Σε μια χώρα που ψήφισε ξανά τον Τσίπρα αν και διέλυσε την οικονομία, έκλεισε τις τράπεζες και υπέγραψε σκληρό μνημόνιο αυτό που της πρέπει
είναι και μια αντιπολίτευση ανάλογη. Δηλαδή μια Νέα Δημοκρατία μικρή, άβουλη, διαλυμένη. Ως εκ τούτου οι οπαδοί της ΝΔ καλό είναι να πάνε να ψηφίσουν Βαγγέλη Μεϊμαράκη ώστε να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία των μετρίων στην Ελλάδα που κάποτε έβγαζε ηγέτες και προσωπικότητες.
Αν μετά από μερικά χρόνια η Περιστέρη η αρχαιολόγος κάνει ανασκαφή στη Ρηγίλλης είναι σίγουρο ότι θα βρει ζωντανό τον… ζωντανό θρύλο της ΝΔ, τον Βαγγέλα με τ’ όνομα. Κι αν δεν είναι ο ίδιος σίγουρα θα βρουν κομμάτι από τη μουστάκα του, δύο – τρεις Καραμανλικούς να παίζουν το ρόλο της Σφίγγας και ίσως και κανέναν… Ηφαιστίωνα ο οποίος θα έχει το πρόσωπο της αγαπημένης μας Ντόρας της εξερευνήτριας. Η οποία αφού τις πρώτες ημέρες τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του Μεϊμαράκη και τσακώθηκε με τον Κυριάκο τελευταία δεν πολυεμφανίζεται. Λέτε να προβλέπει ήττα; Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι θα το πάει μέχρι τέλους με τον μαθουσάλα της ΝΔ, αν και δεν είναι και μεγάλος σε ηλικία ο άνθρωπος.
Άλλωστε, στο επιτελείο του Μεϊμαράκη βρίσκεται η κόρη, Αλεξία Μπακογιάννη, ως επικοινωνιολόγος και αυτή που επιμελήθηκε την προεκλογική εκστρατεία του αρχηγού της ΝΔ. Εκείνη που έβγαζε γκρο πλαν τον Βαγγέλα με την μουστακάρα του και το πονηρό αλλά κι αγαθό χαμόγελό του να μιλά στους Έλληνες και όλοι να αναρωτιούνται: Υποψήφιος πρωθυπουργός είναι αυτός ή διαφημίζει καμιά καινούργια χασαποταβέρνα στα Μεσόγεια;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στην κρίσιμη ημέρα των υποψηφιοτήτων και στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τη ΝΔ η οποία ελπίζουμε να μην είναι σύντομη. Πρέπει όλοι να έχουν το χρόνο να εκθέσουν το όραμά τους για το κόμμα και την Ελλάδα και να εξηγήσουν ποιοι είναι και τι κάνουν. Ελπίζουμε να μην είναι σύντομη η περίοδος αυτή όπως θέλουν ορισμένοι. Άλλωστε τι έχει να χάσει η ΝΔ; Έχασε με πάταγο τις εκλογές, το πολιτικό παιχνίδι το παίζει ο Αλέξης, χειρότερα δεν μπορεί να γίνει.
Οι υποψήφιοι τρεις εκτός κι αν υπάρξουν δύο εκπλήξεις. Η μία να μαζέψει ο Άδωνις τις υπογραφές χωρίς όμως να έχει ελπίδες για την αρχηγία και η άλλη να βάλει υποψηφιότητα ο Αβραμόπουλος, κομματάκι δύσκολο αφού δεν θα άφηνε μια πενταετή θητεία στην Ευρώπη για να μπλέξει με τους τρελούς.
Παρά το γεγονός ότι το 2015 δεν είναι 2009 και δεν υπάρχει ένας Σαμαράς να ξεχωρίσει για την προσωπικότητά του, μπορούμε από εκείνη την εκλογική αναμέτρηση να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα.
Το πρώτο είναι ότι ο κόσμος δεν θέλει τους ίδιους και τους ίδιους. Έχει βαρεθεί τους παλιούς πολιτικούς, όχι απαραίτητα τους μεγάλους σε ηλικία αλλά εκείνους που βλέπει συνέχεια στα κανάλια, που έχουν πάρει αποφάσεις, που έχουν κυβερνήσει και δεν τα κατάφεραν καλά. Ως εκ τούτου ο Μεϊμαράκης και ο Μητσοτάκης έχουν ένα μειονέκτημα έναντι του Τζιτζικώστα ο οποίος ως περιφερειάρχης μπορεί να κριθεί στην περιφέρειά του. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν τον ξέρει γιατί δεν τον έχει δει πολλές φορές στην τηλεόραση.
Το δεύτερο μειονέκτημα των δύο πρώτων έναντι του Τζιτζικώστα είναι ότι έχουν υπηρετήσει κι έχουν υπογράψει μνημόνια. Και μπορεί το δίλημμα μνημονιακός – αντιμνημονιακός να έχει περάσει πλέον, αφού όλοι είναι στην ίδια πλευρά, ωστόσο, ο κόσμος ακόμη δεν μπορεί να αποδεχθεί τη δική του ευθύνη για την κρίση και ρίχνει το βάρος στους άλλους. Αυτούς που έβλεπε εδώ και μια πενταετία. Ως εκ τούτου ο Τζιτζικώστας τη γλίτωσε.
Το τρίτο μειονέκτημα για τον Μεϊμαράκη το έχουμε αναλύσει ήδη. Παλαιός πολιτικός, παλαιοκομματικός, συστημικός, κάποιοι λένε ότι είναι και… αυτοφωράκιας διορισμένος από την οικογένεια της ΝΔ. Κάτι σαν λαγός ή μεταβατικός μέχρι να βρεθεί ο άλλος που δεν ξέρουν ποιος θα είναι.
Το μειονέκτημα για τον σχετικά νέο, μόλις 47 ετών, Κ. Μητσοτάκη, είναι όπως καταλαβαίνετε το επώνυμο. Δεν είναι εύκολο να διεκδικείς το κόμμα όταν είσαι γιος του Μητσοτάκη. Πολύ δύσκολο, όσο κι αν προσπαθείς, να κάνεις το αίμα νερό.
Από την άλλη ο Τζιτζικώστας είναι νέος, πιο νέος κι από τον Τσίπρα κι αν παίξει αυτό ως βασικό κριτήριο έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει.
Μπορεί να «πουλήσει» στον κόσμο την ανασύνταξη της δεξιάς παράταξης, μπορεί να κερδίσει το κέντρο, είναι από τη Θεσσαλονίκη που έχει χρόνια να βγάλει πρωθυπουργό.
Θα πρέπει επίσης να θυμίσουμε στον κόσμο της ΝΔ κι ένα βασικό ζήτημα. Όπως έδειξαν οι εκλογές του 2009 και το Βατερλώ της Ντόρας, οι νεοδημοκράτες ψηφίζουν με συγκεκριμένο τρόπο αρχηγό. Δηλαδή αντισυστημικά. Δεν γουστάρουν να τους λέει το κόμμα και οι κομματάρχες ποιον θα επιλέξουν. Δεν γουστάρουν καθοδήγηση από καμιά οικογένεια κι από καμιά ομαδούλα. Η Ντόρα έχασε γιατί θεωρούσε δικό της το κόμμα και σίγουρη τη νίκη. Όποιος από τους τρεις λοιπόν έχει τη στήριξη των βαρόνων και των φατριών θα υποστεί δεινή ήττα.
Κυριακή κοντή γιορτή αλλά αυτό που προέχει στην ΝΔ είναι η ενότητα του κόμματος. Αν υπάρξει διάσπαση θα έχουν κάνει ένα τεράστιο δωράκι στον Αλέξη. Αυτό που θέλει η ΝΔ με όποιον κι αν είναι αρχηγός είναι ανατροπή των πάντων. Ονομάτων, συμβόλων, τακτικής, ανθρώπων που βγαίνουν στα κανάλια. Όχι άλλο Άδωνι, όχι άλλη Βούλτεψη, όχι άλλον Γιακουμάτο και ούτω κάθε εξής. Νέα πρόσωπα, άφθαρτα, που να παράγουν πολιτική, να δίνουν λύσεις, να πείσουν τον κόσμο, να επαναφέρουν τους νοικοκυραίους στο σπίτι τους, την κεντροδεξιά. Αν δε γίνουν όλα αυτά τότε ούτε η μουστάκα του Βαγγέλα, ούτε τα γουρλωμένα από την αγωνία για ανάδειξη μάτια του Κυριάκου θα σώσουν τη ΝΔ. Ο Αλέξης θα κάνει πάρτι και θα τους τρώει για πρωϊνό. Επομένως, μήπως η ΝΔ χρειάζεται ανατροπή σε όλα κι όχι απλά έναν ακόμη αρχηγό;
