Ε ΨΙΤ ΒΑΓΓΕΛΗ, Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑΒΕΛ...

Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι σε δέκα μόλις ημέρες το κλίμα έχει γυρίσει τούμπα για τον Μεϊμαράκη και θα γυρίσει κι άλλο. Είναι αμφίβολο αν θα βρει έστω και την ψήφο του στην
κάλπη, δεν πα να σηκωθεί κι απ' τον τάφο του ο γέρος Καραμανλής και να πει "αυτόν να ψηφίσετε".
Όσο ο Μεϊμαράκης ήταν ο ενωτικός "δεν αλλάζω τα ψηφοδέλτια - όλοι νεοδημοκράτες είμαστε", ήταν όλα (σχεδόν) μια χαρά και ήταν ανεκτή και η χλιαρή υπεράσπιστη του σαμαρικού κυβερνητικού έργου και η σημειολογική επιστροφή στη Ρηγίλλης και διάφορα άλλα πράγματα. Και παραγνωρίζουμε το ανόητο προεκλογικό μήνυμα "θα συγκυβερνήσουμε με το ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως που κατέστρεψε τη χώρα.
Το πρόβλημα ανέκυψε για τα καλά μετά την 20η Σεπτεμβρίου. Όταν ο Μεϊμαράκης πέρασε τον ίσκιο του για μπόι και αποφάσισε να κατέβει ως "ενωτικός" υποψήφιος πρόεδρος. Εδώ όμως το "ενωτικός" άρχισε να σημαίνει άλλα πράγματα: Άρχισε να σημαίνει ότι "κάντε όλοι στην μπάντα να εκλεγώ εγώ". Ασχέτως εάν αυτό είχε καραμανλική επίνευση ή όχι (που αποκλείεται να μη δεν είχε, είναι υπερβολικά πολλές οι διαρροές περί τούτου ώστε να είναι ψευδείς), εδώ έχουμε τον ίδιο τον Μεϊμαράκη ως αυτοδύναμο πολλαπλασιαστή της οποιας καραμανλικής επίνευσης: Είναι ο Μεϊμαράκης του Κάραβελ (1987), ο Μεϊμαράκης των μαζικών, ακόμη και βιαίων (πολύ ξύλο...) εκκαθαρίσεων εσωκομματικών αντιπάλων, ο Μεϊμαράκης του παρασκηνίου και των ιντριγκών: Το αίμα νερό δεν γίνεται.
Τι να τον κάνουμε αυτόν τον άνθρωπο; Ποιον να εκπροσωπήσει; Ποια "ενωτικότητα" φέρει πλέον; Εδώ δεν ομιλούμε για τον έλεγχο μιας κομματικής νεολαίας, όπως στο Κάραβελ, αλλά για τη διακυβέρνηση της χώρας, για την αντιμετώπιση του Τσίπρα ως αντιπάλου στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Απολύτως καμία αντιπροσωπευτικότητα δεν έχει πλέον ο Μεϊμαράκης για τους νεοδημοκράτες.
Είναι απλώς ο ελεγχόμενος, ο his master's voice, ο άνθρωπος που θα κρατήσει ζεστή την καρέκλα μέχρι να προετοιμαστεί ο επόμενος γόνος, ο επόμενος σωτήρας; Ή η επιστροφή του "εθνάρχη", τέλος πάντων του ανηψιού του, σε πιο κατάλληλη στιγμή; Ποιος ξέρει τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους. Ό,τι κι αν έχουν, δεν έχει σημασία.
Η ουσία είναι ότι από τις 21 Σεπτεμβρίου και μετά το κόμμα είναι έρμαιο προπηλακισμών και τρομοκρατίας εκ μέρους του Μεϊμαράκη, που προσπαθεί με παλαιοκομματικές μεθόδους να αποτρέψει τους υπόλοιπους υποψήφιους, αρχικά από το να βρουν τις 50 υπογραφές, στη συνέχεια από το να διεκδικήσουν τη νίκη επί ίσοις όροις.
Σήμερα πήρα ένα SMS από τον Μεϊμαράκη στο κινητό μου. Από την εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου 2009 και μετά παίρνω κατά καιρούς κομματικά SMS στο κινητό μου. Αυτό δεν ήταν "κομματικό". Ήταν ενός υποψηφίου. Από τους άλλους θα πάρω; Θα έχουν πρόσβαση στη λίστα αυτή με τους αριθμούς κινητών οι υπόλοιποι υποψήφιοι;
Θέλω να πω ότι είναι εμφανές ότι ο Μεϊμαράκης καταχράται την ιδιότητά του ως νυν Προέδρου, προκειμένου να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες εκλογής του.
Θα μου πείτε, και τι περίμενες, για την πολιτική μιλούμε. Θα σας πω, όχι, δεν μιλούμε για αυτή την πολιτική. Αν καθόμαστε και χάνουμε από τον ύπνο μας, τη δουλειά μας, την οικογένειά μας για να γράψουμε κάποια πράγματα χωρίς να έχουμε κανένα προσωπικό όφελος, το κάνουμε διότι "ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής". Οι άλλοι ας κάνουν τον αγώνα για όποιον λόγο θέλουν.
Γι' αυτό τον λόγο μετατρέψαμε την διαδικασία του 2009 σε γιγαντιαίο κίνημα που σάρωσε τα πάντα. Εμείς οι "περαστικοί", για τους οποίους ο Μεϊμαράκης δεν θέλει ούτε να ακούει.
Και καλά κάνει. Διότι στο τέλος δεν θα τον ψηφίσει κανένας.
Ήδη και μέσα στο κόμμα η υποψηφιότητά του άρχισε να πλήττεται. Μα τι νόμιζε; Ότι θα το κάνει Κάραβελ;
Λυπάμαι που το λέω, η αρχηγία τελικά δεν ήταν για τα κυβικά του. Άντε, για μια άλωση της ΟΝΝΕΔ για λογαριασμό της Ντόρας και του Μητσοτάκη, αρκετός είναι. Για μεταβατικός αρχηγός "ενωτικός", θα έκαμνε, εάν το αληθινό του πρόσωπο δεν ήταν αυτό του Κάραβελ. Μέχρι εκεί. Πολύ σύντομα θα δει ο Καραμανλής ότι επένδυσε σε κουτσό άλογο και ότι ο Μεϊμαράκης όχι μόνον δεν θα κερδίσει, αλλά θα υποστεί συντριπτική ήττα στην κοινωνία που δεν τον θέλει. Και θα είναι αυτό και δική του ήττα. Δεν είναι η κοινωνία ο κομματικός μικρόκοσμος της συρρικνωμένης ΝΔ.
Υπάρχει και κάτι άλλο. Βλέποντας σημειολογικά την αναφανδόν υποστήριξη του Μεϊμαράκη από συγκεκριμένες κρυπτοσυριζαίικες ιστοσελίδες καταλαβαίνει κανείς ότι η αρχηγία Μεϊμαράκη εξυπηρετεί όλους εκείνους που για διάφορους λόγους θέλουν μακροημέρευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο καραμανλισμός έχει ενταχθεί, κατά τα φαινόμενα, πλήρως σε αυτό το σχέδιο. Από τη μια ο ΠτΔ Παυλόπουλος, από την άλλη ο Μεϊμαράκης "θα συγκυβερνήσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση" ως επιλογή του νομιζόμενου ιδιοκτήτη της γαλάζιας πολυκατοικίας, είανι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Καραμανλή και τον καραμανλισμό όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ: Τόσα καταλαβαίνει, τόσα κάνει, φαίνεται.
Ας είναι. Εμείς οι "περαστικοί", η πραγματική ΝΔ, η πραγματική κοινωνία, έχουμε γνώση. Έχουμε γνώση ότι το 1974 ξεκίνησε μια διαδικασία υπερνομιμοποίησης της αριστεράς, η οποία δεν έχει όμοιά της στην Ευρώπη τη δώθε του κάποτε παραπετάσματος.
Η διαδικασία αυτή θα τελειώσει, μαζί με τον καραμανλισμό, όποτε και αν γίνουν αυτές οι εσωκομματικές εκλογές. Η άτυπη συγκυβέρνηση του καραμανλισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά η κορύφωση της νομιμοποίησης (πρωτίστως ηθικής) της αριστεράς, που έκανε ο "Εθνάρχης" το 1974.
Καιρός να τελειώνουμε με αυτά. Όποιος και να εκλεγεί στη ΝΔ. Ο οποίος βέβαια δεν πρόκειται να είναι ο Μεϊμαράκης, η τελευταία και φαρμακερή επιλογή του "εθναρχικού διαδόχου"-ανηψιού.