ανθρώπους που ξεπέρασαν το ανθρώπινο και ανέβηκαν στο βάθρο του ηρωισμού. Τιμούμε ξανά σήμερα ένα μεγάλο κατόρθωμα του λαού και των νέων μας, που χαρακτήρισε και όρισε την διαχρονική πορεία του Έθνους. Τη θυσία που οδήγησε στην κατάλυση του αποικιοκρατικού ζυγού και στην απελευθέρωση της Κύπρου.
Πρέπει να νιώθουμε κληρονόμοι και συνεχιστές της μεγάλης παράδοσης αγώνων για την Ελευθερία, που την ανανέωσε 61 χρόνια πριν, το κατόρθωμα των Κυπρίων αγωνιστών. Με αυτό το κατόρθωμα οι νέοι μας διέψευσαν, ίσως για πρώτη φορά τότε, το ψευδές μήνυμα της σύγχρονης μεταπολεμικής εποχής ότι δεν υπάρχει χώρος για εθνικές διεκδικήσεις και πως οι λαοί και οι άνθρωποι οφείλουν να υποτάσσονται στις παγκόσμιες αυτοκρατορίες των συμφερόντων και της δύναμης. Ο Κυπριακός λαός, απέναντι σε αυτές τις Αυτοκρατορίες, πρόταξε το θάρρος του και την ελληνική του ταυτότητα, που κύρια χαρακτηριστικά της είναι η αυτοδιάθεση και η ανεξαρτησία. Η δύναμη της θέλησης και η βαθιά πίστη στον ιερό σκοπό, ανέτρεψαν τα αριθμητικά δεδομένα και όλες τις αρνητικές προβλέψεις.
Οφείλουμε να συνδέσουμε το μήνυμα τις σημερινής επετείου με τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν η Κύπρος και η Ελλάδα, και κατ' επέκταση ο Ελληνισμός. Αντιμετωπίζουμε και εμείς σήμερα, μια σύγχρονη μορφή πολέμου, που εκδηλώνεται με την απειλή απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, όχι πλέον μέσω των όπλων, αλλά κυρίως μέσω οικονομικών μεθοδεύσεων. Η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν το ακροτελεύτιο σύνορο της Ευρώπης και σημαντικούς παράγοντες σταθερότητας σε μια περιοχή που φλέγεται. Ο συνδυασμός της γεωστρατηγικής μας θέσης και της παρουσίας μας πλέον στο νέο παγκόσμιο ενεργειακό τοπίο, ολοκληρώνει το πλαίσιο των υψηλών προκλήσεων και ταυτόχρονα των κινδύνων που αντιμετωπίζουμε. Οι μνήμες και η παράδοση του Ελληνισμού, μας δίνουν το πλεονέκτημα της συνέχειας ενός αδιάκοπου και διαχρονικού αγώνα, μας επιφορτίζουν όμως ταυτόχρονα και με υψηλή ευθύνη. Γιατί μας καλούν, ότι μπορούμε, ότι πρέπει, να είμαστε οι σύγχρονοι συνεχιστές των μεγάλων παραδειγμάτων, όπως των Κυπρίων Αγωνιστών που τιμούμε σήμερα.
Το απαράδεκτο καθεστώς της Κατοχής που συνεχίζεται επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες, προκαλώντας τις αρχές και τις δημοκρατικές παραδόσεις ολόκληρης της Ευρώπης, πρέπει να τερματιστεί και αυτός είναι άμεσος στόχος μας. Η σύγκρουση, το ξερίζωμα και η τιμωρία οικονομικών συμφερόντων που καταδίκασαν και τις δύο χώρες σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας και στον κίνδυνο της υποταγής, πρέπει όχι απλά να συνεχιστεί, αλλά και άμεσα να ολοκληρωθεί.
Είναι οι ελάχιστες και αναντικατάστατες προϋποθέσεις για την ύπαρξή μας,
για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και τη δυνατότητά μας να εγγυηθούμε ένα μέλλον ευημερίας και ένα αύριο καλύτερο από το σήμερα. Μόνο έτσι θα δικαιώσουμε τους αγώνες και τις θυσίες που έγιναν για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Φίλες και φίλοι, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν ονειροβατώ όταν θέτω αυτούς τους στόχους, που κάποιοι θα αμφισβητούσαν ότι μπορούμε να επιτύχουμε. Γνωρίζω, όπως πιστεύω και εσείς, ποιο είναι το διεθνές περιβάλλον, και πιο ειδικά ακόμη, πιο είναι το ευρωπαϊκό περιβάλλον. Γνωρίζουμε επίσης, ότι βρισκόμαστε πάνω σε ένα σταυροδρόμι συνάντησης και σύγκρουσης γεωπολιτικών συμφερόντων. Δυστυχώς τα αποτελέσματα τούς, με τον τραγικότερο τρόπο, τα βιώνουν γειτονικοί μας λαοί, και απειλούν και εμάς τους ίδιους. Η αδυναμία άμεσης και ενιαίας αντιμετώπισης αυτών των μεγάλων και επικίνδυνων προκλήσεων από πλευράς της Ευρώπης,
δημιουργεί σε όλους μας ανησυχία για την εξέλιξη της μεγαλύτερης στην παγκόσμια ιστορία προσπάθειας εθνών και κρατών, ειρηνικά να συνυπάρχουν, να συναποφασίζουν και να σχεδιάζουν το κοινό τους μέλλον.
Αυτή είναι εν συντομία, η πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούμαστε,
όχι μόνο να υπερασπιστούμε τον Ελληνισμό, την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά να γίνουμε ο αποφασιστικός παράγοντας που θα επιτρέψει την επικράτηση σε όλη την Ευρώπη των μηνυμάτων της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης. Θα ήμουν η τελευταία που θα έλεγα ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, και είμαι η πρώτη που σας απευθύνει την πρόσκληση και απλώνει το χέρι της να ενωθεί με τα δικά σας για να πετύχουμε μαζί. Εξάλλου, αυτό που κάποιοι χαρακτήριζαν ως ανέφικτο πριν από 61 χρόνια, το έκαναν εφικτό και πραγματικό οι Κύπριοι αγωνιστές, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία του Δαβίδ με το Γολιάθ δεν είναι απλά μια θρησκευτική παραβολή, αλλά μια δυνατότητα υπαρκτή, που καλούμαστε πάντοτε να αδράξουμε.
Σκύβουμε όλοι οι Έλληνες το κεφάλι, με σεβασμό στη μνήμη και στους αγώνες εκείνων των νέων ανθρώπων της Κύπρου. Αμέσως όμως το σηκώνουμε, γιατί το παράδειγμά τους μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε αυτό που εκείνοι ξεκίνησαν. Είναι και θα είναι για πάντα οδηγοί μας και παράδειγμα μίμησης.
Αιωνία τους η μνήμη.
