψήφισμα. Ο Βαρουφάκης με το παράλληλο νόμισμα, ο Λαφαζάνης με το άλλο δικό του νόμισμα και ο Τσίπρας, ο μεγάλος πρωταγωνιστής, που καταρρέει μπροστά στο πανίσχυρο δίκαιο της ειμαρμένης. Τρεις αλήθειες δυναμικών προθέσεων που γνωρίζει ο καθένας και ενώνονται μόνο στην τελική αποκάλυψη!
Κι αν νομίζετε πως ο μύθος έχει τελειώσει εδώ, κάνετε λάθος. Έχουμε να μάθουμε ακόμα πολλά. Γιατί θα έρθει η ώρα που θα φαγωθούν εντελώς μεταξύ τους, τρολάροντας άγρια ο ένας τον άλλον.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πολλές ιστορίες μπορεί να σκεφτεί κανείς, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο βασικός κορμός είναι ίδιος. Όποιος ήξερε τον «πολυσχιδή» Γιάνη, δεν είχε καμία αμφιβολία γιατί ανέλαβε το ρίσκο να ασχοληθεί με την πολιτική. Ήταν φανερό ότι στο μυαλό του είχε επαναστατικά σχέδια που θα τα εφάρμοζε στην πλάτη των ανυποψίαστων συμπατριωτών του. Το Bitcoin ή το παράλληλο νόμισμα ήταν καθαρά στις επιλογές του. Το είχα γράψει και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι έψαχνε την ευκαιρία να τα παίξει όλα για όλα, για ένα Νόμπελ Οικονομίας! Χωρίς βέβαια να ρωτήσει ποτέ τα πειραματόζωά του…
Ο άλλος μας ήρωας, ο Λαφαζάνης, είχε κι αυτός το δικό του όραμα! Άλλωστε, πώς ήταν δυνατόν ένας άνθρωπος που έφτασε αμετανόητος στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, να απαρνηθεί την ιδεοληψία του; Έψαχνε κι αυτός τη στιγμή να μετατρέψει την χώρα σε «λαϊκή δημοκρατία» και να οδηγήσει την κοινωνία σε ένα μοντέλο αυτοδιαχειριζόμενης δημοκρατίας. Κι αυτός όμως, χωρίς να ρωτήσει κανέναν και ορμώμενος αποκλειστικά από τον σοσιαλιστικό «αυτισμό του»…
Τελευταίος και γελαστός ο γοητευτικός Αλέξης. Βιώνοντας κι εκείνος ένα «όνειρο» δυναμικής ανέλιξης στην εξουσία, προχωρούσε στα τυφλά βασισμένος μόνο στην τροχιά της ανεξέλεγκτης πορείας του. Σκεφτόταν ότι μιας και έφτασε ως εδώ με τους μύθους και τα παραγγέλματα, μπορεί έτσι να συνεχίσει ως το τέλος. Αυτός, αντίθετα από τους άλλους, δεν είχε καν σχέδιο. Μόνο παρίστατο ως αρχηγός στις συσκέψεις και άκουγε με υπομονή τις «πολύχρωμες» απόψεις των υπουργών του.
Να λοιπόν, οι «ενάρετοι» άνθρωποι της αριστεράς και της «δικαιοσύνης». Να και τα «εναλλακτικά» σχέδιά τους που τόσον καιρό ακούγαμε αλλά ποτέ δεν βλέπαμε.
Τι κοινό έχουν; Ότι αποκαλύπτουν τον απύθμενο πολιτικό και ιδεολογικό «ναρκισσισμό» των εμπνευστών τους. Ότι δείχνουν πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν να παρασύρουν έναν ολόκληρο λαό, χωρίς να αισθάνονται την παραμικρή ευθύνη για τον όλεθρο που μπορεί να προκαλέσουν.
Και στο κάτω-κάτω, ας εξηγούσαν τι θέλουν να κάνουν. Ας έθεταν αναλυτικά στη διάθεση των πολιτών τα πλάνα τους για να εγκριθούν. Να πουν, δηλαδή, στον δημόσιο υπάλληλο ότι θα πληρώνετε με ΙOUs, να ζητήσουν από τους συντρόφους να καταλάβουν μαζί το Νομισματοκοπείο ή να δείξουν σε όλους πώς ακριβώς θα μπορούσε η χώρα να επιβιώσει μεταξύ ευρωπαϊκών, ατλαντικών και τουρκικών συμφερόντων.
Δεν έκαναν τίποτα από αυτά και οδήγησαν την κοινωνία στον παγκόσμιο εξευτελισμό! Πληρώσαμε πολλά δίδακτρα ως τώρα με ερασιτέχνες δασκάλους. Ελπίζω τουλάχιστον να έπιασαν τόπο, αν και αμφιβάλω πολύ για το αποτέλεσμα. Περιθώρια πάντως δεν υπάρχουν για νέα μαθήματα…
Ανδρέας Ζαμπούκας
