συντριβή ομοίως και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Η εξήγηση είναι απλή:
Την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται στη φτώχεια και στα αριστερά σκάνδαλα, ο μέχρι χτες Μαδούρο πρωθυπουργός της, παριστάνει το μοντέλο στο κέντρο του καπιταλισμού και μοιράζει χαμόγελα σα να προετοιμάζεται για το μεσημεριανάδικο της Λαμπίρη παρέα με τον Σπαλιάρα.
Από την άλλη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την ημέρα της δημοσκόπησης που δείχνει ότι παρέλαβε τη ΝΔ από το 29% του Βαγγέλη Μεϊμαράκη (χωρίς αριστερή φοροεπιδρομή) και την έφτασε στο 22% (με αριστερή φορολαίλαπα), αποφασίζει να βγάλει επετειακή ανακοίνωση κατά την οποία παραδέχεται την «ανατροπή» του πρώην Προέδρου της ΝΔ και την ανακοπή της πορείας ανόδου της κεντροδεξιάς προς όφελος των «ανώνυμων» μεταρρυθμιστών.
Η αλαζονεία περισσεύει και από τους δύο. Δίνει όμως τροφή και χώρο για ακρότητες και για πολιτικοκοινωνικές συμπεριφορές που διχάζουν την κοινωνία.
Ζητούμενο η εθνική ενότητα, όπως αυτή έχει διατυπωθεί από την ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ, έτσι όπως αυτή εκφράστηκε και επιβραβεύτηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, και όταν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πάρει κανένα δικό του Μνημονιακό μέτρο. Σήμερα αυτή η ΝΔ με αυτό το διακύβευμα της εθνικής συναίνεσης θα άγγιζε το 40% και δεν θα χαροπάλευε να σταθεί λίγο πάνω από το 20%…
«Ο Κεντροδεξιός»
