«Οπου ο Θεός έχει ναό, εκεί ο διάολος στείνει παρεκκλήσι» είχε πει ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Αγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Ποιος να φανταζόταν ότι πέντε αιώνες μετά αυτή η ρήση θα μπορούσε να περιγράψει με ακρίβεια την ελληνική πολιτική πραγματικότητα; Στη χώρα όπου στήθηκε ο ναός της δημοκρατίας και γεννήθηκαν οι ανθρώπινες αξίες, ο διάολος (νεοφιλελευθερισμός) έφτιαξε το δικό του παρεκκλήσι και αφαιρεί λίγο λίγο όσα οι Ελληνες, με πολύ κόπο και αγώνες αιώνων, κατέκτησαν.
Ακόμη παλιότερη, αλλά εξίσου διαχρονική, είναι η φράση του μεγάλου Αθηναίου νομοθέτη και πολιτικού Σόλωνα: «Ευχάριστη είναι η ζωή εκεί όπου για όλους ισχύουν η Δικαιοσύνη και η ισότητα». Η ελληνική κοινωνία απώλεσε και Δικαιοσύνη και ισότητα. Από το 2009 και μετά, οπότε δρομολογήθηκαν και οι τελευταίες λεπτομέρειες για τον εγκλεισμό της χώρας μας στη φυλακή των Μνημονίων, οι Ελληνες ζουν τον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Καμία Δικαιοσύνη στην οικονομία, καμία ισότητα στις οικονομικές υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι στο κράτος. Φορολογική επίθεση στις μικρομεσαίες τάξεις, με προφανή στόχο τη βίαιη ανακατανομή του πλούτου.
Εδώ και έξι χρόνια κανείς από τους πολιτικούς δεν λέει την αλήθεια. Κανείς δεν αναφέρεται στις αιτίες και στα πρόσωπα που μας έβαλαν με το έτσι θέλω στα Μνημόνια. Αυτό λέγεται ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ. Γι' αυτό και δεν τιμωρήθηκε κανείς. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός δεν έχει κομματική ταυτότητα. Εχει εκπροσώπους -και μάλιστα πολλούς- σε όλα τα πολιτικά σχήματα που κυβέρνησαν τη χώρα την τελευταία εξαετία. Ο ένας συγκαλύπτει τον άλλον και όλοι μαζί προχωρούν το σχέδιο της φτωχοποίησης των Ελλήνων και την παράδοση του εθνικού πλούτου σε διεθνή και εγχώρια ολιγοπώλια.
Είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός δεν ήταν προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει «τους λύκους της οικονομίας». Πίστεψε σε μεγάλα λόγια, σε ψευτοεπαναστάτες, σε σχέδια σωτηρίας όμορφα προβεβλημένα από τον καθοδηγούμενο και συνυπεύθυνο ελληνικό Τύπο. Βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, άδειος από ελπίδα, από εργασία, από χρήματα.
Επειδή όμως «η φύση κανέναν δεν γέννησε δούλο» (Φιλήμων), οι Ελληνες πολίτες, αν και προδομένοι από τους πολιτικούς ηγέτες τους, δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Το κόμμα των Ελλήνων Πολιτών -προς το παρόν - είναι ένα ρεύμα διαμαρτυρίας. Ενας φορέας άμυνας απέναντι στη λεηλασία του νεοφιλελευθερισμού. Ενα ανάχωμα πίστης, αξιών και Δικαιοσύνης. Μια υπενθύμιση ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία (Μνημόνια) και ότι στο τέλος νικούν όσοι πιστεύουν πραγματικά στη νίκη.
Ποτέ δεν έκρυψα ότι θεωρώ τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό όπλο για κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Με αυτό προστατεύονται η Δικαιοσύνη και η ισότητα. Με αυτό απλοποιούνται οι προϋποθέσεις ευημερίας και δημιουργίας. Ας μην ξεχνάμε ότι «άνθρωπος με πολιτισμό, αλλά χωρίς ανθρωπισμό είναι πίθηκος» (Θ. Καϊρης) Αν το παραφράσουμε λιγάκι, μπορούμε να πούμε: «Πολιτικός πολιτισμός, αλλά χωρίς ανθρωπισμό, είναι... νεοφιλελευθερισμός».
Θύμιος Λυμπερόπουλος|
*Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί
.jpg)
