Οι δημοσκοπικές εταιρείες έχουν καταντήσει φάμπρικες ονείρων. Μόνο που δεν είναι σε θέση να δώσουν συνέχεια. Αργά
ή γρήγορα έρχεται η ώρα της αλήθειας!
Χθες μας έλεγαν ότι ο Τσίπρας με τον Μεϊμαράκη είναι ισοπαλία. Σήμερα κορυφαίος δημοσκόπος μου είπε ότι άρχισε να «μετράει» εκτιμώντας ότι αυτή η μέτρηση θα είναι η πιο σημαντική αφού γίνεται αμέσως μετά το debate.
Στο μυαλό μου ήλθε το δημοψήφισμα του Ιουνίου. Οι «μετρήσεις» έπεσαν έξω και οι δημοσκόποι έγιναν ρεζίλι. Αλλά επειδή οι δημοσκοπήσεις είναι σαν επιδημία συνεχίζω να ψάχνω, να τηλεφωνώ, να ρωτάω. Είναι κάτι σαν τα φιστίκια που σιχαίνομαι αλλά όταν τα έχω μπροστά μου δεν μπορώ να σταματήσω να τα τρώω. Είναι βέβαιο ότι δεν θα θεραπευτούμε εύκολα.
Αυτό που βλέπω σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι ότι ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει ποιος θα είναι ο νικητής. Γιατί απλούστατα κανένας δεν έχει την δυνατότητα να διερευνήσει τις πραγματικές προθέσεις της κοινωνίας. Ούτε και οι πολίτες έχουν την διάθεση να τις αποκαλύψουν.
Στο σημείο αυτό ταιριάζει αυτό που είχε πει ο Μπερνάρ Πιβό:
«Επικρατεί σύγχυση τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά, επικρατεί εγωκεντρισμός. Κάνουμε όλοι εκπομπές που θα μπορούσαν να έχουν τον τίτλο. Εγώ!»
Το ζήτημα είναι ότι απουσιάζει το «εμείς». Και για αυτό τον λόγο οι πάνσοφοι μετρητές των προθέσεων της κοινής γνώμης δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στο ερώτημα: Ποιος θα κερδίσει στις 20 Σεπτεμβρίου;
Η άποψή μου είναι ότι θα γίνουν και πάλι ρεζίλι όσο και αν προσπαθήσουν με χίλια δυο τερτίπια να καλύψουν την αδυναμία τους.
